Το MCP γιορτάζει τη 10η διοργάνωση Μικτών Πολεμικών Τεχνών (Mixed Martial Arts) στην Ελλάδα, στην επετειακή συνάντηση κορυφαίων μαχητών που θα πραγματοποιηθεί σήμερα το απόγευμα (ώρα έναρξης 18:00), στο Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», στη Θεσσαλονίκη. Το MCP10 υπόσχεται πλούσιο θέαμα μέσα στην αρένα των μαχητών, και μια αξέχαστη εμπειρία για τους θεατές που θα παρακολουθήσουν, είτε ζωντανά είτε μέσω live-streaming, τις δυνατές αναμετρήσεις των κορυφαίων μαχητών (ανδρών και γυναικών).
Η μονομαχία που αναμένεται να μαγνητίσει το ενδιαφέρον όλων, το main event της βραδυάς, είναι ο αγώνας του μεγαλύτερου Έλληνα heavyweight ΜΜΑer Γιάννη R-zoo Αρζουμανίδη, του σύγχρονου Τιτάνα των Μικτών Πολεμικών Τεχνών που έχει δοξάσει στο παρελθόν τα ελληνικά χρώματα (και) στο άθλημα της πάλης, κόντρα στον Τούρκο μαχητή της αντίστοιχης κατηγορίας κιλών, Μεχμέτ Οζέρ.
Ο Γιάννης Αρζουμανίδης μιλά στο pontos-news.gr για τη σκληρή μάχη με τον Τούρκο αθλητή, για το δυναμικό άθλημα που κερδίζει φίλους και στην Ελλάδα, για την ψυχολογική προετοιμασία πριν από τους αγώνες υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας, καθώς και για τις ρίζες των προγόνων του στον Πόντο και τη Μικρασία.
Το Σάββατο, στο επετειακό MCP10, αντιμετωπίζετε τον Τούρκο Μεχμέτ Οζέρ. Νιώθετε έτοιμος 100% για αυτόν τον πολύ δυνατό αγώνα;
Μπορώ να πω ότι 100% έτοιμος νιώθω σίγουρα από την άποψη της στιγμής. Σωματικά είμαι καλά, πνευματικά είμαι καλά, προπονητικά έχω φέρει τον εαυτό μου σε μια ετοιμότητα αρμόζουσα των περιστάσεων με σκοπό και στόχο να πάω το παιχνίδι στα μέτρα μου, να το φέρω εκεί που πρέπει, και να επιδιώξω τη νίκη. Αυτό σημαίνει ότι έχω προπονηθεί πολύ καλά όλο αυτό το διάστημα. Συντέλεσε σε αυτό τόσο ο προπονητής μου όσο οι αθλητές που προπονήθηκαν μαζί μου –και πρέπει να πω ότι είναι δύσκολο στα δικά μου κιλά να βρίσκεις αθλητή, αλλά ευτυχώς στάθηκα τυχερός–, οπότε είμαι στην ευχάριστη θέση να υποδεχθώ τον αγώνα με ετοιμότητα.
Αντιμετωπίζοντας έναν πολύ καλό και έμπειρο Τούρκο μαχητή σάς κάνει να νιώθετε ότι εκτός από το να υπερασπιστείτε –ας το πούμε έτσι– το όνομά σας, παίζετε και για την Ελλάδα;
Κάθε φορά που αγωνίζομαι, κάθε μάχη μου συμβολίζει κάτι. Έναν διαρκή αγώνα για την προσφυγιά, για τον Πόντο, για τους Έλληνες, για τα 200 χρόνια της απελευθέρωσης που θα γιορτάσουμε του χρόνου.
Ο συγκεκριμένος αγώνας είναι προς τιμήν των προγόνων μας, οι οποίοι είχαν τη λεβεντιά, το θάρρος και την παλικαριά να αντιμετωπίζουν κάθε δυσκολία.
