Έχει ελληνοτουρκικό όνομα, γεννήθηκε στο Ομπερχάουζεν της Γερμανίας σε οικογένεια εργατικής τάξης με καταγωγή από τον Πόντο και εδώ και έναν μήνα είναι εκλεγμένος βουλευτής των Σοσιαλδημοκρατώ, για πρώτη φορά, στην περιφέρεια Λέραχ-Μίλχαϊμ.
Ο 30χρονος Τάκης Μεχμέτ Άλι έχει μια ιστορία που ξεκινά με τη Συνθήκη της Λοζάνης και την Ανταλλαγή.
Μιλώντας στην DW και τη Χρύσα Βαχτσεβάνου εξήγησε πως οι γονείς του μετανάστευσαν στη Γερμανία τη δεκαετία του 1980, η μητέρα του με αφετηρία την Κομοτηνή και ο πατέρας του την Κωνσταντινούπολη – γνωρίστηκαν λίγο αργότερα χάρη στην ποντιακή κοινότητα. Πιο πριν, όμως, οι παππούδες του είχαν δουλέψει στη Δυτική Γερμανία ως γκάσταρμπαϊτερ (φιλοξενούμενοι εργάτες).
Η ιστορία των παππούδων του και οι ρίζες του πάντα ενδιέφεραν τον 30χρονο πολιτικό, που εξηγεί ότι η οικογένεια από την πλευρά του πατέρα του μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης αναγκάστηκε να μείνει στην Κωνσταντινούπολη και να μην έρθει στην Ελλάδα.
«Σίγουρα θα προτιμούσαν να προχωρήσουν, όμως συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να μείνουν εκεί, χτίζοντας ένα μέλλον. Μιλούσαν και τουρκικά… Με κάποιον τρόπο ένιωθαν κaι εκεί σπίτι τους. Άλλωστε, μέχρι και τη δεκαετία του 1960 οι Έλληνες του Πόντου αντιμετωπίζονταν ακόμη συχνά ως πρόσφυγες στην Ελλάδα», τόνισε.
Μεχμέτ όπως… Μεμετίδης
Το πραξικόπημα του 1980 στην Τουρκία ώθησε την οικογένειά του από την Κωνσταντινούπολη στη Γερμανία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Τάκης Μεχμέτ Άλι, η καταπίεση που βίωσαν οι μειονότητες, μεταξύ των οποίων Έλληνες και Αρμένιοι, ήταν ένα ζήτημα με το οποίο δεν ασχολήθηκε κανείς ιδιαίτερα.
Στην καταπίεση και τους φόβους του παππού του μετά την εγκατάστασή του στην Κωνσταντινούπολη από τον Πόντο οφείλεται και το επώνυμό του: Μεχμέτ από το Μεμετίδης.
Ο Τάκης Μεχμέτ Άλι, όπως και τα περισσότερα παιδιά στη γειτονιά που μεγάλωσε στη Γερμανία, ολοκλήρωσε τις σχολικές σπουδές σε σχολείο της κατώτερης βαθμίδας. Στη συνέχεια όμως έδωσε εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και σπούδασε οικονομικά με έμφαση στον τομέα της υγείας. Φέτος παρέδωσε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τον ομοσπονδιακό νόμο περί συμμετοχής και συμπερίληψης ανθρώπων με αναπηρίες.
Όπως λέει μέχρι να ξεκινήσει ο προεκλογικός αγώνας δεν είχε βιώσει το ρατσισμό, ωστόσο στη συνέχεια τα μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα επικεντρώνονταν άλλες φορές στο τουρκικό και άλλες στο ελληνικό υπόβαθρό του. Ακόμη και τότε όμως ήταν σε θέση να το διαχωρίσει σημειώνοντας ότι σκέφτηκε πως οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι ήταν το πρώτο παιδί μεταναστών που έθετε υποψηφιότητα στην περιοχή.
«Ήρθα στον κόσμο ως ον πολιτικό. Και η πολιτική αναφορικά με θέματα ταυτότητας επανάφερε το ζήτημα συστηματικά: Τούρκος; Έλληνας; Ή Γερμανός, αφού γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία; Μήπως είναι πιο εύκολο στο μεταξύ να λέω ότι είμαι Ευρωπαίος;», αναρωτιέται.
Πάντως όταν είναι να ταξιδέψει ο 30χρονος πολιτικός λέει πως γίνεται «πατριώτης»: «Δεν έχω ταξιδέψει πολύ, οφείλω να ομολογήσω. Ταξιδεύω όμως κυρίως με προορισμό την Τουρκία, την Κύπρο και την Ελλάδα».