Παρά το γεγονός ότι η ταυτότητα του μοντέλου παραμένει ένα μυστήριο, μια νέα επιστημονική έρευνα για τον διάσημο πίνακα του Γιοχάνες Βερμέερ «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» (περ. 1665) αποκαλύπτει ότι υπάρχουν ορισμένα ζωγραφικά στοιχεία που καθιστούν το έργο «ακόμα πιο ανθρώπινο», όπως ανακοίνωσε το Μουσείο Μαουρίτσχαους της Χάγης.
Η εικόνα της νεαρής γυναίκας με την αινιγματική έκφραση, το γαλαζοκίτρινο μαντίλι στο κεφάλι και το τεράστιο μαργαριτάρι στο αυτί της, έχει σαγηνεύσει τους λάτρεις της τέχνης.
Διεθνής ομάδα επιστημόνων δουλεύει πάνω στο έργο από τον Φεβρουάριο του 2018, φέρνοντας στο φως νέες λεπτομέρειες για τη χρήση των αποχρώσεων και τον τρόπο με τον οποίο ο Ολλανδός ζωγράφος δημιούργησε τον πίνακα, με διαφορετικές χρωματικές επιστρώσεις. Ακόμα, στην πρώτη προσεκτική εξέταση του πίνακα από το 1994, αποκαλύφθηκαν μικροσκοπικές βλεφαρίδες στα μάτια του κοριτσιού, αόρατες στο γυμνό μάτι, αλλά και η ύπαρξη μιας πράσινης κουρτίνας στο φαινομενικά άδειο φόντο· ίσως να πρόκειται για κάποιου είδους διπλωμένο ύφασμα, που ξέβαψε κατά τη διάρκεια των αιώνων.
Στην ανακοίνωσή του το Μαουρίτσχαους αναφέρει ότι ο Γιοχάνες Βερμέερ τροποποίησε την αρχική σύνθεση, μετακινώντας τη θέση του αυτιού, την κορυφή του μαντιλιού και τον αυχένα του μοντέλου. Επίσης, χρησιμοποίησε χρωστικές ύλες απ’ όλον τον κόσμο: ξεχωρίζει το λουλακί από το Αφγανιστάν, που τον 17ο αιώνα το θεωρούσαν πιο πολύτιμο και από το χρυσό. Όσο για το μαργαριτάρι, «είναι μια ψευδαίσθηση, ένας συνδυασμός από ημιδιαφανείς και αδιαφανείς πινελιές λευκού χρώματος», λέει το μουσείο.
Αυτό για το οποίο δεν δόθηκε απάντηση ούτε από αυτή την έρευνα, είναι για το μοντέλο, αν δηλαδή το κορίτσι αυτό υπήρξε στην πραγματικότητα, ή αν είναι αποκύημα της φαντασίας του ζωγράφου. «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι», άλλωστε, στο σινεμά πήρε τη μορφή της Σκάρλετ Γιοχάνσον στην ομώνυμη ταινία, που βασίστηκε σε μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τον πίνακα.