Όπως έκαναν και οι δικοί μου πρόγονοι –καθώς είμαι προσφυγικής καταγωγής– που ξεριζώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Όσον αφορά τον αγώνα με τον Τούρκο αθλητή, θα γίνει μέσα στο πλαίσιο της ευγενούς άμιλλας. Δεν υπάρχει εμπάθεια με τη γείτονα χώρα. Καλό είναι όμως, συμβολικά, να θυμίζουμε σε κάποιους ότι μπορούμε να στρέφουμε το βλέμμα ψηλά και να κοιτάμε κατάματα τον όποιο αντίπαλο ή τον συνομιλητή μας και δεν χρειάζεται να σκύβουμε το κεφάλι.
Έχουμε δει μπαίνοντας στο «κλουβί» να ακολουθείτε ένα… τελετουργικό, αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, με την ποντιακή λύρα και την ελληνική σημαία ή τη σημαία του Πόντου. Πώς ξεκίνησε αυτό;
Αυτό ξεκίνησε την περίοδο που έδινα τις πρώτες μου μάχες. Πήγαινα σε κάποιο καφενείο που προβάλλονταν ματς του ΠΑΟΚ, ένα ποντιακό καφενείο. Ο ιδιοκτήτης, ο οποίος δεν είναι ανάμεσά μας πια, είχε μεράκι με την ποντιακή λύρα και μου έπαιζε τραγούδια ποντιακά. Κάποια στιγμή, λίγο καιρό πριν από το ντεμπούτο μου στη Θεσσαλονίκη, μου έπαιξε και τον πυρρίχιο χορό, έναν αρχαίο χορό, πολεμικό, που προετοιμάζει το σώμα. Εμπνεύστηκα μπορώ να πω εκείνη τη στιγμή –γιατί όταν ακούω την ήχο της λύρας πραγματικά ανατριχιάζει η ραχοκοκαλιά μου– και τον παρακάλεσα να με συνοδεύσει, να με συντροφεύσει στους αγώνες μου.
Δεν έχει να κάνει με σόου, δεν έχει να κάνει με επίδειξη. Έχει να κάνει μόνο με μια ανάγκη, με μια προετοιμασία εσωτερική για τους αγώνες.
Θα δούμε κάτι ανάλογο και το Σάββατο;
Σίγουρα θα συμβεί, με μια λύρα και ένα νταούλι, και μάλιστα στη λύρα θα είναι ο πρωταθλητής Τάσος Σοφιανίδης, ο οποίος άφησε την πάλη και έπιασε τη λύρα, θα λέγαμε. Είναι πολύ τιμητικό ένας πρώην μαχητής να «προλογίζει» με αυτόν τον τρόπο έναν μαχητή που μπαίνει στο «κλουβί».
Το MCP10 παρουσιάζει τον Γιάννη Αρζουμανίδη
Οι προκλήσεις των αντιπάλων σας πριν από τους αγώνες σάς επηρεάζουν;
Η εμπειρία μου, μέσα από τους αγώνες, μου έχει δείξει ότι δεν πρέπει να επηρεάζομαι, αλλά ορισμένες φορές θίγονται εθνικά και πατριωτικά ζητήματα. Γιατί την προηγούμενη φορά έκανε το λάθος ο αντίπαλος επάνω στην πρόκληση, επάνω στο match making, ή είχε κακούς συμβουλάτορες, και έθιξε πράγματα που δεν έπρεπε να θιγούν. Πέρασε την κόκκινη γραμμή. Κι επειδή ακολουθούμε ο ένας τον άλλον στο Instagram, του μίλησα προσωπικά και του ζήτησα όχι μόνο να μην το συνεχίσει, αλλά και να διαγράψει το λιβελλογράφημα που είχε ανεβάσει ως ποστάρισμα. Μου δικαιολογήθηκε ότι ήταν θέμα της παραγωγής, μπερδεύτηκε κτλ. Τελικά, κατέβασε το συγκεκριμένο ποστάρισμα. Ήταν ένα θετικό μήνυμα στο πλαίσιο του ευ αγωνίζεσθαι, χωρίς φανατισμούς, προσβολές, βρισιές και βωμολοχίες. Και εκεί πρέπει να σταθούμε, στο καθαρά αθλητικό κομμάτι. Όπως αντίστοιχα και με δικό μου ποστάρισμα, του ζήτησα να μην σηκώσουμε εθνικές σημαίες για να μην πυροδοτήσουμε και φανατίσουμε το κλίμα, παρά μόνο τις προγονικές μας σημαίες, την ποντιακή σημαία, τη μακεδονική, ό,τι σημαία έχει κι εκείνος από τους προγόνους του.
