Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Ποντίων 815 ακμάζουσες κοινότητες καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, ότι όλα τα ελληνικά χωριά με τις 1.174 εκκλησίες τους και τα 960 σχολεία λεηλατήθηκαν και κάηκαν, ότι περιουσίες που αποκτήθηκαν ύστερα από 500 χρόνια σκληρής δουλειάς και που ανέρχονταν σε περισσότερα από δύο εκατομμύρια φράγκα κλάπηκαν και χάθηκαν, κι ότι ο πληθυσμός 303.237 ανδρών εξολοθρεύτηκε με φωτιά κι ατσάλι. Πολλοί από αυτούς κρεμάστηκαν ή πέθαναν από το κρύο.
Την 1η Δεκεμβρίου 1922 ο αριθμός των θυμάτων του Πόντου, σύμφωνα με τις εκκλησιαστικές επαρχίες και τις ελληνικές κοινότητες, ήταν:
MΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ | KΟΙΝΟΤΗΤΕΣ | EΚΚΛΗΣΙΕΣ | ΣΧΟΛΕΙΑ | ΘΥΜΑΤΑ |
Aμάσεια | 400 | 603 | 518 | 134.078 |
Nεοκαισάρεια | 95 | 135 | 106 | 27.216 |
Tραπεζούντα | 70 | 127 | 84 | 38.434 |
Χαλδία | 145 | 182 | 152 | 64.582 |
Pοδόπολη | 41 | 53 | 45 | 17.479 |
Kολωνία | 64 | 74 | 55 | 21.448 |
Σύνολο | 815 | 1.174 | 960 | 303.237 |
Οι σφαγές κοντά στο Kαβάκ, το Nτζουμπούς Xαν, το Σελαμελίκ και το Kιζ Aλάν, όπως και οι σφαγές του Aντά, του Kαραπερτσίν, του Tεκέ Kιοΐ και της Mερζιφούντας –πόλης που οι κάτοικοί της εξολοθρεύτηκαν στο κτήριο του Γαλλικού Σχολείου– και οι πολυάριθμοι απαγχονισμοί στην Αμάσεια, είναι ατράνταχτες αποδείξεις αυτού του αφανισμού.
Αυτές οι τερατώδεις πράξεις –δολοφονίες, βιαιότητες, ληστείες, κατασχέσεις, αυθαίρετες δημεύσεις περιουσιών και κάθε είδους ανήκουστες φρικαλεότητες που έγιναν από τους Τούρκους Ενωτικούς ή Kεμαλιστές– ξεπερνούν σε φρίκη και τις σφαγές των Αρμενίων του 1915.