Ένα ποντιακό μοιρολόι που αποτυπώνει με λόγια ένα μέρος όλων αυτών που έχασαν οι Έλληνες του Πόντου, πέφτοντας θύματα Γενοκτονίας από τους Οθωμανούς Τούρκους, στις αρχές του 20ού αιώνα.
Μ’ έναν ήχο που γεμίζει με δάκρυα τα μάτια πριν ακόμα ακουστούν οι στίχοι του κορυφαίου Πόντιου στιχουργού και διακεκριμένου νευροχειρουργού Χρήστου Αντωνιάδη που έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιανουαρίου 2013.
Εδώ το ακούμε από καλλιτέχνη που δεν παίζει ποντιακή λύρα αλλά βιόλα ντα γκάμπα, ένα έγχορδο μουσικό όργανο που αναπτύχθηκε την περίοδο της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Το προσωνύμιο ντα γκάμπα (από το ιτ. gamba = πόδι, γάμπα) είναι ενδεικτικό της στάσης παιξίματος καθώς στηρίζεται ανάμεσα στις γάμπες και όχι στο έδαφος, όπως το βιολοντσέλο και το κοντραμπάσο.
