Η παρουσία του Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη ήταν απογοητευτική. Μίλησε σε ένα περιορισμένο ακροατήριο υπό την αυστηρή προστασία χιλιάδων αστυνομικών και την περιφρούρηση οπαδών του οι οποίοι, παράλληλα, υποδείκνυαν στους αστυνομικούς σε ποιους θα επιτραπεί η είσοδος.
Σημειωτέον ότι μιλούσε ως πρωθυπουργός της χώρας σε μια συγκέντρωση η οποία δεν ήταν κομματική, και οι προπαγανδιστές κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ καλούσαν τις προηγούμενες μέρες τον κόσμο να παρευρεθεί.
Όπως στις νυχτόβιες αίθουσες δεν επιτρέπεται η είσοδος αν κάποιος παρεκκλίνει από τα ενδυματολογικά πρότυπα, ή, γενικώς, δεν είναι αρεστή η φυσιογνωμία του, οι μπράβοι του ΣΥΡΙΖΑ απαγόρευσαν την είσοδο σε ανθρώπους που τους φαίνονταν ύποπτοι διαφορετικής πολιτικής τοποθέτησης. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή νομίζουν ότι είναι, ή θέλουν να κάνουν το κόμμα μπαράκι.
Ακόμα χειρότερα, η ΣΥΡΙΖΑία αστυνομία θύμισε τη δεξιά ομογάλακτή της της δεκαετίας του ’60. Καλούσε προληπτικά στην Ασφάλεια πολίτες που υποψιάζονταν (η αστυνομία ή οι χαφιέδες) πως ήταν διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων.
Απομακρύνεται διαδηλωτής που φώναξε σύνθημα διακόπτοντας την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Σωτήρης Μπαρμπαρούσης)
Επιστρέψαμε, αισίως, στην εποχή τού «πέρνα από την Ασφάλεια δι’ υπόθεσίν σου». Τότε, καλούσαν τους αριστερούς και τους συνοδοιπόρους. Σήμερα όποιον δεν είναι με το κόμμα. Και όποιος δεν είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ακροδεξιός. Ένα είναι το κόμμα.
Ο ίδιος ο Τσίπρας ακολουθεί μια μέθοδο προπαγάνδας που προκαλεί. Όπως οι διαφημίσεις της Benetton. Την ώρα που οι οπαδοί του έβγαζαν σηκωτό έξω ακροατή που αντέδρασε σε μια κορόνα του, μιλούσε για την ελευθερία έκφρασης διαφορετικής άποψης! Τα ψέματα Τσίπρα αρχίζουν από εδώ.
O Τσίπρας, με τα μισαλλόδοξα συνθήματα που εκστόμισε κατά την ομιλία του, είναι επίσης ηθικός αυτουργός της απόπειρας δολοφονίας ενός νεαρού που κρατούσε ελληνική σημαία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μεγάλο κακό στην Ελλάδα και στην ελληνική κοινωνία. Την οδηγεί στην εποχή του Δηληγιάννη από πλευράς λαϊκισμού και του Εμφυλίου από πλευράς διχασμού.
Μια ομάδα εξουσιομανών, χωρίς καμιά ιδεολογία και καμιά πολιτική αναφορά, αφού κατέκτησαν την εξουσία, θέλει να την διατηρήσει πάση θυσία, ακόμη και παρά τη θέληση του λαού. Και μετέρχεται όλα τα μέσα.
Δεν θέλουν –ίσως και να μην μπορούν– να διαμορφώσουν πολιτική για την κοινωνία, η οποία (όπως συμβαίνει με όλα τα κόμματα που αναλαμβάνουν την εξουσία) θα εξέφραζε παράλληλα τις κοινωνικές τάξεις που ιδεολογικά θα επιθυμούσαν να εκπροσωπήσουν. Έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα με την ψευδαίσθηση της νομενκλατούρας που θέλει να επιβληθεί στην κοινωνία.
