Οι εποχές κρίσης μπορεί να ανοίξουν «παράθυρο ευκαιρίας» σε μια κοινωνία και ένα Έθνος που έχει καταπιεσμένες ζωντανές δυνάμεις. Είναι ευκαιρία να φύγουν οι αποτυχημένες και διαβλητές μετριότητες της διακομματικής ιθύνουσας ελίτ και να εμφανιστούν στη σκηνή άνθρωποι που ανταποκρίνονται στην ανάγκη για νέο ήθος και ύφος. Από την αρχή της κρίσης του κορονοϊού ο κόσμος ξεχώρισε πρωτίστως την περίπτωση του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, (οι –εσωκομματικές…– επιθέσεις εναντίον του πέφτουν στο νερό), αλλά και του αυστηρού κ Χαρδαλιά. Ωστόσο δεν είναι οι μόνες διακεκριμένες παρουσίες. Στην ελληνική διπλωματία, που δεν διακρίνεται συνήθως για τις επιδόσεις της, ο πρεσβευτής μας στη Φινλανδία κ. Γιώργος Αϋφαντής, με δική του πρωτοβουλία αλλά στο πλαίσιο του όρκου του να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πατρίδας μας, θεώρησε κρίσιμο να απαντήσει στις ψευδολογίες δυο καθηγητών που υιοθέτησε το Φινλαδικό Παν/μιο της πόλης Τούρκου. Υποτίθεται ότι οι δυο καθηγητές έκαναν έρευνα για τους μετανάστες στη Λέσβο. Ξέφυγαν, όμως, από κάθε επιστημονική θεώρηση, προχώρησαν σε φιλοτουρκικές απόψεις και σε υποδείξεις που προωθούν την ιδέα διαμελισμού της Ελλάδας.
Υποστηρίζουν ότι κακώς η Λέσβος θεωρείται νησί που ανήκει στην πατρίδα μας αφού, όπως λένε, η πλειοψηφία είναι αλλοεθνείς που καταπιέζονται από τους Έλληνες.
Στην ΕΕ υπάρχουν πολλές πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις, όπως ο Σόρος, που επιδιώκουν να φτιάξουν μια Στέγη για τους μετανάστες ώστε να μην αποτελούν απειλή για τις ισχυρές χώρες της ΕΕ ούτε να είναι μέσον εκβιασμού τους από τρίτους, όπως ο Ερντογάν. Η Ελλάδα τους φαίνεται κατάλληλη επειδή τη θεωρούν ευάλωτη, οικονομικά εκμηδενισμένη, με το ηθικό της καταρρακωμένο. Οι Εταίροι, εκτός της Αυστρίας, άφησαν μόνη την Ελλάδα στον Έβρο. Η ελληνική αντίσταση τους αιφνιδίασε. Οι δυο καθηγητές του Τούρκου ευνοούν, εκ πρώτης όψεως, τις τουρκικές απαιτήσεις αλλά, βαθύτερα, ανοίγουν τον δρόμο για κάτι πολύ ευρύτερο: τη δημιουργία ακαθόριστης «οντότητας» με στόχο τη γεωγραφική/γεωπολιτική αλλοίωση του ελλαδικού χώρου, αρχικά στο Αιγαίο. Αντίστοιχα, αυτό προέβλεπε το «σχέδιο Ανάν» για την Κύπρο παραχωρώντας την εξουσία σε τρεις δικαστές, έρμαια Ξένων. Γι’ αυτό η έντονη και τεκμηριωμένη αντίδραση του κ. Γ. Αϋφαντή προσφέρει σημαντική υπηρεσία στην πατρίδα μας. Ενώ έωλη είναι η σιωπή του ΥΠΕΞ.
Το Παν/μιο Τούρκου και οι δυο καθηγητές δεν ερευνούσαν τη Μετανάστευση ως ευρωπαϊκό πρόβλημα. Αλλιώς θα ερευνούσαν τι γίνεται π.χ., στο Ιταλικό νησί Λαμπεντούζα που πολλοί θεωρούν ότι έχει μετατραπεί σε βούρκο μεταναστών.
Αλλά η Ιταλία πέφτει «μεγάλη μπουκιά» σε ένα απλό κολαούζο όπως η Φινλανδία. Το αφήνουν στη Γερμανία να το «ρυθμίσει».