Το επίπεδο των ΜΜΑ στην Ελλάδα πώς το κρίνετε; Υπάρχει η οργάνωση και ο επαγγελματισμός που μπορούν να το αναδείξουν περισσότερο και να προσελκύσουν περισσότερους νέους μαχητές;
Δεν είμαστε πίσω, αλλά στην Ελλάδα δεν είναι τόσο πολύς ο κόσμος που ακολουθεί το άθλημα. Άμα δεν το ακολουθεί πολύ μεγάλο κοινό δεν μπορεί να εξελιχθεί και να αναπτυχθεί. Φτάνει σε ένα πικ. Τα σπορ αυτά αναπτύσσονται ιδιαίτερα σε μεγάλες χώρες, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, τη Ρωσία ή την Ασία ας πούμε, όπου γεμίζουν πολύ μεγάλα στάδια. Ωστόσο, αναλογικά μπορούμε να συγκριθούμε με αυτές τις χώρες. Για παράδειγμα, το Παλατάκι ήταν σχεδόν γεμάτο σε άλλη διοργάνωση, και με πιο μεθοδικές κινήσεις θα μπορούσε να γεμίσει εντελώς.
Το «Βελλίδειο» το Σάββατο, είμαι βέβαιος, θα σκάσει από κόσμο. Γιατί ο κόσμος το αγαπάει το άθλημα.
Και το δείχνει όταν πληρώνει 20 ευρώ για το εισιτήριο ή 50 ευρώ στα τραπέζια. Δεν μπαίνει τζάμπα. Πληρώνει, και μάλιστα σε εποχές δύσκολες. Αυτό κάτι δείχνει. Είναι εκεί γιατί ενδιαφέρεται. Και τι περιμένει το κοινό; Περιμένει μια καλή διοργάνωση με τοπ αθλητές. Περιμένει να γίνονται μεγάλες διοργανώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας – όπου βέβαια υπάρχουν σύλλογοι για να τις υποστηρίξουν και να προμοτάρουν το άθλημα φέρνοντας κόσμο στα γυμναστήρια. Και δεν χρειάζεται να έχουμε πολλές διοργανώσεις. Λίγες και καλές. Δεν είμαστε Αμερική να έχουμε 15 διοργανώσεις. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, δεν είναι κακό.
Για τον κόσμο που θα έρθει το Σάββατο στο Βελλίδειο αλλά και όλους όσοι αγαπούν τις Μικτές Πολεμικές Τέχνες στην Ελλάδα, θέλετε να στείλετε κάποιο μήνυμα;
Θα δώσουμε ένα μοναδικό θέαμα, πιστεύω, όπως κάθε φορά συμβαίνει στο MCP. Το καλό είναι ότι η συγκεκριμένη διοργάνωση ακολουθεί οργανωτικά τα διεθνή στάνταρντ και τις μεγάλες διοργανώσεις και εναρμονίζεται με τις προδιαγραφές. Ακόμη και όσοι δεν καταφέρουν να έρθουν στο «Βελλίδειο», μπορούν να το παρακολουθήσουν από το σπίτι τους ή οπουδήποτε αλλού μέσω live steaming και pay per view.