Αυτό δεν είναι ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά. Αυτό είναι ωμή νομή της εξουσίας με την καπηλεία μιας δήθεν αριστερής ιδεολογίας. Που δεν υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η αντίδραση σε ό,τι τους αντιπολιτεύεται, του είδους είστε δεξιοί, είστε νεοφιλελεύθεροι, είστε εθνικιστές, είστε φασίστες και άλλα φαιδρά παρόμοια, δείχνει έλλειψη επιχειρημάτων η οποία οφείλεται στην απουσία ιδεολογικής αναφοράς και πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ικανοποιήσει ισχυρά διεθνή κέντρα για να διατηρηθεί στην εξουσία. Αυτά τον στηρίζουν. Και στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, πράγματι υπήρξε ανταλλαγή. Έδωσε γλώσσα, ταυτότητα και εθνότητα και πήρε διάφορα που θα τον διευκολύνουν στις εκλογές.
Στέγνωσε, στην κυριολεξία, ανθρώπους και οικογένειες που μετά βίας επιβίωναν την περίοδο της κρίσης, για να αναδιανείμει τη φτώχεια. Έχει δημιουργήσει μια στρατιά επιδοτούμενων ανθρώπων την οποία δεν χρησιμοποιεί απλώς ως εκλογική βάση, αλλά μερικούς από αυτούς ως το μακρύ χέρι της εξουσίας αν και όποτε χρειαστεί. Ουσιαστικά συμβάλλουμε οικονομικά στον προεκλογικό αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη θέλησή μας. Αλλά κανένα καθεστώς δεν επιβίωσε με τέτοιες μεθόδους. Ούτε και με την αγοραία προπαγάνδα τής άλλοτε ευυπόληπτης κρατικής τηλεόρασης, την οποία επίσης συντηρεί ο ελληνικός λαός για να ακούει τη ΣΥΡΙΖΑία διαστροφή.
Ολοένα και περισσότερο ακούμε τη φράση «τους ψήφισα αλλά να φύγουν, όσο γίνεται νωρίτερα». Περισσότερο με το στιλ του, ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε την απέχθεια των πολιτών. Και κυρίως με το στιλ Τσίπρα.
Επιχείρησε με τις διασυνδέσεις που είχε να χρησιμοποιήσει ως think tank πανεπιστημιακό τμήμα, οι καθηγητές του οποίου σε πρώτη φάση έδειξαν ενδιαφέρον. Αλλά κι εκεί δεν του βγαίνει. Το τμήμα προκάλεσε αίσθηση με την αρχική ανταπόκρισή του, αν και στις τάξεις του υπάρχουν ευυπόληπτοι καθηγητές ένας των οποίων έχει πανευρωπαϊκή –αν όχι διεθνή– απήχηση με το έργο του στο φαινόμενο του λαϊκισμού.
Ο Τσίπρας ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να προκαλέσει. Επειδή δεν έχει ούτε ιδεολογία ούτε πολιτική, δεν μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί. Τι είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικός φορέας; Ούτε ο ίδιος γνωρίζει. Γι’ αυτό επιχειρεί να ετεροπροσδιοριστεί αναδεικνύοντας φαντάσματα που δεν υπάρχουν. Θεωρώντας τον κόσμο φασίστες και εθνικιστές, αναζητά έναν φανταστικό αντίπαλο με τον οποίο, δήθεν, πολεμά και αναπαράγεται στις συνειδήσεις των αριστερών πολιτών. Τα φαντάσματα όμως βρίσκονται μόνο στο μυαλό του Τσίπρα. Ο κόσμος δεν πέφτει στην παγίδα του.
Ένα ακόμη ψέμα του κατά την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, είναι ότι η Αριστερά έσωσε τη Μακεδονία. Η Αριστερά, μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ το 1918, το οποίο μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, υποστήριξε την ένταξη της Μακεδονίας στην Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία, που ήταν γραμμή της Κομιντέρν. Στον Εμφύλιο ο Ζαχαριάδης αποδέχεται την αυτονομία της Μακεδονίας. Μετά το 1991 η «Αριστερά» που συσπειρώθηκε, αργότερα, στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να αποκαλέσει τη χώρα Μακεδονία και το λαό της Μακεδόνες.
