Το παγκόσμιο γεγονός της Μετανάστευσης είναι πολλαπλής χρήσης και ερμηνείας ανάλογα με την οπτική, τα κίνητρα, τους υποκινητές. Άλλο οι μετανάστες/εισβολείς στον Έβρο κι άλλο οι μετανάστες εργάτες/συλλέκτες φράουλας στη Μανωλάδα. Για τον Έβρο μιλάμε ακόμα γιατί η απειλή δεν έχει τελειώσει και δεν είναι καθ’ αυτό οι μετανάστες αλλά οι Τούρκοι. Οι Αφρικανοί και άλλοι στη Μανωλάδα που κοψομεσιάζονται να μαζεύουν τις φράουλες για «δυο δεκάρες» μεροκάματο ξεχάστηκαν.
Αν, όμως, οι μαύροι της Μανωλάδας έφευγαν ξαφνικά, οι Έλληνες «αγρότες» θα έπρεπε να γυρίσουν στα χωράφια, ύστερα από πολλά χρόνια, κι εμείς στις πόλεις θα πληρώναμε τις φράουλες χρυσάφι.
Γράφτηκε στο διαδίκτυο προ ημερών ότι πολλοί αγρότες πήγαν ξανά στο χωράφι ύστερα από τριάντα χρόνια που τα δούλευαν ξένοι. Π.χ. Αλβανοί μετανάστες (που δεν θα γίνουν Έλληνες ποτέ, το θυμόμαστε το «πανέξυπνο» σύνθημα) νοίκιασαν χωράφια Ελλήνων, τα δουλεύουν και ζούνε μια χαρά, συνολικά γύρω στις 150.000 ελληνοποιημένοι. Αυτοί δουλεύουν και τα αφεντικά/«αγρότες» πάνε στο καφενείο για ούζο και μετά απ’ ευθείας στις κάλπες, Ηρακλείς της Δημοκρατίας και εισπράκτορες των ευρωπαϊκών επιδομάτων. Τα ίδια με τους ψαράδες. Οι Φούρνοι ήταν κάποτε «ψαρομάνα» της Ελλάδας. Τώρα, έμειναν πολύ λιγότεροι από τους μισούς ψαράδες, αλλά φτιάχτηκε ξενοδοχείο. Μερικοί έβαλαν και την άσπρη πετσέτα στο χέρι και περιμένουν τους τουρίστες, μάλλον μάταια για φέτος. Οι πρώην ψαράδες πάνε κι αυτοί στα καφενεία και από εκεί στις κάλπες. Όπως ακριβώς οι αγρότες. Για να κλείσει αυτό το θέμα πως να βρούμε προκοπή όταν οι μπακαλιάροι που είναι ή έχουν βαφτιστεί «ελληνικοί» επειδή, λέει, τους ψάρεψαν στο Αιγαίο, πουλιούνται σε διπλάσια τιμή από τους ισπανικούς μπακαλιάρους; Η ερώτηση δεν είναι άσχετη με το Μεταναστευτικό και, συνεπώς, με το κόστος εργασίας.
Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) υποστηρίζει ότι η Ευρώπη (ΕΕ) χρειάζεται 35 εκατομμύρια μετανάστες για να διατηρηθεί στα επίπεδα του 1995 ο ευρωπαϊκός πληθυσμός που φθίνει λόγω της υπογεννητικότητας. Ο ΟΟΣΑ προσθέτει ότι για να διατηρηθεί η σημερινή αναλογία συνταξιούχων/εργαζομένων με το αντίστοιχο ύψος των συντάξεων χρειάζονται (κρατείστε την αναπνοή σας) 150 εκατομμύρια μετανάστες τα λίγα προσεχή χρόνια, δηλαδή σχεδόν το μισό του σημερινού ευρωπαϊκού πληθυσμού.
Ή θα δεχτούμε «νοθεία» στην έννοια «Ευρωπαίος» ή θα γεννοβολάμε μαζικά.
Άλλο, όμως, να υπάρχει κάποια ανάγκη κι άλλο να είναι ώριμος να την αντιμετωπίσει ο κόσμος. Άλλωστε και «η ανάγκη» είναι σχετική. Μας λένε (και παινεύονται ότι) έχουμε μπει στην εποχή της αυτοματοποίησης. Ταυτόχρονα μιλάνε για άμεση ανάγκη εισαγωγής ξένου (μη ευρωπαϊκού) ανειδίκευτου εργατικού προσωπικού ενώ ταυτόχρονα εταιρίες, πχ αυτοκινητοβιομηχανίες, απολύουν ξαφνικά χιλιάδες εργαζόμενους. Το ζητούμενο είναι τα χαμηλά μεροκάματα και ταυτόχρονα η δημιουργία προλεταριάτου ανίκανου να αυτοπροστατευτεί. Άλλο παράδειγμα: το εισόδημα των Αμερικανών εργαζόμενων είναι εφτά (7) φορές μεγαλύτερο από το εισόδημα των Κινέζων, συνεπώς μόνο αν μειωθεί η διαφορά μπορούν οι ΗΠΑ να ανταγωνιστούν την Κίνα. Ισχύει και για τους Ευρωπαίους. Έτσι ώστε να αποκατασταθεί μια κάποια ισορροπία στο αχώριστο δίδυμο οικονομία και γεωπολιτική. Οι τρόποι είναι γνωστοί, οι εξής τρεις:
- Εισροή πολλών μεταναστών ώστε να μειωθεί το εργατικό κόστος.
