Για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μίλησε η Γερμανίδα συγγραφέας, ανεξάρτητη ερευνήτρια και καθηγήτρια Τέσα Χόφμαν, στο διεθνές διαδικτυακό συνέδριο με τίτλο «Πτυχές του Ποντιακού Ελληνισμού: βίωμα και γνώση» που διοργάνωσε η Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Νάουσας.
Η Τέσα Χόφμαν που έχει ως κύριο τομέα σπουδών την Αρμενία, είναι ιδιαιτέρως ενεργή στις προσπάθειες για αναγνώριση των γενοκτονιών των Αρμενίων και των Ελλήνων.
Αρχίζοντας την παρουσίασή της με το τι εστί γενοκτονία, η Γερμανίδα επιστήμονας υποστήριξε ότι τα εγκλήματα των Νεότουρκων χαρακτηρίζονται ως γενοκτονία με βάση τον ΟΗΕ.
Όσον αφορά για το κατά πόσο ήταν θρησκευτικά τα κίνητρα υπήρχαν στοιχεία, όπως ο διαχωρισμός των φύλων που θα στήριζαν την άποψη ενός «τζιχάντ», δηλαδή ενός ιερού πολέμου. Υπήρχαν, όμως, και περιοχές που δεν βλέπουμε τέτοια χαρακτηριστικά.
Τα δύο κύρια κίνητρα πίσω από τη γενοκτονία, σύμφωνα με τη Χόφμαν, ήταν οι μεγάλες οικονομικές και δημογραφικές αλλαγές, μετά από μία περίοδο μαζικής μετανάστευσης και η απώλεια περιοχών. Υπήρχε ισορροπία δυνάμεων μεταξύ μουσουλμάνων και μη, κάτι που δεν ήταν αρεστό στη μουσουλμανική ελίτ. Το κόμμα των Νεότουρκων θεώρησε ότι η λύση σε αυτό θα ήταν η ομογενοποίηση.
Οι αναγκαστικές μετακινήσεις ξεκίνησαν στους Βαλκανικούς Πολέμους. Εκεί οι Χριστιανοί αντί να στέλνονται προς τα δικά τους κράτη, στέλνονταν προς την κεντρική Μικρά Ασία, με ποσοστό θνησιμότητας κοντά στο 50%.
Αρχικά, δόθηκε εντολή εκκαθάρισης των περιοχών από τα Δαρδανέλια έως το Τσεσμέ από τους Έλληνες. Η εστίαση, αργότερα, μετακινήθηκε στον Πόντο. Αποκορύφωμα ήταν η καταστροφή της Σμύρνης το 1922.
Όσον αφορά τις διαφορές μεταξύ της Γενοκτονίας των Ελλήνων και αυτής των Αρμενίων, η δεύτερη ήταν πολύ πιο γρήγορη. Επιπλέον η Γενοκτονία των Ελλήνων ήταν περισσότερο γεωγραφικά περιορισμένη στον Πόντο, την ανατολική Θράκη και την Ιωνία.
Καθώς οι Πόντιοι της Ελλάδας και της διασποράς έχουν υπάρξει οι πιο κινητοποιημένοι ως προς την αναγνώριση της γενοκτονίας τους, συχνά αναφέρεται ως γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Αυτό, σύμφωνα με τη Χόφμαν, είναι λάθος καθώς αποκλείει άλλες ομάδες και δίνει την αίσθηση ότι οι Οθωμανοί είχαν ως στόχο κυρίως Έλληνες του Πόντου.
Τα άτομα που βίωσαν είτε τα ίδια είτε οι πρόγονοι τους μία γενοκτονία, πρέπει να βλέπουν τους εαυτούς τους ως επιζώντες και όχι ως θύματα, ανέφερε. Ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης του συλλογικού τραύματος είναι η αναγνώριση της πράξης της γενοκτονίας.
Η παρουσίαση έκλεισε με τη κατάσταση της αναγνώρισης της γενοκτονίας. Σώματα, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία. Μερικοί αναγνωρίζουν μόνο τους Αρμένιους ως θύματα, άλλοι την ονομάζουν γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά συμπεριλαμβάνουν και άλλες ομάδες, όπως τους Έλληνες του Πόντου. Τέλος, υπάρχουν ομάδες και χώρες, όπως η Τουρκία, που αρνούνται την αναγνώριση.
Επιμέλεια: Ερμιόνη Βλαχίδου