Η Βούλα Πατουλίδου, που πέρασε στον στίβο από την ομάδα μπάσκετ του Μ. Αλέξάνδρου, βρισκόταν ακόμα στην Ελλάδα όταν ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελόνης: Είδε την νίκη του Πύρρου Δήμα στην τηλεόραση.
Μόλις έφτασε στο Ολυμπιακό Χωριό, έσπευσε να βρει τον Πύρρο κι έβαλε το χέρι της στον ώμο του για γούρι:
«Ας πιάσω μήπως πάρω κάτι και εγώ από την τύχη σου».
Διαδρομή με διαδρομή, αγώνα με αγώνα, η Βούλα βελτίωνε τους χρόνους της χτίζοντας την τελική νίκη: Στα προκριματικά πέρασε τα 100 μ. εμπόδια ισοφαρίζοντας τον καλύτερό της χρόνο της χρονιάς: 13.14. Στα προημιτελικά έφερε 13.05. Στα ημιτελικά, έκανε νέο πανελλήνιο ρεκόρ 12.88. Βρισκόταν πια στον μεγάλο τελικό!
Ήταν 6 Αυγούστου, η μεγάλη μέρα. Στη γραμμή της εκκίνησης, η κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ, η Βουλγάρα Γιορντάνκα Ντόνκοβα, έριξε ένα βλέμμα γεμάτο αμηχανία και περιέργεια στην Ελληνίδα που από το πουθενά ξεφύτρωσε δίπλα της. Η Βούλα ένιωσε ότι κάποιους φόβιζε. Συναίσθημα πραγματική ένεση κουράγιου.
Έκανε την κούρσα της ζωής της και βρισκόταν λίγο πίσω από την πρώτη με εξασφαλισμένο το ασημένιο, όταν έγινε το θαύμα: Πιεσμένη κι αγχωμένη, η Αμερικανίδα Ντίβερς-Ρόμπερτς, που προπορευόταν, δεν υπολόγισε σωστά το τελευταίο εμπόδιο, σκόνταψε πάνω του κι έπεσε, ενώ δίπλα της σίφουνας σωστός περνούσε η Βούλα: Πρώτη με την πρωτόγνωρη για την Ελλάδα επίδοση 12.64! Το δεύτερο χρυσό για την Ελλάδα, πανάκριβο όσο το πρώτο [σ.σ.: του Πύρρου Δήμα], δρόσιζε με ιαχές τη δίψα των Ελλήνων για διάκριση.
Έκλαιγε στο βάθρο της απονομής η Βούλα και μαζί της έκλαιγε όλη η χώρα. Κι επαναλάμβανε τ’ αυθόρμητα λόγια της, μετά τον τερματισμό, το νέο σλόγκαν που πια βρισκόταν στα χείλη όλων:
«Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το»!…
- Πηγή: Κάρολος Μπρούσαλης / historyreport.gr.
