Από σήμερα έως και την Πέμπτη συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής, το νομοσχέδιο που εισάγει νέο πλαίσιο για τις δημόσιες συμβάσεις.
Η συζήτηση αναμένεται να ολοκληρωθεί την Πέμπτη με την ψηφοφορία, εάν και εφόσον δεν υπάρξουν ανατροπές.
Κομβικό σημείο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση αναμένεται να αποτελέσει και το άρθρο 219 του νομοσχεδίου.
Τι προβλέπεται για τις περιοχές NATURA
Με την προτεινόµενη ρύθµιση, σε περιοχές ΝΑTURA, εξαιρουµένων των ζωνών και περιοχών απολύτου προστασίας, µπορούν να καθορίζονται, με Προεδρικό Διάταγμα, υποπεριοχές «στις περιπτώσεις ήπιων αναπτυξιακών έργων, διασφαλιζοµένου ότι δεν παραβλάπτεται η ακεραιότητα της ευρύτερης περιοχής ως προς τις οικολογικές της λειτουργίες σε σχέση µε τους στόχους διατήρησης της περιοχής.
Το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής, στην έκθεσή του, «αφιερώνει μεγάλο μέρος» στο συγκεκριμένο άρθρο και επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «κατά το άρθρο 43 παρ. 2 του Συντάγµατος, η νοµοθετική εξουσιοδότηση, για να είναι νόµιµη, πρέπει να είναι ειδική και ορισµένη, δηλαδή να προβαίνει σε συγκεκριµένο προσδιορισµό του αντικειµένου της και να καθορίζει τα όριά της σε σχέση προς αυτό. Η εξουσιοδοτική, εποµένως, διάταξη πρέπει να µην είναι γενική και αόριστη».
Το επιστημονικό συμβούλιο επισημαίνει εξάλλου ότι «η εκπόνηση επιµέρους ειδικής περιβαλλοντικής µελέτης, ενώ δεν έχει εκπονηθεί η µελέτη για το σύνολο της εν λόγω περιοχής, δηµιουργεί τον κίνδυνο αποσπασµατικής διαχείρισης ορισµένης περιοχής, η σηµασία της οποίας αξιολογείται βάσει περισσότερων παραµέτρων που υπερβαίνουν τα γεωγραφικά όριά της και καταλαµβάνουν την ευρύτερη ενότητα στην οποία αυτή εντάσσεται από οικολογικής άποψης» και ότι «χρήσιµος θα ήταν ο προσδιορισµός των προδιαγραφών και των διατάξεων δυνάµει των οποίων θα εγκριθεί αυτή».
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο προηγούμενος νόμος του 2016, χρειάστηκε να τροποποιηθεί 385 φορές για να γίνει περισσότερο λειτουργικός και αυτό όταν στον τομέα των δημοσίων έργων η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει ένα δυσλειτουργικό και δαιδαλώδες νομικό πλαίσιο, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλες καθυστερήσεις και απώλεια πόρων.
Ως εκ τούτου, σημειώνει, το νομοσχέδιο προέκυψε από τη βασική ανάγκη εκσυγχρονισμού και απλοποίησης του νομοθετικού πλαισίου για τις δημόσιες συμβάσεις, προμήθειας αγαθών και εκτέλεσης των δημοσίων έργων, ήταν αίτημα της αγοράς, δηλαδή μηχανικών, εταιρειών και αυτοδιοίκησης, και κυρίως συνδέεται με την ανάγκη να υπάρξει πλαίσιο που θα βοηθήσει την ταχύτερη απορρόφηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ.