Γεννήθηκε στον Τριπόταμο Φλώρινας στις 29 Μαρτίου 1965. Όπως έχει δηλώσει και η ίδια ήταν ένα πολύ αδύνατο μωρό, αφού ζύγιζε κάτω από 2 κιλά.
Αδύναμο μωρό, δυνατή γυναίκα στην πορεία. Απίστευτος συνδυασμός. Βάλτε και την ποντιακή καταγωγή και καταλαβαίνετε. Ο λόγος για τη Βούλα Πατουλίδου.
Τα διπλά γενέθλια και η Γερμανία
Όμως, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, έχει δύο… γενέθλια. Στην πραγματικότητα γεννήθηκε στις 23 Απριλίου, όμως οι γονείς της τη δήλωσαν νωρίτερα στο ληξιαρχείο.
Ο Λάζαρος Πατουλίδης και η Αφροδίτη ήθελαν η μικρή τους κόρη να κερδίσει χρονιά. Εκείνη την εποχή η ζωή στην επαρχία ήταν δύσκολη και ο πατέρας της αποφάσισε να φύγει μετανάστης στη Γερμανία· τρία χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η σύζυγός του.
Η μικρή Βούλα (από το Παρασκευή) μεγάλωσε μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό της Χαράλαμπο υπό την επίβλεψη της γιαγιάς τους. Η τελευταία, όμως, σήκωσε ψηλά τα χέρια με το μεγάλωμα δύο παιδιών και η Βούλα έφυγε για τη Γερμανία, όπου και τελείωσε το δημοτικό.
Ζόρικες καταστάσεις, μιλάμε για τη δεκαετία του 1970, και συμμαθητές δεν βλέπουν με καλό μάτι το ιδιαίτερα, όπως έχει δηλώσει η ίδια, μελαχρινό κορίτσι.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Γερμανία ένας καθηγητής επισήμανε στους γονείς ότι η κόρη τους έχει ταλέντο στον αθλητισμό. Μάλιστα ήθελαν να την κρατήσουν εκεί, όμως η οικογένεια είναι αποφασισμένη να γυρίσει πίσω.
Η επιστροφή, το μπάσκετ και ο έρωτας
Η οικογένεια μετακόμισε στα Γρεβενά και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη όπου η Βούλα ξεκίνησε την ενασχόλησή της με τον αθλητισμό.
Η πρώτη της επαφή με τον στίβο ήταν στο λύκειο. Γρήγορα, όμως, στράβηκε στο μπάσκετ, φορώντας τη φανέλα του Ηρακλή. Μάλιστα, όπως είπε πέρσι σε συνέντευξή της, ήταν συναθλήτρια με τη Φωτεινή Βελεσιώτου.
Εκεί, στα 19 της γνώρισε τον Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, 8ο Ολυμπιονίκη της άρσης βαρών και σύζυγό της. Στα 19 της αγωνίζεται, σπουδάζει και παντρεύεται.
Το 1986, σε ηλικία 21 ετών, επέλεξε οριστικά το στίβο και το αγώνισμα του μήκους. Οι συνεχείς τραυματισμοί, όμως, την ανάγκασαν να αλλάξει αγώνισμα και να στραφεί στα σπριντ και τις σκυτάλες.
Ένα αστέρι γεννιέται
Το 1988 πήγε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς αγώνες. Στη Σεούλ κατατάχθηκε 15η στα 100 μέτρα. Μιλάμε βέβαια για τα πέτρινα χρόνια του ελληνικού αθλητισμού, συνεπώς και αυτή η θέση θεωρείται επίτευγμα.
Μετά το τέλος των Αγώνων ο προπονητής της έπεισε τη Βούλα να δοκιμάσει τα εμπόδια, και έτσι άλλαξε και πάλι αγώνισμα.
Στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου στις Σέρρες το 1989 έκανε δικό της το πανελλήνιο ρεκόρ στα 100 μέτρα με εμπόδια, με χρόνο 13.26 δευτερόλεπτα. Στην Κωνσταντινούπολη κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Βαλκανικούς στα 100 απλά και στα 100 με εμπόδια, ενώ στο Ευρωπαϊκό του Σπλιτ σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ με 13.10 δευτερόλεπτα στα 100 μέτρα με εμπόδια.
Το 1991 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα και το ασημένιο στα 100 μέτρα με εμπόδια στους Μεσογειακούς που έγιναν στο ΟΑΚΑ. Νωρίτερα το 1990, βραβεύθηκε ως η καλύτερη αθλήτρια της χρονιάς. Αργεί το 1992;
Η μεγάλη στιγμή και η μεγάλη αλλαγή
Βρισκόμαστε στο 1992. Ο ελληνικός αθλητισμός δεν είναι στα καλύτερα του, τουλάχιστον σε διεθνές επίπεδο. Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελόνης η χώρα μας δεν περιμένει και πολλά. Μόνο ίσως από τον Λάμπρο Παπακώστα στο ύψος, μόνο που και εκείνος έχει μια άτυχη στιγμή.
