Θα μπορούσε να ήταν δημοσιογράφος πρώτης γραμμής, αλλά εκείνη προτίμησε την οικογενειακή ηρεμία. Όση ηρεμία μπορεί να έχει η ζωή με σύζυγο τον κατά το ήμισυ Πόντιο Κώστα Χαρδαβέλλα. Από το 2017 έχει δει το όνομά της τυπωμένο ως συγγραφέας. Και φέτος με το τέταρτο βιβλίο της, την Ολική έκλειψη καρδιάς χτυπάει φλέβα, αφού η ιστορία διαδραματίζεται στα ’80s. Σε αποκλειστική συνέντευξη, στο pontosnews.gr, η Μαρία Παναγοπούλου βάζει στο σέικερ το χθες και το σήμερα, το Χέρφιλντ αλλά και τα σημερινά εγκλήματα πάθους, την Καίτη Φίνου και «ήρωες reality» αλλά και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Βάζουμε Bonnie Tyler και ξεκινάμε για απογείωση…
Το τελευταίο σου βιβλίο με τίτλο Ολική έκλειψη καρδιάς διαδραματίζεται στα ’80s. Να πούμε λίγο για το στόρι;
Η Ολική έκλειψη καρδιάς είναι μια συναρπαστική αληθινή ιστορία, με ήρωες μια παρέα παιδικών φίλων από τον Πειραιά, της δεκαετίας του ’80. Στο επίκεντρό της είναι η τοξική σχέση της Αρετής με τον Ανδρέα, έναν άνδρα χειριστικό, νάρκισσο και αδίστακτο, που η συμπεριφορά του παρουσιάζει τραγικά κοινά στοιχεία με όλους αυτούς τους δολοφόνους γυναικών που συγκλονίζουν την κοινή γνώμη το τελευταίο διάστημα. Ο λόγος που η Αρετή ζει και σήμερα είναι ανάμεσά μας, είναι πως είχε τύχη και πιστούς φίλους. Μέσα από την περιπέτεια της, ο αναγνώστης επιστρέφει στα ΄80s και έχει την ευκαιρία να θυμηθεί όλα εκείνα που τα ανέδειξαν σε δεκαετία-θρύλο. Ατάκες, ντυσίματα, χτενίσματα, τραγούδια, περιοδικά, ταινίες αλλά και πραγματικά γεγονότα της εποχής, από το πάρτι του Κηλαηδόνη στη Βουλιαγμένη και τις νύχτες στο λούνα παρκ Ροντέο, μέχρι τη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας στο ΟΑΚΑ και την επιστροφή του Παπανδρέου από το Χέρφιλντ.
Η ηρωίδα, η Αρετή μέσα σε 5 χρόνια από το… χαμό του συντρόφου της, παντρεύεται έναν άλλο. Καρδιά αγκινάρα ή κάτι άλλο;
Η Αρετή είναι ένα κορίτσι των ΄80s που μεγάλωσε σε ένα αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας της θεωρούσε υποχρέωσή του να φυλάει την αγνότητα της κόρης του και η μητέρα της, με την καπατσοσύνη της Ελληνίδας μάνας, κατάφερνε να εξασφαλίζει για το παιδί της κάποιες στοιχειώδεις ελευθερίες. Όταν ο μεγάλος έρωτας της Αρετής χάνεται μυστηριωδώς, ο κόσμος της καταρρέει. Περνάει 5 δύσκολα χρόνια, αλλά το διακριτικό και παλιομοδίτικο φλερτ ενός συναδέλφου της, την κάνουν να τολμήσει το επόμενο βήμα. Δεν χρειάζεται να έχεις καρδιά-αγκινάρα για να βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις τη ζωή σου όταν είσαι 25 ετών!
