Είχα γράψει παλιότερα ότι αν είμασταν σοβαροί, έπρεπε οι ετοιμασίες για τα 100 χρόνια της Γενοκτονίας να είχαν αρχίσει εκατό μήνες –σχήμα καθ’ υπερβολήν– πριν από το 2019. Προσωπικά, για να είμαι σίγουρος για την ποιότητα κάποιου έργου μου, τρεις μέρες σχεδιάζω, δυο μέρες εκτελώ και μια μέρα ελέγχω το έργο. Προέχει δηλαδή πάντα ο σχεδιασμός, η προετοιμασία. Πρότεινα επίσης να επιβάλουμε την ευθύνη του βασικού οργανωτικού φορέα διεξαγωγής της όλης υπόθεσης στο ίδιο το κράτος, το οποίο να χρηματοδοτήσει με τρία-τέσσερα εκατομμύρια ευρώ (τουλάχιστον) τις εκδηλώσεις, τα συνέδρια, τις εκδόσεις, τις μετακλήσεις και αποστολές σημαινόντων προσώπων και ιδίως επιστημόνων, κτλ. Τόνιζα επίσης ότι από πλευράς οργανωμένου χώρου έπρεπε να ηγηθούν ειδικά για τη συγκυρία ο Ιβάν Σαββίδης, αναδεικνυόμενος έγκαιρα πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων, ΔΙΣΥΠΕ, και ο Γιώργος Παρχαρίδης πρόεδρος ad hoc Επιτροπής για την Εκατονταετηρίδα της Γενοκτονίας. Τίποτε από αυτά δεν έγινε, και για να είμαι ειλικρινής ελάχιστες ελπίδες είχα να γίνει κάτι. Και τώρα ψάχνω μέσα στα σπαράγματα αισχύλειου λόγου που περισώζει η μνήμη μου από το παλιό πάθος μου για τον αρχαίο λόγο, για να εκφράσω την τραγικότητα της κατάστασης.
Οι πιο δυνατές λέξεις είναι «φρενοδαλής παραφορά», δηλαδή μια τρέλα που θερίζει τα λογικά όποιου πλήττει, τέτοια που περιέφερε, θαρρείς, και τις δικές μας Συνομοσπονδίες και Ομοσπονδίες σε κατάσταση υπαρξιακής ματαίωσης.
Μήπως υπερβάλλω; Δυστυχώς όχι… ΔΙΣΥΠΕ δεν υπάρχει. Όλες οι ομοσπονδίες του εξωτερικού αποχώρησαν, με πανάθλιες προφάσεις, και άφησαν την ούτως ή άλλως μουφλούζα Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (ΠΟΕ) να παριστάνει, μόνη και έρμη, και τον διεθνή φορέα! Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού (ΠΑΣΠΕ) υπάρχει μόνο στα χαρτιά και στην κακοήθη φαντασία κάποιων ματαιόδοξων ηγετίσκων.
Η ΠΟΕ και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων (ΠΟΠΣ) έδωσαν εξετάσεις στις 19 του περασμένου Μαΐου στον Λευκό Πύργο, συνέπραξαν στην περιπόθητη κοινή εκδήλωση και τα κάνανε μούσκεμα, κυριότατα με ευθύνη της ΠΟΠΣ, της βασικής διοργανώτριας αυτής της εκδήλωσης, δηλαδή της συνοδεία και ποντιακού αγήματος υποστολής της σημαίας (δεν ξέρω τίνος ήταν αρχικά αυτή η βλακώδης ιδέα και ούτε καταλαβαίνω τι συμβολισμό εισάγει, αφού μάλιστα δεν πρόκειται καν για έπαρση της σημαίας αλλά για υποστολή της…) όπου, παραλείποντας το πρώτο και σπουδαιότερο, την ασφάλεια της εκδήλωσης, κατάφεραν να προκαλέσουν την πλήρη δική τους ανυποληψία και αντιθέτως την «ηρωοποίηση» του πρώτου –σε χυδαιότητα– πολίτη της Θεσσαλονίκης, του Μπουτάρη, υβριστή της Γενοκτονίας. Δυστυχώς αυτό ήταν το επικοινωνιακό «ταμείο» της κοινής εκδήλωσης. Και δεν έπρεπε να περιμένουμε τίποτα περισσότερο αφού όλα έγιναν προσχηματικά, για τα μάτια του κόσμου, για να κλείσουν τα στόματα κάποιων ρομαντικών σαν τον Γιώργο Παυλίδη και τον Γιώργο Ποζίδη.
