Η ταχύτητα με την οποία εξαπλώνεται ο νέος κορονοϊός SARS-CoV-2 στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, με χιλιάδες ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους από αυτόν και απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες, οδήγησε χθες τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) να κηρύξει «πανδημία». Κάτι ανάλογο είχε συμβεί με τον ιό της γρίπης H1N1 το 2009 αλλά και το AIDS/HIV to 2001.
Τι συμβαίνει όμως όταν κηρύσσεται «πανδημία»;
Υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο που ακολουθεί κάθε φορά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας που μεταξύ άλλων προβλέπει την κήρυξη καραντίνας περιοχών ή και μιας χώρας συνολικά, αλλά και την απαγόρευση ή τον περιορισμό των μετακινήσεων. Η κάθε χώρα καλείται να λάβει μέτρα ώστε να προστατέψει τους πολίτες της. Τα μέτρα διαφέρουν από χώρα σε χώρα αλλά έχουν και πολλές ομοιότητες καθώς σε μεγάλο βαθμό ευθυγραμμίζονται με εκείνα που παίρνει ο ΠΟΥ.
Με την κήρυξη πανδημίας η κάθε χώρα πρέπει να λάβει μέτρα για την πλήρη ενεργοποίηση του συστήματος υγείας σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Οφείλει να μεριμνήσει και να δώσει εξοπλισμό στο πλαίσιο των μέτρων προστασίας όπως π.χ. γάντια, μάσκες, αντισηπτικά, αλλά και να έχει στη διάθεση γιατρών και νοσοκόμων ιατρικό εξοπλισμό και αντιϊκά φάρμακα.
Την ίδια ώρα οι κρατικοί μηχανισμοί οφείλουν να ενημερώνουν τους πολίτες για επείγοντα περιστατικά. Παράλληλα να εντοπίζουν, να θέτουν σε καραντίνα, να ελέγχουν και να χορηγούν θεραπεία σε κάθε ασθενή, κάνοντας παράλληλα εκτεταμένη ιχνηλάτηση των επαφών του πάσχοντα.