Ο τίτλος παραπέμπει στην Bonnie Tyler, στην όποια ως Έλληνες φερθήκαμε με αγάπη. Ειδικά ο Ρακιντζής και η Αρβανίτη, που στα ΄90s την είχαν ξεχάσει όλοι. Την είχες δει στην Eurovision το 2013;
O τίτλος του βιβλίου Ολική έκλειψη καρδιάς είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο τραγούδι της Bonnie Tyler «Total eclipse of the heart». Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τη συνεργασία της με τον Ρακιντζή και την Αρβανίτη, με το «Πεθαίνω στην ερημιά», και θεωρώ πως το video clip του τραγουδιού είναι από αυτά που σημάδεψαν τα ‘90s. Την εμφάνιση της Bonnie στη Eurovision του 2013, την είχα βρει τολμηρή. Ήθελε τσαγανό αυτό που έκανε. Είχα νιώσει σαν να έβλεπα μια ροκού καθηγήτριά μου, που στο λύκειο όλοι οι μαθητές τη θέλαμε για συνοδό στην πενθήμερη εκδρομή αφού ήταν «πολύ cool τύπισσα».
Έχεις μπει στο trip να ψάξεις να βρεις από ξεχασμένους αστέρες των ΄80s αλλά και γνωστούς και φίλους, πώς είναι σήμερα;
Οι Έλληνες αστέρες των ΄80s είναι ίσως «ξεχασμένοι» από το σινάφι τους που με ευκολία τους χαρακτήρισε «καλτ», «κιτς», «εμπορικούς» ή «ξεπερασμένους», αλλά νομίζω πως δεν ξεχάστηκαν ποτέ από το κοινό. Για να γράψω την Ολική έκλειψη καρδιάς είδα πολλές ταινίες της εποχής. Θαύμασα την Τέτα Ντούζου και την Καίτη Φίνου (την οποία θεωρώ μία από τις πιο καλοντυμένες της δεκαετίας του ΄80), ταυτίστηκα με τη Σοφία Αλιμπέρτη και τη Βάσια Παναγοπούλου, θυμήθηκα γιατί λιποθυμούσαν τα κορίτσια αντικρύζοντας τον Μιχαλόπουλου και τον Γαρδέλη.
Και ναι, μπήκα στη διαδικασία να δω πώς είναι σήμερα όλοι αυτοί και ξέρετε τι διαπίστωσα; Είναι όλοι τους ανθρώπινοι!
Χωρίς παραμορφωμένα από τις επεμβάσεις πρόσωπα, έχουν αφήσει τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του γι’ αυτό κι εκείνος τους έχει φερθεί φιλικά.
Όσο για τους φίλους και τους γνωστούς μου, το βιβλίο είναι έτσι κι αλλιώς αφιερωμένο στους συμμαθητές μου από το 1ο Λύκειο Πειραιά, που δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή ιστορία αλλά χωρίς αυτούς η δεκαετία του ΄80 δεν θα ήταν το ίδιο συναρπαστική. Έχω προσωπικές επαφές με πολλούς και χάρη στα social media βλέπω πώς είναι σήμερα οι περισσότεροι. Τους βρίσκω εξαιρετικούς. Αν σκεφτείτε πως στα ΄80s κυκλοφορούσαμε με βάτες-ελικοδρόμια, φράντζες κοκκαλωμένες από τη λακ και χαίτες-λασπωτήρες, ντυμένοι με ρούχα που θα μπορούσαν να φορεθούν και τις αποκριές, δεν είναι παράξενο που όλοι δείχνουμε πιο «γήινοι» στη σύγχρονη εκδοχή μας, παρά τα σημάδια του χρόνου.
Έχεις υπάρξει ηρωίδα αφιερώσεων π.χ. σε ερασιτεχνικό σταθμό της εποχής; Ξέρεις, ο τάδε το αφιερώνει στη Μαρία από το Γ4 ή π.χ. να ήσουν η Madonna του Πειραιά, στιλιστικά τουλάχιστον;
Έχω υπάρξει και τα δύο, τουλάχιστον στη φαντασία μου. Στιλιστικά τη δεκαετία του ΄80 ένιωθα πως ήμουν η επιτομή της κομψότητας, άσχετα αν οι φωτογραφίες εκείνης της εποχής διαψεύδουν κατηγορηματικά την αυταπάτη μου. Επίσης είχα δεχτεί πρόταση για «να τα φτιάξουμε», μέσα από ραδιοφωνική αφιέρωση σε πειρατικό σταθμό! Ήταν με το τραγούδι «Hello» του Lionel Richie το οποίο χρησιμοποίησα στην Ολική έκλειψη καρδιάς, σαν φόρο τιμής σε εκείνον τον ανεκπλήρωτο έρωτα.