Τώρα, παραδίδει στα Σκόπια γλώσσα και εθνότητα. Πώς η Αριστερά έσωσε τη Μακεδονία;
Η ήττα του Τσίπρα στις εκλογές πρέπει να είναι συντριπτική για να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί ένας χώρος ο οποίος υπέφερε πολλά και από τον εκφυλισμό του ΠΑΣΟΚ και από την καπηλεία των ιδεολογημάτων του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτόν τον κόσμο που αναζητούσε πολιτική έκφραση, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να τον προσεταιριστεί. Δυστυχώς δεν του προσφέρθηκε από αλλού, παρά από μια σταλινική ομάδα στην οποία κυριάρχησε, ως συνήθως, ο έχων τις λιγότερες ηθικές αντιστάσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο Τσίπρας θα αποδειχθεί διαχρονικό πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία και πολιτική. Είναι από τους εξουσιομανείς εκείνους ανθρώπους που δεν έχουν καμιά συστολή προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους. Αν το στιλ του δεν απομονωθεί στην Αριστερά, αν η Αριστερά δεν το αποβάλλει ως μη συμβατό με τη δική της πολιτική ηθική, ο Τσίπρας –είτε ο ίδιος είτε κάποιο ομοίωμά του– θα επανεμφανιστεί. Γι’ αυτό η ευθύνη του πολιτικού κόσμου είναι τεράστια. Πρέπει να δοθεί πολιτική και ιδεολογική διέξοδος στην ελληνική κοινωνία. Προς το παρόν μπορεί, λόγω αντίδρασης προς τον τρόπο που πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, οι πολίτες να αναδείξουν έναν άλλο πολιτικό φορέα στην εξουσία, αλλά η λύση αυτή θα είναι προσωρινή. Οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας πρέπει να βγουν στο προσκήνιο όλου του πολιτικού φάσματος.
Βεβαίως, η πολιτική αλλάζει. Αλλά περισσότερο αλλάζουν οι ιδεολογίες. Το κλασικό σχήμα Αριστερά-Δεξιά δεν λειτουργεί.
Οι νέες τεχνολογίες, και κυρίως τα ρομπότ που αντικαθιστούν εργαζομένους, ασκούν καταλυτική επίδραση στην αναδιαμόρφωση του εργασιακού περιβάλλοντος. Το είδος του κλασικού εργάτη εκλείπει. Πού έχει, πλέον, την αφετηρία του το μαρξιστικό αφήγημα όταν ο εργάτης τον οποίο εκμεταλλεύεται ο εργοδότης του και παράγει την υπεραξία έχει γίνει μηχανή; Τι εκφράζουν τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα; Αρκούν οι γενικόλογες τοποθετήσεις περί λαού που καταπιέζεται και περί ειρήνης;
Τη δεκαετία του ’70 εμφανίστηκε ο νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος συμπληρώθηκε τη δεκαετία του ’90 με την παγκοσμιοποίηση. Οπαδοί της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης υπάρχουν και στην ονομαζόμενη Δεξιά και στην αυτοαποκαλούμενη Αριστερά. Τι είναι εκείνο που διαφοροποιεί τους δύο χώρους;
Ο Τσίπρας εξορκίζει το νεοφιλελευθερισμό αλλά έφερε στη Βουλή και ψήφισε τα (άκρως νεοφιλελεύθερα) μνημόνια. Ορισμένα από αυτά ο δεξιός Σαμαράς αρνήθηκε να τα πάει στο Κοινοβούλιο. Αυτό είναι το τρίτο ψέμα του.
Βουλευτές της Δεξιάς ερωτοτροπούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Βουλευτές και (περισσότερο) οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε αντίθεση με το κόμμα τους στη συμφωνία που κατέληξε η ηγεσία του.
Ποιο είναι λοιπόν σήμερα το νόημα Δεξιάς και Αριστεράς;
Αυτή είναι η κηδεία του παλιού πολιτικού συστήματος που δεν μπορεί να βγει από τα αδιέξοδά του. Περνάμε σε μια νέα φάση όπου το πολιτικό είδος Τσίπρα και το πολιτικό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκλείψουν. Αλλά και στα άλλα κόμματα πρέπει να βαθύνει η αμφισβήτηση. Αν θέλουμε να έχουμε μέλλον.
