Το τσάι του βουνού είναι γνωστό στην Ελλάδα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το όνομά του, Sideritis, προέρχεται από την ελληνική λέξη «σίδερο» και με αυτό το όνομα το αναφέρει και ο Θεόφραστος (372-287 π.Χ.). Ο Π. Γεννάδιος γράφει ότι ο σιδερίτης ονομάστηκε έτσι από τον Διοσκουρίδη λόγω της ιδιότητάς του να θεραπεύει πληγές από σιδερένια αντικείμενα.
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι ονομάστηκε έτσι από τα «δόντια» που έχει ο κάλυκας του άνθους του, τα οποία μοιάζουν με αιχμή λόγχης.
Και μια τρίτη εκδοχή, η οποία μάλλον είναι σωστότερη όπως ακούγεται, λέει ότι ο Διοσκουρίδης έδωσε το όνομα αυτό στο φυτό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του εγχύματος σε σίδηρο.
Μεταξύ άλλων αναφέρεται σε αρχαία κείμενα του Ιπποκράτη, του Θεόφραστου, του Πλήνιου, του Γαληνού κ.ά. Ο σιδερίτης φυτρώνει σε βραχώδεις αλπικές και σε υποαλπικές θέσεις της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η μεγάλη ζήτηση του φυτού τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει έντονη απειλή για την εξαφάνισή του, γι’ αυτόν το λόγο είναι ιδιαίτερα σημαντικές οι προσπάθειες προώθησης των καλλιεργειών, προκειμένου να υπάρξει προστασία των αυτοφυών ειδών.
Αναλύσεις από Έλληνες ερευνητές, που έχουν γίνει σε φυτά sideritis, έδειξαν ότι περιέχουν πολλά αιθέρια έλαια με αντιμικροβιακή επίδραση (έναντι κυρίως Gram+ μικροβίων αλλά και έναντι συγκεκριμένης σειράς του μύκητα Candida Albicans), ενώ το τσάι της Εύβοιας εμφάνισε δραστικότητα έναντι συγκεκριμένων μικροβίων, ανάλογη των αντιβιοτικών αμπικιλλίνη και αμικασίνη.
Έλληνες επιστήμονες, σε συνθήκες εργαστηρίου, απέδειξαν την αντιοξειδωτική ισχύ που έχει το τσάι του βουνού.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών (εργαστήριο Βιολογικής Χημείας) αποφάνθηκαν πως εκχυλίσματα των ειδών «τσάι της Εύβοιας» και «τσάι του Μαλεβού» ενδέχεται να αποτελέσουν μελλοντικά τη βάση για τη δημιουργία λειτουργικών τροφίμων κατά της οστεοπόρωσης, ενώ αρκετά χρόνια αργότερα η ερευνητική ομάδα της καθηγήτριας Ισμήνης Δοντά έδειξε ότι το εκχύλισμα του τσαγιού της Εύβοιας έχει οστεοπροστατευτικές επιδράσεις, έτσι όπως τουλάχιστον διαφαίνεται σε πειραματόζωα.
Μια από τις πιο πρόσφατες αξιόλογες έρευνες που έγινε από ομάδα Γερμανών επιστημόνων, με επικεφαλής τον καθηγητή J. Pahnke του Πανεπιστημίου του Μαγδεμβούργου, η οποία στηρίχτηκε σε εργαστηριακά δεδομένα που έδειχναν πως το τσάι του βουνού και συγκεκριμένα το είδος τσάι του Ολύμπου επηρεάζει την αναστολή της επαναπρόσληψης ουσιών του εγκεφάλου, με τις οποίες διεκπεραιώνεται η μεταφορά μηνυμάτων από το ένα εγκεφαλικό κύτταρο στο άλλο (νευροδιαβιβαστές), προχώρησε σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα σε ποντίκια με νόσο Αλτσχάιμερ.
Παρατήρησαν, λοιπόν, πως τα ποντίκια που πήραν εκχύλισμα τσαγιού του Ολύμπου, σε αντίθεση με αυτά που δεν πήραν (ή που πήραν άλλο βότανο), παρουσίασαν σημαντική μείωση της πρωτεΐνης β-αμυλοειδές, η συσσώρευση της οποίας θεωρείται ένοχη για Αλτσχάιμερ. Πολλές αναφορές αναδεικνύουν τον καθηγητή J. Pahnke σε θερμό υποστηρικτή της δράσης του τσαγιού του Ολύμπου στη βελτίωση της συμπτωματολογίας της νόσου Αλτσχάιμερ.
Ο 38χρονος καθηγητής, που παρακολουθεί 1.500 ασθενείς από όλο τον κόσμο ετησίως, αφού δοκίμασε τις ιδιότητες του τσαγιού του βουνού και στους ανθρώπους, είπε ότι «Πίνοντας καθημερινά τσάι για έξι μήνες, η ασθένεια υπαναχωρεί στο επίπεδο που ήταν εννέα μήνες νωρίτερα και ύστερα από αυτό σταθεροποιείται σημαντικά».
Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Γερμανία πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ περίπου 800.000 άτομα, και γύρω στα 30.000.000 σε όλο τον κόσμο, ενώ τα σενάρια αυξάνουν τους δυνητικούς ασθενείς σε περισσότερους από 110.000.000 παγκοσμίως, το 2050.
- Πηγή: catisart.gr.