(Φωτ.: Facebook / Ioannis “R-Zoo” Arzoumanidis)
Το δικό σας μέλλον στο άθλημα πώς το σχεδιάζετε; Θα συνεχίσετε να αγωνίζεστε για αρκετά χρόνια ακόμη; Πώς νιώθετε σωματικά και πνευματικά;
Το πνεύμα μπορεί να θέλει, όμως πρέπει να ακολουθεί και το σώμα. Το πνεύμα μου παραμένει μαχητικό. Όμως το σώμα μου σιγά-σιγά… Είμαι απόφοιτος Γυμναστικής Ακαδημίας και γνωρίζω καλά τι συμβαίνει στην πορεία ενός αθλητή. Οι αθλητές έχουν ημερομηνία λήξης και εγώ είμαι προς τη δύση της καριέρας μου. Είμαι 34 ετών. Δεν ξέρω ακόμη.
Για το μέλλον μου θα αποφασίσω μετά από αυτόν τον δύσκολο αγώνα, γιατί μετά από έναν αγώνα βλέπεις ποιος είσαι, τα συν και τα πλην.
Μετά έχετε σκεφτεί αν θα παραμείνετε στο χώρο, ας πούμε ως προπονητής;
Ήδη τρέχω δύο σχολές μαζί με συνεργάτες. Μία σχολή πάλης και μία τζούντο. Στη σχολή της πάλης διδάσκω και κάποια άλλα πράγματα όπως είναι το Grappling. Όσον αφορά το μέλλον, γιατί στη ζωή συνήθως κάτι αδειάζει και κάτι άλλο πρέπει να το γεμίσει, σίγουρα σκέφτομαι να εξειδικευτώ παραπάνω στο αντικείμενο των Μικτών Πολεμικών Τεχνών. Θέλω να ενεργοποιήσω περισσότερο κόσμο, να το γνωρίσει το άθλημα, γιατί είναι ένα πάρα πολύ όμορφο σπορ, που με σωστές συνθήκες και σωστή καθοδήγηση και διαπαιδαγώγηση, όλοι μπορούν να το απολαύσουν.
Έχετε ενεργή συμμετοχή στα ΤΕΦΑΑ της Θεσσαλονίκης. Έτσι δεν είναι; Κάνετε κάποιες εκπαιδευτικές επισκέψεις;
Πάντα μου δίνει χώρο ο καθηγητής μου, ο Γεώργιος Ζαγγελίδης*, να μπορέσω να αναπτύξω τις ιδέες μου και τις εμπειρίες μου μέσα από μια ανοιχτή προπόνηση που κάνουμε, θα έλεγα. Γιατί δεν κάνουμε μάθημα, μάθημα κάνουν οι καθηγητές κι εγώ δεν είμαι καθηγητής. Ωστόσο γνωρίζουμε το άθλημα, κάνουμε κάποιες προσαρμογές, τι ταιριάζει, τι βολεύει, γιατί έχουμε πολλές ομοιότητες και μερικές διαφορές οι οποίες προκύπτουν κυρίως από τους κανονισμούς.
Για παράδειγμα, ορισμένες ρίψεις είναι πανομοιότυπες με ορισμένα άλλα αθλήματα όπως είναι του τζούντο, της πάλης, κ.ά. Υπάρχει το πεδίο στην ειδικότητα των ΤΕΦΑΑ όπου εισηγείται ο Γ. Ζαγγελίδης και μας δίνει το χώρο να αναπτύσσουμε τα αθλήματα και να τα γνωρίζουν καλύτερα οι προπονητές, οι οποίοι θα πάρουν αυτήν τη γνώση και θα την χρησιμοποιήσουν στους συλλόγους τους.