Οι άνθρωποι τότε δεν είχαμε τη δυνατότητα να επικοινωνούμε μέσω κινητών τηλεφώνων και social media. Το σταθερό τηλέφωνο που υπήρχε στα σπίτια μας μπορούσε να φτάσει μέχρι εκεί που πήγαινε το καλώδιο του, συνεπώς οι συνομιλίες μας σπανίως ήταν εντελώς ιδιωτικές και, ειδικά τη νύχτα, ήταν σχεδόν αδύνατες. Οι αφιερώσεις τραγουδιών στα ραδιόφωνα, ήταν μια κάποια μορφή επικοινωνίας, κάτι σαν τα σημερινά sms και τα inbox στο messenger.
Εάν δεχθούμε ότι υπάρχει αγνότητα στα ΄80s, πού και πότε χάθηκε;
Η δεκαετία του ΄80 απείχε πολύ από το ιδανικό. Είχαμε προβλήματα, κοινωνικά και οικονομικά, αλλά ταυτόχρονα είχαμε και μια αφελή αισιοδοξία, μια ψευδαίσθηση, πως όλα θα πάνε καλύτερα, πως στο τέλος το καλό θα νικήσει. Στην ανατολή των ‘90s, οι πιο υποψιασμένοι κατάλαβαν πως κάτι άλλαζε προς το χειρότερο, κάτι πονήρευε, κάτι ζόριζε, αλλά χρειάστηκε να περάσει όλη η δεκαετία για να πάρει μορφή αυτό το κάτι. Και η μορφή του σίγουρα δεν είχε αγνότητα.
Φαντάζομαι έχεις δει υποδοχές ηρώων reality, σήμερα. Τι να μας πει ο Ντάφυ όταν έχουμε ζήσει υποδοχή Ντέταρι και ΚΥΡΙΩΣ, Ανδρέα από Χέρφιλντ;
Αναφέρεσαι σε δύο υποδοχές τις οποίες περιγράφω με λεπτομέρειες στο βιβλίο μου, καθώς αποτελούν «σταθμούς» για τη δεκαετία του ΄80. Η υποδοχή του παίκτη του Ολυμπιακού Λάγιος Ντέταρι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, δεν επαναλήφθηκε ποτέ για άλλον αθλητή. Και η επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου από το Χέρφιλντ, με το περίφημο νεύμα στην τότε σύντροφό του και μετέπειτα σύζυγό του Δήμητρα Λιάνη, αμέσως μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα του αεροπλάνου, είμαι απολύτως βέβαιη πως δεν θα επαναληφθεί ποτέ από άλλον Έλληνα πρωθυπουργό.
Όσο για την υποδοχή των παικτών reality, αποτελεί σημείο των καιρών που θα ξεχαστεί μαζί με τους ίδιους.
Ως μητέρα, έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λέει στον γιο: Η γενιά μου, τι ωραία τραγούδια βγαίνανε τότε και αυτές τις αηδίες που ακούτε σήμερα;
Όχι, δεν το έχω κάνει ποτέ κι αυτό γιατί ο 28χρονος γιος μου εκτιμάει τη δεκαετία του ΄80, ως προς τα τραγούδια της. Ο γιος μου είναι και ο λόγος που αποφάσισα να συμπεριλάβω στην Ολική έκλειψη καρδιάς αρκετές παραπομπές στις οποίες εξηγώ όρους, φράσεις και συνήθειες εκείνων των χρόνων. Κάποια στιγμή όταν του μιλούσα για το βιβλίο και αναφέρθηκα στα «ουφάδικα», με κοίταξε με τεράστια απορία κι έτσι αντιλήφθηκα πως οι νεότερες γενιές αγνοούν βασικά πράγματα για τα ένδοξα ΄80s.