- Να συμπιεστούν οι μικρομεσαίοι, κάτι που άρχισε με την οικονομική κρίση του 2008 και 12 χρόνια μετά συνεχίζεται και χειροτερεύει. Η κρίση δεν είναι παγκόσμια και είναι ταξική. Πλήττει τις οικονομίες της Δύσης και ειδικά τα μικρομεσαία στρώματα. Ο μεγάλος εχθρός (των ελίτ) είναι η μάζα των μικρομεσαίων που έχουν απορροφήσει τους (πρώην) προλετάριους. Διαθέτουν πλούτο και πολιτική ισχύ, δημιουργούνται συνθήκες συγκυβέρνησης με τις ελίτ. Για να κρατήσουν το μονοπώλιο της εξουσίας οι ελίτ τείνουν να διαμορφώσουν μαζικές κοινωνίες, αντίγραφα της εποχής των Λουδοβίκων ή της αυτοκρατορικής Κίνας. Τότε που υπήρχαν δυο τάξεις, ο βασιλιάς ή αυτοκράτορας με τη διογκωμένη αυλή των αριστοκρατών και η απρόσωπη μάζα των υπηκόων από κάτω, χωρίς τα δικαιώματα που έφερε η γαλλική αστική επανάσταση και εδραίωσε στην Κίνα ο Μάο.
- Τρίτος τρόπος είναι ο πόλεμος, προληπτικός, άμεσος ή έμμεσος, ( λεγόμενος και υβριδικός) με στόχο να περιοριστεί ή να καταστραφεί η δυναμική ανάπτυξης της οικονομίας κάθε χώρας και κράτους, που ίσως αναδειχθεί σε αντίπαλο στο μέλλον, εξ ου και οι κυρώσεις στους ανυπάκουους. Και μια που μιλάμε για πόλεμο ο αμυντικός προϋπολογισμός της Ρωσίας και της Κίνας είναι από έξι (Κίνα) έως δέκα φορές (Ρωσία) μικρότερος από των ΗΠΑ. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει τη Ρωσία να έχει αμυντική τεχνολογία ισάξια και κατά τομείς ανώτερη από την αμερικανική (όπως φάνηκε στη Συρία), η Κίνα γίνεται καθημερινά πιο ανταγωνιστική ενώ οι Ευρωπαίοι ζούνε ακόμα στη ζούγκλα με τον Ταρζάν.
Tο γενικό συμπέρασμα είναι ότι η μετανάστευση είναι μια μόνο πτυχή ενός πολύ ευρύτερου ζητήματος με κύριες πλευρές την οικονομία και τη γεωπολιτική, δηλαδή την παγκόσμια εξουσία.
Ο κατευνασμός
Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι ιθύνοντες στην Αθήνα χρησιμοποιούν γλώσσα κατευνασμού του θηρίου. Η ειρηνόφιλη τακτική της Αθήνας θα μπορούσε να μας ωφελήσει αν ταυτόχρονα είχε στήριγμα την άοκνη, αδιάλλακτη προσπάθεια ανασυγκρότησης της άμυνας της χώρας. Αν ήταν πασιφανές από καιρό στο NATO και στην Τουρκία ότι είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι για το χειρότερο. Για να μας πιστέψουν ότι το εννοούμε. Ο απέναντι αποθρασύνεται όταν βλέπει ότι οι ιθύνοντες αντιδρούν μόνο επειδή φοβούνται την οργή του κόσμου αλλά φαίνονται έτοιμοι να πισωγυρίσουν. Κάπως έτσι βγήκε το τραγούδι για το λαό «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».
Υ.Γ.: Πριν από τη δημόσια παραίνεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς την Τουρκία για ηρεμία, η γερμανική πλευρά είχε ενημερώσει αρμοδίως την Αθήνα, άτυπα αλλά έγκυρα, ότι η Τουρκία προτίθεται να μας επιτεθεί το κατακαλόκαιρο. Ορισμένοι θεωρούν ότι μάλλον πρόκειται για εκφοβισμό παρά για εξυπηρέτηση. Το (φιλοτουρκικό) Βερολίνο συμπίπτει άλλωστε με πολλούς στην Αθήνα που προτείνουν παράδοση παρά αντίσταση στις τουρκικές απαιτήσεις.
Απόστολος Αποστολόπουλος