Από την άλλη, η Βούλα Πατουλίδου πριν από τους Αγώνες έχει ανακοινώσει στον πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ ότι σκοπεύει να αλλάξει αγώνισμα για μία ακόμα φορά και ότι θα ασχοληθεί και πάλι με το μήκος.
Η 27χρόνη τότε αθλήτρια ταξίδεψε στην Ισπανία με ρεκόρ 13.13 δευτερόλεπτα και στόχο την πρόκριση στα ημιτελικά. Στη Βαρκελόνη, όμως, ξεπέρασε τον εαυτό της. Σημείωσε 13.14 στα πρωινά προκριματικά και 13.05 στους προημιτελικούς.
Στον ημιτελικό έκανε την καλύτερη κούρσα της ζωής της, μέχρι τότε. Το 12.88 είναι πανελλήνιο ρεκόρ και της δίνει την πρόκριση στον τελικό, με την ίδια να τρελαίνεται.
«Αισθάνθηκα τα πόδια μου να βγάζουν φλόγες. Αν σας έλεγα χθες πως στοχεύω τον τελικό, θα με περνούσατε για τρελή. Τώρα τι έχετε να πείτε; Φιλάκια, θα σας δω μετά τον τελικό, γιατί με περιμένει πολλή δουλειά ακόμα», δήλωσε στους δημοσιογράφους με τον σύζυγό της Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη να κάνει λόγο ακόμη και για μετάλλιο.
Έχει προηγηθεί το χρυσό του Πύρρου Δήμου στις 26 Ιουλίου. Τα νέα για την πρόκριση της Βούλας διαδόθηκαν. Και μπορεί να είναι καλοκαίρι, και δη Αύγουστος, όμως στα μπάνια του λαού πλανιόταν και ένα «Βρε λες;».
6 Αυγούστου 1992. Η Πατουλίδου ξεπέρασε και πάλι τον εαυτό της. Δεν έκανε εκκίνηση, αλλά μετά το πέμπτο εμπόδιο άρχισε και ανεβαίνει σταδιακά. Όπως είπε η ίδια, ήταν σαν να είχε φτερά στα πόδια της. Το 12.64 ήταν πανελλήνιο ρεκόρ, αλλά πέρασε ώρα μέχρι να καταλάβει τι έγινε.
Η πτώση της Ντίβερς στο τελευταίο εμπόδιο την έκανε χρυσή Ολυμπιονίκη, την πρώτη στο στίβο μετά τον Κώστα Τσικλητήρα το 1912.
Μόλις συνειδητοποίησε τι έχει γίνει άρχισε να τρέχει στο στάδιο. Εμφανώς χαμένη, ψάχνει τον σύζυγό της για να πανηγυρίσει. Η Εθνική ομάδα πόλο μπαίνει στο στάδιο και την σηκώνει στα χέρια, οι στιγμές είναι ανεπανάληπτες.
Οι δηλώσεις στη μικτή ζώνη μετά το τέλος του αγώνα έμειναν στην ιστορία: «Έχω τρελαθεί. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Απλά μπήκα στον τελικό και αυτό που σκέφτηκα ήταν ότι για την Ελλάδα ρε γαμώτο θα τρέξω και για κανέναν άλλο. Όλα για την Ελλάδα, αξίζει να κάνει κάποιος τα πάντα για αυτήν. Πέτυχα αυτό που κανείς δεν πίστευε, πλην δυο-τριών ανθρώπων».
Και συνέχισε: «Έλεγα στον εαυτό μου πριν από τον τελικό ότι μπορώ να πάρω το χάλκινο μετάλλιο και τελικά πάλεψα και πήρα το χρυσό. Όταν ήρθα στη Βαρκελόνη βρήκα τους Έλληνες αθλητές με πεσμένο ηθικό, ίσως από την ατυχία του Παπακώστα. Κανείς δεν μου έδωσε σημασία και αυτό με πείσμωσε τρομερά. Νομίζω ότι έκανα τη κούρσα της ζωής μου. Στις προπονήσεις έτρεχα συχνά κοντά στο 12.70, αλλά στους αγώνες δεν μου έβγαινε η επίδοση. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Τώρα τι να πω, έχω τρελαθεί».
Η επιστροφή
Η ξεχασμένη τιμή του ελληνικού αθλητισμού, αναζωπυρώθηκε. Τα δυο παιδιά (ο Πύρρος και η Βούλα) έγιναν οι νέοι ήρωες. Είναι οι άνθρωποι που είτε ήρθαν από αλλού, είτε ήταν δίπλα μας, αλλά ελαφρώς ξεχασμένοι.
Και σε μια χώρα που άλλαζε, αυτοί οι δύο άνθρωποι ήταν οι σημαιοφόροι της.
Η επιστροφή στην Ελλάδα δεν περιγράφεται με λόγια. Έχει στηθεί ολόκληρη γιορτή στο Καλλιμάρμαρο, μόνο που, όπως δήλωσε η ίδια η Βούλα, παραλίγο να μην μπουν ούτε οι εκείνοι, από τη λαοθάλασσα.
