Με τη λέξη χεκίμ’ς της ποντιακής διαλέκτου περιγράφεται ο πρακτικός θεραπευτής, ο «γιατρός» που χρησιμοποιούσε βότανα, έμπλαστρα, νάρθηκες και διάφορα άλλα μέσα.
Η αμοιβή ήταν συνήθως σε είδος (στάρι, βούτυρο, ξηροί καρποί), κάποτε και σε χρήμα, όταν ασκούσε την πρακτική θεραπεία ως επάγγελμα.
Στην Εγκυκλοπαίδεια ποντιακού ελληνισμού υπάρχει καταγεγραμμένη η φράση: «Ποίος έν’ χεκίμ’ς; Πη παθάν’», κατά το «ο παθός μαθός».