Στο δελτίο Τύπου του βιβλίου υπάρχει η φράση: Και οι άνθρωποι, «βασικά», κοιτάζονταν στα μάτια… Το ό,τι σήμερα κοιταζόμαστε μέσα από μια κάμερα κινητού, είναι απαραίτητα κακό ή απλά έχει αλλάξει η επικοινωνία, πρακτικά όχι ουσιαστικά;
Σαν το κοίταγμα στα μάτια, δεν έχει! Πέρα από αυτό όμως, θεωρώ αναγκαίο να προσαρμόζεται ο τρόπος επικοινωνίας στις νέες συνθήκες και ανάγκες των ανθρώπων. Για παράδειγμα, φανταστείτε η πανδημία του κορονοΐού να είχε συμβεί στην ανθρωπότητα τη δεκαετία του ΄80. Πώς θα την περνούσαμε; Αποκομμένοι από τον έξω κόσμο, κλεισμένοι στα σπίτια μας, υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε μόνο τα δύο κανάλια της κρατικής τηλεόρασης, άντε και κάποια βιντεοκασέτα αν είχαμε προλάβει να τη νοικιάσουμε πριν κλείσουν τα video club. Χωρίς internet , άρα χωρίς δυνατότητα ενημέρωσης, ηλεκτρονικών αγορών, netflix κ.τλ. Χωρίς κινητά τηλέφωνα και social media, θα μιλούσαμε μόνο με τους ανθρώπους που θα ζούσαμε κάτω από την ίδια στέγη και θα μοιραζόμασταν μαζί τους τη μία και μοναδική τηλεφωνική γραμμή. «Βασικά», στα ΄80s δεν θα την παλεύαμε με τίποτα την καραντίνα, όσο κι αν κοιταζόμασταν στα μάτια!
Την πρώτη φορά που είδες το όνομά σου ως συγγραφέα στο εξώφυλλο ενός βιβλίου, τι αισθάνθηκες;
Αποφάσισα μόλις το 2017 να δοκιμάσω την τύχη μου στον χώρο των εκδόσεων. Μέχρι τότε έγραφα για προσωπική εκτόνωση και χρήση, ανελλιπώς για 20 χρόνια. Κάθε φορά που βλέπω το όνομά μου στο εξώφυλλο, η ίδια σκέψη περνάει από το μυαλό μου: «Θα το διαβάσει κανείς ή θα εκθέσω τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν;». Ευτυχώς, μέχρι σήμερα η ανταπόκριση των αναγνωστών είναι και μαζική και συγκινητική!
Ως δημοσιογράφος των ΄90s, πώς κρίνεις την μιντιακή κατάσταση του 2021;
Αυτό που συνέβη στα ελληνικά media τη δεκαετία του ΄90, ήταν πρωτόγνωρο και ως εκ τούτου ανεπανάληπτο. Η άνθιση των ιδιωτικών μέσων, τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, έχρισε πρωταγωνιστές και παράγοντες ανθρώπους που δεν είχαν κατ’ ανάγκη τα απαραίτητα προσόντα και έφερε στα σπίτια μας projects που μέχρι τότε υπήρχαν μόνο στο εξωτερικό. Οι καινοτομίες και οι πειραματισμοί έφεραν σίγουρα λάθη, υπερβολές και γραφικότητες, ωστόσο έφεραν και mediaκα προϊόντα που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου έλειπαν σήμερα!
Υπάρχουν «αδικημένα» ταλέντα ή κάποια που τα πολέμησε το σύστημα;
Όχι, και στα δύο ερωτήματα. Υπάρχουν όμως ταλέντα που αδίκησαν τους εαυτούς τους, που έκαναν λανθασμένες επιλογές, που δεν άντεξαν την πίεση του συστήματος ή που δεν είπαν τα «όχι» που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε. Όπως υπάρχουν και υπερεκτιμημένα «ταλέντα» που βρέθηκαν τη σωστή στιγμή, με τους σωστούς ανθρώπους, άρπαξαν τις ευκαιρίες ή τις δημιούργησαν και απογειώθηκαν.