Το δε «για την Ελλάδα ρε γαμώτο» έγινε το εθνικό μας σύνθημα. Από τίτλο σε επιθεώρηση, μέχρι και τραγούδι.
Πολλά χρόνια αργότερα μίλησε για την ατάκα: «Ήταν η αγανάκτησή μου για όλα όσα είχα ζήσει. Πηγαίναμε πάντοτε σαν φτωχοί συγγενείς. Ήταν περισσότεροι οι παράγοντες, παρά οι αθλητές. Και πάλι καλά που δεν είπα κάτι χειρότερο».
https://www.youtube.com/watch?v=mhxD2_nuwBY
Η ζωή συνεχίζεται
Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντας το 1996 όπου κατέλαβε τη δέκατη θέση στο μήκος. Το 2000 έλαβε μέρος στους τέταρτους Ολυμπιακούς αγώνες της καριέρας της με την ομάδα σκυταλοδρομίας 4×100 μέτρα, ενώ ήταν μέλος της ίδιας ομάδας στους Ολυμπιακούς του 2004.
Μάλιστα έτρεξε με την ολυμπιακή δάδα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών της Αθήνας. Τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τους στίβους.
https://www.youtube.com/watch?v=xWW4cGGGIiU
Λίγο μετά το τέλος της αγωνιστικής της καριέρασ ξεκίνησε μια νέα καριέρα, αυτή τη φορά στον πολιτικό στίβο.
Βρέθηκε στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ με το οποίο ήταν υποψήφια για τη νομαρχία Θεσσαλονίκης, χάνοντας τελικά από τον… τεμέτερον Παναγιώτη Ψωμιάδη.
Στις δημοτικές εκλογές του 2014 συμμετείχε στο συνδυασμό του Απόστολου Τζιτζικώστα και εξελέγη αντιπεριφερειάρχης της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης. Η πολιτική είναι πλέον στη ζωή της, αλλά αυτό δεν θα την εμπόδισε να ανέβει το 2015 στο θεατρικό σανίδι.
Το 2015 στη μαύρη κωμωδία Ο τελευταίος να κλείσει την κάσα υποδύθηκε την Ελληνίδα ψηλομύτα νύφη, η οποία δεν είναι αποδεκτή από την Πόντια πεθερά της. Αλλά και λίγα χρόνια αργότερα, το 2019, έπαιξε στην ποντιακή επιθεώρηση Γόβα παρθένα.
Η άλλη Βούλα
Η Βούλα Πατουλίδου έχει έναν γιο 22χρονών. Η ίδια δηλώνει πολύ ελεύθερη μητέρα και μη καταπιεστική απέναντι του, γιατί θυμάται τι… τραβούσε από τους δικούς της όταν ήταν στην ηλικία του.
Με πολύ χιούμορ έχει δηλώσει: «Εκεί που είχα τον γιο μου αγκαλιά, ξαφνικά με αγκάλιασε αυτός γιατί έγινε κοτζάμ παλίκαρος μέχρι εκεί πάνω. Πήγε στον Έβρο φαντάρος και κάνει πόλεμο τώρα. Μου είπε: “Θέλω να πολεμήσω”, και του απάντησα: “Προς το παρόν κάνε αυτόν τον πόλεμο που σου λένε. Ξεχώρισε τις πατάτες από τα κρεμμύδια και για τον άλλον πόλεμο, βλέπουμε».
Είναι ακόμα μαζί με τον σύζυγο-συνοδοιπόρο όπως τον αποκαλεί, ενώ λόγω των πολιτικών της υποχρεώσεων δεν είναι ακριβώς η γυναίκα που κάθεται σπίτι. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς.
Όσον αφορά τις πλαστικές επεμβάσεις, η έχει δηλώσει με τον δικό της τσαμπουκά: «Η μεγαλύτερή μου αγωνία ήταν ένα σεληνιακό μάγουλο. Με τόσα σημάδια, άντε να ντυθείς. Τι να κρύψεις; Πόσο να πέσουν τα μαλλιά και να φαίνονται μόνο τα μάτια σου; Από τη στιγμή, λοιπόν, που υπήρχε η δυνατότητα –και όποιος πει ότι δεν πονάει, να έρθει να το πει σε εμένα– γιατί να μην το κάνεις και γιατί να το έχεις τόσο κρυφό; Είναι μειωτικό να πεις ότι εγώ έχω γίνει 100 χρονών, αλλά δείχνω καλύτερα;».
Το κορίτσι που πάλεψε με το που γεννήθηκε, που δεν έμαθε τίποτα άλλο στη ζωή της από το να αγωνίζεται, σήμερα έχει γενέθλια.
Όλη η Ελλάδα την αγαπάει, την λατρεύει, θέλει να την σφίξει στην αγκαλιά της. Γιατί ανεξάρτητα από τα χρόνια που περνάνε (δυστυχώς), η Βούλα Πατουλίδου είναι η Πόντια της καρδιάς μας, που όχι μόνο δεν ξέχασε τις ρίζες της, αλλά τις τίμησε και τις τιμάει πάντοτε.