Γεώργιος Κανδηλάπτης (Κάνις) (1881-1971)

Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1881 στην Αργυρούπολη του Πόντου και ήταν το νεότερο από τα τέσσερα παιδιά του Θεόδωρου και της Κυπαρισσίας (Παρέσας) Κανδηλάπτη. Το 1899, μετά την αποφοίτησή του από την Γ΄ τάξη του σχολαρχείου του Φροντιστηρίου Αργυρούπολης, ακολούθησε σταδιοδρομία εκπαιδευτικού διδάσκοντας από το 1899 μέχρι το 1914 σε χωριά της επαρχίας Χαλδίας, στο Ερζιγκιάν (τουρκ: Erzincan) αλλά και στη γενέτειρά του Αργυρούπολη. Το 1914, στο πλαίσιο του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, καλείται να καταταγεί στον οθωμανικό στρατό, κηρύττεται όμως φυγόστρατος και το διάστημα 1920-1922 εξορίζεται πρώτα στο Ερζερούμ και έπειτα στο Ερζιγκιάν.

Υπήρξε γραμματέας της Επιτροπής Ανταλλαγής.

Το καλοκαίρι του 1924 αποχώρησε από τη γενέτειρά του και κατέφυγε στην Ελλάδα όπου εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Αλεξανδρούπολη, μεταφέροντας μαζί του σημαντικά ιστορικά κειμήλια της ιστορίας του Πόντου που συγκέντρωνε από το 1916 (χρυσόβουλα αυτοκρατόρων της Τραπεζούντας, τα οστά του Αλεξίου Δ΄ Κομνηνού, χειρόγραφα βιβλιοθηκών κτλ.), διασώζοντάς τα από την καταστροφή.

Στην Ελλάδα συνέχισε την εκπαιδευτική του δραστηριότητα διδάσκοντας σε δημοτικά σχολεία διαφόρων περιοχών του νομού Έβρου (Αλεξανδρούπολη, Αισύμη, Σουφλί κτλ.) μέχρι και τη συνταξιοδότησή του το 1951. Απεβίωσε μετά από σύντομη ασθένεια στις 14 Ιανουαρίου του 1971 στην Αλεξανδρούπολη.

Οικογενειακή κατάσταση
Ο Κανδηλάπτης ήταν παντρεμένος από το 1908 με την Αγγελική Λουκά, με την οποία απέκτησε επτά παιδιά (τέσσερα αγόρια και τρία κορίτσια).

Ένα από τα παιδιά του ήταν ο πεσών κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ανθυπολοχαγός ΠΖ Θεόδωρος Κανδηλάπτης, του οποίου το όνομα φέρει στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης.

Διακρίσεις
Στις 29 Ιουνίου του 1966 το ελληνικό κράτος τίμησε την προσφορά του Κανδηλάπτη στα γράμματα, απονέμοντάς του σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα.

Συγγραφικό έργο
Εκτός από εκπαιδευτικός, ο Κανδηλάπτης διατέλεσε από νεαρή ηλικία δημοσιογράφος και αρθρογράφος, συνεργαζόμενος με εφημερίδες και περιοδικά όπως ο Φάρος της Ανατολής (Τραπεζούντα), ο Κόσμος της Οδησσού, ο Αργοναύτης του Μπατούμι, ο Παιδικός Κόσμος κ.ά. Η δραστηριότητά του συνεχίστηκε και μετά την εγκατάστασή του στην Ελλάδα. Δημοσίευσε μέχρι το 1969 περίπου 400 δοκίμια, άρθρα, μελέτες και λογοτεχνικά σε περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας, της Μακεδονίας και της Θράκης. Παράλληλα μέχρι το 1971 (έτος θανάτου του) είχαν εκδοθεί δώδεκα βιβλία του, ενώ μέρος τού –μεγάλου σε όγκο– ανέκδοτου έργου του εκδόθηκε μετά το 2001.

• Πηγή: el.wikipedia.org