Είμαστε στο pontosnews.gr. Έχεις δέσει την ζωή σου, με έναν Πόντιο κατά το ήμισυ, τον Κώστα Χαρδαβέλλα. Για κάνε μια σκιαγράφηση λαού και στεφανιού.
Με τον Κώστα φέτος κλείσαμε 29 χρόνια μαζί. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου ξεκαθάρισε όταν τον γνώρισα ήταν πως από την Πόντια μάνα του έχει πάρει το πείσμα της. Η πεθερά μου, η Καλυψώ Βαρβαρίδου, καταγόταν από την Τραπεζούντα. 
Δεν τη γνώρισα ποτέ, αφού έφυγε από τη ζωή όταν ο Κώστας ήταν ακόμη παιδί.
Το προηγούμενο βιβλίο μου, που είχε τίτλο Η πενθερά, ήταν αφιερωμένο σε εκείνη και είχε ως πρωταγωνίστριες δύο Ελληνίδες πεθερές και αγορομάνες. Η μία ήταν ποντιακής καταγωγής. Μιλώντας με τις αληθινές ηρωίδες της ιστορίας μου, συνειδητοποίησα πως η Πόντια, μάνα, πεθερά, κόρη, νύφη, σύζυγος, είναι λαχείο!
Αγαπώ Χαρδαβέλλα σε blue sky. Είναι cool, δεν έχει την υστερία να βγάζει την είδηση που θα παίξει παντού και είναι πολύ άμεσος. Είναι τόσο cool και στο σπίτι;
Ο Χαρδαβέλλας έχει κάνει πολλά χρόνια σκληρό πρωταθλητισμό στην τηλεόραση, σε εφημερίδες και σε ραδιόφωνα και κάποια στιγμή πλήρωσε το αντίτιμο βλάπτοντας την υγεία του. Ο καρκίνος με τον οποίο διαγνώστηκε το 2009 ήταν προϊόν μακροχρόνιου άγχους και απάνθρωπου ανταγωνισμού, και τον έκανε να τα δει όλα αλλιώς. Στο Blue Sky κάνει κάτι σαν προσωπική ψυχοθεραπεία, κουβεντιάζοντας με προσωπικότητες από όλους τους χώρους, που οι περισσότεροι είναι φίλοι του.
Αυτό που πάντα με εντυπωσιάζει είναι πως όσες φορές κι αν έχει κάνει συνέντευξη σε κάποιον, αφιερώνει χρόνο για να προετοιμαστεί σαν να είναι η πρώτη φορά που θα τον συναντήσει, αλλά μόλις αρχίσουν οι κάμερες να γράφουν ξεχνάει ότι βρίσκεται σε τηλεοπτικό στούντιο και συμπεριφέρεται σαν να κάθεται στον καναπέ μας. Στην ερώτηση αν είναι τόσο cool και στο σπίτι, θα σου απαντήσω πως είναι ένας ακραία χαλαρός άνθρωπος, σε αντίθεση με εμένα που είμαι της οργάνωσης, του προγράμματος και της λεπτομέρειας!
Ως μάνα διαιτολόγου-διατροφολόγου, έχεις κάνει την επανάσταση της τηγανητής πατάτας;
Ο Κωνσταντίνος είναι από τους διαιτολόγους που σέβονται τις διατροφικές αδυναμίες των πελατών του και προσαρμόζει τη διατροφή τους σε αυτές, χωρίς να τους στερεί κάποιες αγαπημένες τους τροφές. Για τη μανούλα, ξέρει ότι δεν μπορώ να αντισταθώ στη σοκολάτα και στις τηγανητές πατάτες κι έτσι όταν του ζήτησα πριν από έξι μήνες να με βοηθήσει να χάσω τα κιλά της πρώτης καραντίνας, εν μέσω της δεύτερης, βρήκε τρόπο να μη μου τα στερήσει. Το εντυπωσιακό είναι πως η μέθοδός του απέδωσε, οπότε δεν χρειάστηκε να προχωρήσω στην επανάσταση της τηγανητής πατάτας.
* Όλες τις φωτογραφίες παραχώρησε στο pontosnews.gr για τις ανάγκες της δημοσίευσης η Μαρία Παναγοπούλου.