Σκέφτομαι το εξής: Ανάμεσα στις 353.000 των χαμένων προγόνων μας υπήρχαν, ασφαλώς, πολλές χιλιάδες τότε πιτσιρικάδων («σπέρματός τ’ αποφθορά παίδων κακούται χλούνις» –«το βλαστομάνι των παιδιών χαλνούν οι γενοκτόνοι»– Αισχύλος, Ευμενίδες). Εχ!… Τι έχουν να τραβήξουν οι συνειδήσεις μας αν βρικολακιάσουν οι ψυχές τους… Διότι περίμεναν πώς και πώς τα Εκατοντάχρονα της Γενοκτονίας, σίγουροι ότι θα τους δροσίσουν οι χοές των δακρύων κάθε Πόντιου, θα έχουν άφθονα τα κόλλυβα σε εκτάκτως καλοστολισμένα ταψιά με ψηφίδες καραμελωτών και σταφίδων – περίμεναν την ίδια τη Μητέρα Ελλάδα να θρηνεί σαν αρχαία ιαλεμίστρια (μοιρολογίστρα) με καρικές μούσες (μοιρολόγια) τον Πόντο, που χάθηκε αιματόβρεκτος… Αυτά περίμεναν. Τι αφελείς προσδοκίες γενοκτονημένων πιτσιρικάδων… Διότι αντί γι’ αυτά, θα ξαναδούν τους ποντιοπατέρες μας ( τώρα και τις… ποντιομάνες της ΠΟΠΣ) να καβγαδίζουν για πρωτεία και προβαδίσματα, θα δουν να περνοδιαβαίνουν από τις εκδηλώσεις μας όσοι «τιμούν με την παρουσία τους», που λόγω και του πολλαπλά εκλογικού έτους, 2019, θα τρέχουν λαχανιασμένοι από εκδήλωση σε εκδήλωση παντός τύπου, για ψηφοθηρία…
Και τότε οι ψυχές των γενοκτονημένων πιτσιρίκων μας θα αφηνιάσουν, θα μαστιγώσουν ανελέητα τις συνειδήσεις μας, αν διαθέτουμε.
Βρε παιδιά, καταλάβαμε άραγε μπροστά σε ποιο γεγονός βρισκόμαστε το 2019; Βέβαια, ιδίως τα τελευταία χρόνια ο οργανωμένος χώρος, δευτεροβάθμιος και τριτοβάθμιος, είναι ενδεής από πνευματικές προσωπικότητες, μερικές φορές μάλιστα θεωρούσε γραφικούς, ψώνια, και απομάκρυνε όσους ήθελαν να του δώσουν μια πνευματικότητα, τέτοια που είναι απολύτως αναγκαία για να υπηρετηθούν υψηλοί σκοποί. Σε αυτό οφείλεται το γεγονός ότι τους λες για κρατική ευθύνη για την οργάνωση των παντοειδών πλευρών των 100 χρόνων της Γενοκτονίας, ότι πρέπει να χρηματοδοτήσει την υπόθεση το Κράτος με κάποια, λίγα έστω, εκατομμύρια ευρώ, ότι πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή η Ακαδημία Αθηνών και τα πανεπιστήμια, οι μεγάλοι καλλιτεχνικοί οργανισμοί μας, τα λες όλα αυτά και σε κοιτάζουν χάσκοντας, διότι, μη διαθέτοντας την απαιτούμενη πνευματικότητα (άλλο μόρφωση και άλλο πνευματικότητα) δεν μπορούν να αρθούν στο ύψος της σημασίας του γεγονότος της Εκατονταετηρίδας της Γενοκτονίας και ν’ αξιώσουν τα ανάλογα. Αναφέρομαι, ξαναλέω, στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις μας. Βέβαια υπάρχουν και τα σωματεία, η βάση του οργανωμένου χώρου, που αυτά τις περισσότερες φορές σώζουν την αξιοπρέπειά μας. Αλλά η Εκατονταετηρίδα είναι άλλης τάξεως και άλλων διαστάσεων υπόθεση, τα ξεπερνά.
