Μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική, η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σοφία Αδαμίδου «έφυγε» τα ξημερώματα του Σαββάτου.
Η δημοσιογράφος εργαζόταν στο «Ριζοσπάστη» και στην τηλεόραση του 902.
Γεννήθηκε το 1963 στη Χαραυγή Κοζάνης και από τη δεκαετία του 1980 υπήρξε μέλος της ΚΝΕ και αργότερα του ΚΚΕ. Πήρε το πτυχίο της από τη Νομική σχολή Αθηνών και στη συνέχεια από το Τμήμα Διοίκησης και Οικονομίας του ΤΕΙ Αθήνας.
Δεν σταμάτησε εκεί, αφού στη συνέχεια αποφάσισε να σπουδάσει και δημοσιογραφία. Μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές της ξεκίνησε να δουλεύει στο «Ριζοσπάστη» στο θεατρικό ρεπορτάζ.
Ως δημοσιογράφος εργάστηκε επίσης στην ΕΤ1, στη ΝΕΤ και στον ΑΝΤ1.
Φεύγοντας, έχει αφήσει πίσω της μεγάλο συγγραφικό έργο. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές («Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη») και συνέγραψε τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», έργο το οποίο διασκεύασε για το θέατρο, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε».
Υπήρξε το πρόσωπο πίσω από πολλές θεατρικές επιτυχίες
«Άνθρωποι και Ποντίκια», «Άρης», «Σωτηρία με Λένε», «Τζένη και Μαρξ», «Πού είναι η μάνα σου μωρή», «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του», «Οδός Αβύσσου Αριθμός 0». Αυτά είναι μόνο μερικά θεατρικά έργα που είτε έχει γράψει είτε έχει επιμεληθεί.
Το έργο της «Άρης» μάλιστα ταξίδεψε και εκτός Ελλάδας, αφού έγιναν παραστάσεις και στη Ζυρίχη. Η παράσταση, βασισμένη στη ζωή του Άρη Βελουχιώτη, είχε τιμηθεί και με το βραβείο «Αλέκος Σακελλάριος» από τα Κορφιάτικα βραβεία.
Επιπλέον, για το θεατρικό έργο της «Ο πόνος είναι άντρας» (βασισμένο στη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά), βραβεύτηκε στο διαγωνισμό Κρατικών Βραβείων θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού (2010).
Με τον αδερφό της και θεατρικό συγγραφέα, Μυρώδη Αδαμίδη, συνεργάστηκαν μεταξύ άλλων στη συγγραφή του έργου «Καρλ, της καρδιάς μου καρδιά», εμπνευσμένο από τις επιστολές της Τζένης και του Καρλ Μαρξ.
Η ίδια είχε δηλώσει ότι το θέατρο την είχε γοητεύσει από μικρή και αν και εκεί που μεγάλωσε δεν υπήρχε θέατρο, διάβαζε από νεαρή ηλικία. Ακόμα και τα χρόνια που σπούδαζε νομική συμμετείχε στη θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου της, όπου περνούσε περισσότερο χρόνο από ότι στο αμφιθέατρο.
Είχε κάνει και ένα βήμα στη σκηνή ως ηθοποιός, παίζοντας ένα μικρό ρόλο στο θεατρικό έργο «Εύα και Νόρα» το 2020.
Όπως είχε δηλώσει η ίδια, τη γοήτευαν οι ξεχωριστοί άνθρωποι, αυτοί που «έφυγαν» σαν καράβι και για αυτούς επέλεγε να γράφει.
Η κηδεία της θα γίνει αύριο Κυριακή 13 Ιουνίου, στις 16:00, στη Χαραυγή Κοζάνης.