Το «ρομπότ» έγινε καγκελάριος. Ο αυστηρός Όλαφ Σολτς, το «αποπαίδι» του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος διαδέχθηκε την Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία της Γερμανίας χάρη στην πολιτική του εμπειρία ως υπουργός και δήμαρχος, αλλά και χάρη στην άψογη προεκλογική εκστρατεία, η οποία έκλεισε χωρίς ούτε ένα στραβοπάτημα.
Στα 63 του χρόνια, ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μέρκελ εξελέγη από την Μπούντεσταγκ καγκελάριος της πρώτης οικονομίας της Ευρώπης· είναι η κορύφωση μίας απρόσμενης και θεαματικής πορείας ανόδου.
Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα χαρακτηριζόταν μέχρι πρόσφατα ετοιμοθάνατο. Ωστόσο, όχι μόνο νίκησε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, αλλά κατόρθωσε να συγκροτήσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό με τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες για πρώτη φορά στα γερμανικά χρονικά. Και όλα αυτά, χωρίς να ανοίξει μύτη!
Στο εγχείρημα αυτό, ο Όλαφ Σολτς έχει ως έμπνευση το «στιλ Μέρκελ», αυτόν τον τρόπο που έχει η απερχόμενη καγκελάριος για να στρογγυλεύει τις γωνίες. Μέχρι και τις κινήσεις της μιμήθηκε, σε τέτοιο σημείο που η εφημερίδα Taz τον χαρακτήρισε «μετάλλαξη» της καγκελαρίου.
Αν και έχει χρηματίσει δήμαρχος του Αμβούργου, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Γερμανίας, και πολλές φορές υπουργός, ο Ολαφ Σολτς δεν ήταν πολύ γνωστός στους Γερμανούς.
«Πλήξη»
Ο νέος καγκελάριος, τον οποίο το περιοδικό Spiegel περιγράφει ως «ενσάρκωση της πολιτικής πλήξης», ανέβαινε όλα τα κλιμάκια της δημόσιας ζωής από τη δεκαετία του 1970.
Γεννημένος στο Όσναμπρουκ στις 14 Ιουνίου 1958 από πατέρα εμπορικό αντιπρόσωπο και μητέρα νοικοκυρά, εντάχθηκε ήδη από το 1975 στην πανίσχυρη νεολαία του SPD, τους Jusos.
Τότε είχε μακριά μαλλιά, φορούσε μάλλινα πουλόβερ και συμμετείχε σε διαδηλώσεις για την Ειρήνη.
Παράλληλα έκανε νομικές σπουδές, και το 1985, φαλακρός πλέον, άνοιξε δικηγορικό γραφείο με ειδίκευση σε εργασιακά θέματα.
Υπερασπίστηκε κυρίως εργαζόμενους από τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση των επιχειρήσεων της ανατολικής Γερμανίας, μετά τη γερμανική ενοποίηση το 1990.
Η καριέρα του απογειώθηκε με την άφιξη του Γκέρχαρντ Σρέντερ στην καγκελαρία. Εκλέχθηκε βουλευτής το 1998 και γενικός γραμματέας του SPD το 2002.
«Scholzomat»
Στο μονότονο στιλ του οφείλει το παρατσούκλι «Scholzomat», που καθόλου δεν του αρέσει. «Μου έκαναν πάντα τις ίδιες ερωτήσεις και έδινα πάντα τις ίδιες απαντήσεις», δικαιολογείται και βεβαιώνει ότι «γελάει συχνότερα από ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι».
«Είμαι σοβαρός, ρεαλιστής και αποφασιστικός. Αλλά αυτό που με ώθησε στην πολιτική είναι τα συναισθήματα», δήλωσε πρόσφατα στην Die Zeit, μιλώντας για μία δίκαη κοινωνία, όπου καθένας και καθεμία θα έχουν καλές προοπτικές στη ζωή τους.
Η φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας σε μία χώρα που θεωρούνταν τότε «ο ασθενής της Ευρώπης» δίχασε τη γερμανική αριστερά και έφερε την ήττα του Σρέντερ απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ το 2005.
Το 2007 ο Όλαφ Σολτς ανέλαβε το υπουργείο Εργασίας, ενώ το 2011 έγινε δήμαρχος του Αμβούργου.
Ως δήμαρχος άσκησε φιλόδοξη πολιτική για την κοινωνική στέγη και τη φροντίδα των παιδιών προσχολικής ηλικίας, αλλά αποδείχθηκε… πολύ ανοιχτοχέρης με τους δημόσιους πόρους
Μπαζούκα
Σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αντιθέτως, παρέμεινε προσκολλημένος στο σύνθημα: «Δεν ξοδεύουμε παρά μόνο ό,τι έχουμε». Και το εφάρμοσε και όταν διαδέχθηκε τον εκπρόσωπο της οικονομικής ορθοδοξίας χριστιανοδημοκράτη Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, συνεχίζοντας απαρέγκλιτα την άκαμπτη οικονομική του διαχείριση.
Η κεντρώα τοποθέτησή του συνέβαλε στην περιθωριοποίησή του στο εσωτερικό του κόμματός του, μέχρι του σημείου να αποκλειστεί από την προεδρία, το 2019.
Από τη… μονοτονία τον έβγαλε η πανδημία. Η πορεία του προς την καγκελαρία ξεκίνησε ότι δεν δίστασε να σπάσει την δημοσιονομική ορθοδοξία και να βγάλει το «μπαζούκα» των δημόσιων δαπανών.
- Αναδημοσίευση από το Γαλλικό Πρακτορείο / ΑΠΕ-ΜΠΕ.