Προσωπικά, επειδή ανήκω στο κλίμα της ΠΟΕ, ως ένας στύλος από το ιδρυτικό της τετράστυλο, αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να συγκληθεί μια έκτακτη Γενική Συνέλευση των σωματείων της ΠΟΕ με αποκλειστικό θέμα την Εκατονταετηρίδα και με πρωτοβουλία των σωματείων, αφού η χαύνη διοίκηση δεν πρόκειται να ξυπνήσει, να συναισθανθεί το καθήκον της. Και υπόψη, πρόκειται για ένα Διοικητικό Συμβούλιο βαριά λαβωμένο και από την πισώπλατη μαχαιριά που του κατέφερε η ομαδική παραίτηση 9 μελών του, των γνωστών επηρμένων συμπατριωτών μας, που αφού δεν τα κατάφεραν να αλώσουν τη Διοίκηση στις εκλογές, παρά την άφθονη χρηματοδότηση του προεκλογικού αγώνα τους (πάτ’ απάν’…), δεν άντεξαν να συγκάθονται με την «κατώτερη» –κατά τους αλαζόνες 9– πλειοψηφία, και παραιτήθηκαν. Τι να κάνουμε όμως, το θέλουν δεν το θέλουν, η δημοκρατία ως διαδικασία είναι ποσοτική υπόθεση και όχι ποιοτική, αλλιώς εύκολα γίνεται υπόθεση αυτοχριομένων «εκλεκτών» που την τρέπουν σε φασισμό. Όρα την περίπτωση του καθεστώτος τής εδώ και 60 χρόνια «εκλεκτής» δυναστείας των Τανιμανιδαίων στην Παναγία Σουμελά, με τους οποίους τακιμιάζουν τώρα μια χαρά οι 9, δείχνοντας έτσι ότι ακόμη ουκ οίδασι τι εποίησαν.
Διότι άλλο το να θεωρείς ανίκανο ένα Διοικητικό Συμβούλιο, και είναι πράγματι ανίκανο το ΔΣ της ΠΟΕ, και άλλο να το βάζεις κάτω και να το σφάζεις, όπως έκαναν οι 9 με την παραίτησή τους.
Επαναλαμβάνω όμως ότι θεωρώ αναγκαίο να συγκληθεί έκτακτη Γενική Συνέλευση των σωματείων της ΠΟΕ, ενδεχομένως μάλιστα κοινή άτυπη Γενική Συνέλευση των Σωματείων της ΠΟΕ και της ΠΟΠΣ για την οργάνωση της Μνήμης των 100 χρόνων της Γενοκτονίας και μακάρι αυτό να γίνει με συνεννόηση των Διοικητικών Συμβουλίων των δύο Ομοσπονδιών, αλλιώς να πάρουν την πρωτοβουλία τα ίδια τα σωματεία τους. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πλησιάσουμε τη σημασία του γεγονότος των 100 χρόνων. Διαφορετικά μπορεί να επαναληφθούν, 100 φορές χειρότερα, γεγονότα σαν αυτά της φετινής εκδήλωσης στον Λευκό Πύργο, και να μεταβληθεί η Μνήμη σε οριστική ξεφτίλα μας… Μη γένοιτο!
Γιάννης Αποστολίδης
Τέως πρόεδρος Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης
