Καραντίνα. Πριν από τον Μάρτιο του 2020 ήταν απλά μία λέξη που δεν συνδεόταν με την Ελλάδα. Επί πολλές δεκαετίες τη συναντούσαμε σε διηγήσεις ομογενών από εμπόλεμες περιοχές και παππούδων-γιαγιάδων που έζησαν την περίοδο της Κατοχής, μαθαίναμε για αυτή από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και για μακρινές χώρες που την εφάρμοσαν, κατά τ’ άλλα όμως ήταν απλά μια λέξη στα λεξικά.
Ίσως για αυτό ήχησε και τόσο παράξενα όταν ακούσαμε ότι η κυβέρνηση θα την επιβάλει προκειμένου να περιορίσει/αποτρέψει τη διασπορά του φονικού κορονοϊού SARS-CoV-2 στη χώρα μας.
Πολλοί από εμάς έχουμε πιεστεί αφόρητα. Άλλοι το διαχειριζόμαστε αρκετά καλά. Όλοι όμως ανησυχούμε για το μέλλον που ξέρουμε ήδη πως επιφυλάσσει εκπλήξεις. Το pontosnews.gr ζήτησε από ποντιακής και μικρασιατικής καταγωγής συμπατριώτες μας να μοιραστούν μαζί μας αυτό που βιώνουν και πώς φαντάζονται την επόμενη μέρα. Οι ερωτήσεις έγιναν σε διαφορετικές φάσεις της καραντίνας και κρύβουν διαφορετικού τύπου συναισθήματα.
Σήμερα φιλοξενούμε τον βραβευμένο εικαστικό Γιώργο Ταξίδη, ο οποίος τον Μάρτιο του 2019 παρουσίασε την ατομική του έκθεση στη Νέα Υόρκη, ενώ έχει παραχωρήσει στο pontosnews.gr και το έργο του για το άρθρο Βρες τους πρόσφυγες συγγενείς σου από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Μας μιλά από το εργαστήριο του στη Δράμα.
Πώς βιώνετε την κατάσταση της απαγόρευσης κυκλοφορίας και των αυστηρών μέτρων προστασίας λόγω του νέου κορονοϊού SARS-CoV-2;
Σίγουρα δεν είναι κάτι ευχάριστο, αλλά είναι, θεωρώ, δυστυχώς αναγκαίο. Προσωπικά δεν το εκλαμβάνω ως απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά ως μείωση της άσκοπης μετακίνησης και συνάθροισης ατόμων. Οφείλουμε ως υπεύθυνοι πολίτες να σκεφτόμαστε συλλογικά και να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τους γύρω.
Έχετε σκεφτεί πώς θα είναι η «επόμενη μέρα» στην Ελλάδα;
Αυτό η αλήθεια είναι ότι με προβληματίζει αρκετά, όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε παγκόσμιο. Το τι αλλαγές θα επιφέρει.