Η Έκθεση των δυο καθηγητών αποκτά ιδιαίτερο βάρος επειδή τώρα η Τουρκία, μετά την αποτυχία της εισβολής στον Έβρο, προσπαθεί να μεταφέρει το ζήτημα στην Ευρώπη κατηγορώντας την Ελλάδα ότι κακομεταχειρίζεται τους μετανάστες. Τα ψεύδη του Ερντογάν εμφανίζεται να στηρίζει και ο δικηγορικός σύλλογος της Κωνσταντινούπολης διαμαρτυρόμενος προς τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Μόνο που η παλαιά –και εκλεγμένη– Διοίκηση του τουρκικού συλλόγου είναι στη φυλακή και «διαμαρτύρονται» οι νεοδιορισμένοι από τον Ερντογάν.
Η μάχη του Έβρου μεταφέρεται στην Ευρώπη και ενέργειες όπως αυτή του κ. Αϋφαντή γίνονται ζωτικής σημασίας, απαραίτητες. Αν ο κάθε Έλληνας πρεσβευτής έκανε το ίδιο, αυτοβούλως, όπως επιβάλλει η ιδιότητά του, τότε ίσως ακόμα και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ να ξυπνούσε από βαθύ λήθαργο δεκαετιών. Αφύπνιση αναγκαία διότι πολλοί περιμένουν, όπως ο καθηγητής και βουλευτής της ΝΔ κ. Α. Συρίγος, ότι το καλοκαίρι θα υπάρξει απόπειρα παραβίασης και των θαλάσσιων συνόρων μας. Το ευαίσθητο σημείο είναι ότι ο Ερντογάν μπορεί ασφαλώς να αντέξει μια έμμεση αποτυχία απέναντι στους Έλληνες όταν, δηλαδή, υπάρχουν ένθετα πρόσωπα όπως οι μετανάστες. Θα σκεφθεί, όμως, τρεις φορές το κόστος αν χάσει για δεύτερη φορά, στο Καστελλόριζο ή στη Θράκη, σε άμεση αναμέτρηση με τους Έλληνες που απόδειξαν στον Έβρο ότι είναι με το όπλο στο «παρουσιάστε».
Οι δυο καθηγητές, J. Jauhiainen και Ec. Vorobeva, κατηγορούν την Ελλάδα για «εθνοκάθαρση» και «βάναυσο πλήγμα στα δικαιώματα των μεταναστών από την άσκηση της ελληνικής κυριαρχίας» χωρίς την παραμικρή αναφορά στο ρόλο της Τουρκίας.
Καταλήγουν υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν ασκεί πραγματική κυριαρχία αλλά μόνο «υψηλώ ονόματι» (titular nation) στη Λέσβο. Με απλά λόγια λένε ότι το νησί δεν ανήκει κυριολεκτικά στο ελληνικό κράτος αλλά η εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση έχει ένα «τύποις», διακοσμητικό ρόλο. Η Έκθεση των δυο καθηγητών στάλθηκε στην πρεσβεία μας στο Ελσίνκι, όπου την παρέλαβε ο κ. Αϋφαντής.
Αν δεν υπήρχε απάντηση, η Φινλανδία, ο Ερντογάν και κάθε «καλοπροαίρετος» θα έλεγε ότι η σιωπή της ελληνικής πλευράς σημαίνει παραδοχή όσων αναφέρει η Έκθεση των καθηγητών.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι κάτι τέτοια στο ελληνικό ΥΠΕΞ τα βλέπουν, εδώ και χρόνια, αφ’ υψηλού και αδιαφορούν. Το ΥΠΕΞ υποδεικνύει κατά καιρούς στους Τούρκους –και προ Ερντογάν– ποιο είναι το συμφέρον τους και πώς να το υπερασπιστούν. Προφανώς, όμως, το ξέρουν καλύτερα από μας δεδομένου ότι επί Κων/νου Καραμανλή και Α. Παπανδρέου δεν τολμούσαν καν να σκεφτούν όσα προκλητικά διαπράττουν τώρα αντιμέτωποι με τις παραινέσεις περί νηφαλιότητας του ΥΠΕΞ. Υπ’ όψιν, τα εύσημα για την πανδημία δεν είναι παντός καιρού ούτε ισχύουν «δια πάσαν νόσον…».
Απ. Αποστολόπουλος