Από αριστερά: Ιωάν. Καζαντζίδης (ανερχόμενος αθλητής ΜΜΑ), Γ. Ζαγγελίδης, Γ. Αρζουμανίδης. Καθήμενοι: Ι. Παπαδόπουλος (ειδικότητα ΖΖ και διακεκριμένος προπονητής), Χρ. Ζαγγελίδης (προπονητής ΓΓΑ στο ΖΖ), Λ. Ρηγόπουλος (πρωταθλητής ΖΖ, φοιτητής ειδικότητας), Ιλ. Ανδριανίδης (πρωταθλητής ΖΖ, φοιτητής ειδικότητας), Γ. Μαυρής (πρωταθλητής ΖΖ, φοιτητής ειδικότητας), Αθ. Νικόπουλος (πρωταθλητής καράτε, φοιτητής ειδικότητας) (φωτ.: Ιλλαρίων Ανδριανίδης)
Ο Πόντος υπάρχει μέσα σας έντονα, όπως καταλαβαίνουμε. Η καταγωγή είναι και από τους δύο γονείς από τον Πόντο; Έχετε πάει στα μέρη των προγόνων σας;
Είμαι, ας πούμε, μισός-μισός. Από την πλευρά της μητέρας μου, και οι δύο γονείς της είχαν καταγωγή από τον Πόντο, από Τραπεζούντα και Σαμψούντα. Όμως είμαι πρόσφυγας και από την πλευρά του πατέρα μου, που είναι καραμανλής με ρίζες από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Η γενιά των προπαππούδων ήρθε από εκείνα τα μέρη.
Ξέρω ότι πέρασαν δύσκολα χρόνια ερχόμενοι εδώ, δεν τους ενσωμάτωσε εύκολα η κοινωνία. Δεν τους αγκάλιασε.
Δηλαδή, ο στίχος που τραγούδησε ο Καζαντζίδης «Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος», νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα με την κατάσταση που βίωσαν οι πρόγονοί μου τότε. Οι γονείς μου έχουν έντονο το τοπικιστικό στοιχείο αλλά δεν ξεχνούν ποτέ τις ρίζες τους. Ναι, έχω πάει στα μέρη των προγόνων μου. Και θέλω να ξαναπηγαίνω. Αισθάνομαι πολύ έντονα συναισθήματα. Δεν μπορώ να νιώσω πλήρως τον πόνο και τη στεναχώρια που πέρασαν, αλλά θυμάμαι μια φορά πήγα με τον παππού μου εκεί και δεν ξεχνώ τον πόνο που είδα στο βλέμμα του. Από κει και πέρα όμως νομίζω πως ό,τι γίνεται, γίνεται για το καλύτερο. Πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά, να ζούμε το τώρα, να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε, χωρίς ποτέ όμως να ξεχνάμε το παρελθόν.
*Γεώργιος Ζαγγελίδης: Ο Αρζουμανίδης κινείται πάντα με ευθύνη, αυτοπειθαρχία, και εμπνέει εμπιστοσύνη
Το pontos-news.gr επικοινώνησε με τον Γιώργο Ζαγγελίδη, καθηγητή του Γ. Αρζουμανίδη στο Τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάσκοντα και την ειδικότητα του Ζίου-Ζίτσου, για να μας «σκιαγραφήσει» με δύο λόγια τον γίγαντα των ΜΜΑ.
«Ο Γιάννης Αρζουμανίδης υπήρξε αθλητής της πάλης και του τζούντο με πανελλήνιες και παγκόσμιες διακρίσεις, ιδιαίτερα τιμητικές για τη χώρα μας, κάτι που είναι γνωστό σε όλους τους ενασχολούμενους με τις μαχητικές τέχνες και όχι μόνο», τόνισε ο Γ. Ζαγγελίδης και συνέχισε: «Πρόκειται για έναν άνθρωπο ευφυή, κοινωνικό, προσηνή και σεμνό παρά το “μέγεθός” του. Ως προπτυχιακός φοιτητής στο ΤΕΦΑΑ του ΑΠΘ, οι επιδόσεις του στα μαθήματα ήταν πολύ καλές, ανταποκρίθηκε με επιτυχία στις φοιτητικές του υποχρεώσεις και ήταν χαρά μου να συνεργαστώ μαζί του. Κινείται πάντα με ευθύνη, αυτοπειθαρχία, και εμπνέει εμπιστοσύνη. Με τον Γιάννη διατηρώ φιλικές σχέσεις μέχρι και σήμερα – πράγμα που αποτελεί για μένα εξαιρετική τιμή», είπε ο αναπληρωτής καθηγητής της προπονητικής του τζούντο στο ΤΕΦΑΑ του ΑΠΘ.
Χρήστος Τέλιος
