Ύμνος και Θρήνος για την Κύπρο είναι τούτο το γραφτό τώρα που οι θύμησες πυκνώνουν και βαραίνουν σαν μολύβι την καρδιά. Ύμνος για την αγονάτιστη Ελληνική Ψυχή του Νησιού, τη λεβεντιά, την αντρειοσύνη.
Ύμνος για τα παλικάρια που στάθηκαν όρθια και εγκαταλελειμμένα από ανύπαρκτες και ανάξιες ηγεσίες, μπροστά σε πάνοπλες και υπέρτερες δυνάμεις, και αντιστάθηκαν μέχρις εσχάτων.
Θρήνος για τη γη μας που καταλήφθηκε και εκτουρκίζεται, για την πανωλεθρία προς την οποία μας οδηγούν οι διαχειριζόμενοι την τύχη του λαού μας, για την έκπτωση των ιδανικών μας, για την κυριαρχία απάτριδων, δειλών, υποταγμένων, που αποδέχονται τη λύση που τους προσφέρει το φασιστικό δικτατορικό καθεστώς του Ερντογάν.
Θρηνούμε τους νεκρούς μας που αγωνίστηκαν και έπεσαν για να σώσουν το νησί, αλείβουμε με μύρα τη σεπτή τους μνήμη, και ως αρχαίοι Έλληνες και ως ηθικοί Ετρούσκοι γονατίζουμε ταπεινά μπροστά στο Άγιο Φως που καίει στον τόπο της θυσίας τους. Τιμούμε τους όσους θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της ελευθερίας, αντιστάθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν, εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν από τις βάρβαρες ορδές των Μεχμετζίκ που υλοποιούσαν το «σχέδιο ανακτήσεως Κύπρου», του βαθέος τουρκικού κράτους. Τιμούμε όσους αγνοούνται ή παραμένουν άταφοι σε κάποιες χαράδρες της κατεχόμενης γης μας.
Εμείς δεν ξεχνούμε. Δεν παραδίδουμε τα Ιερά και τα Όσιά μας στον Αττίλα. Και όπως έγραψε πριν από δύο αιώνες ο Ρήγας Φεραίος, δεν κάνουμε ειρήνη με όποιον κατέχει ελληνικό τόπο.
Σήμερα στρέφουμε το βλέμμα στο πληγωμένο βουνό μας και θωρούμε πέρα απ’ αυτό – το πέλαγο, τις ακτές, τα χωριά, τα δάση, τα περιβόλια, τα νεκροταφεία, τις εκκλησιές, τα μοναστήρια μας. Ακούμε το θρήνο και τις οιμωγές της σκλαβωμένης μας γης, ακούμε τις φωνές που έρχονται από τα βάθη των αιώνων, ακούμε τα κουπιά των προγόνων μας Αχαιών και Δωριέων να πλαταγίζουν στο νερό καθώς οι ελληνικές τριήρεις έφθαναν στο νησί μας, ακούμε την ιστορία να μας θυμίζει το χρέος να λευτερώσουμε τούτην τη γη.
Για εμάς δεν αρκεί ένα μνημόσυνο μια φορά το χρόνο και η επανάληψη των κούφιων λόγων καταδίκης της εισβολής.
Για εμάς ο αγώνας είναι καθημερινός, γίνεται μέσα μας – για να μην ξεχάσουμε, να μην παραιτηθούμε, να μην αποδεχθούμε τον εκτουρκισμό του νησιού μας, να μην υποταχθούμε στις αποφάσεις όσων έχουν συμβιβαστεί, να μην αποδεχθούμε τα κελεύσματα του βαθέος ανανικού κράτους. Αγωνιζόμαστε συνεχώς μέσα στις οικογένειές μας για να ξέρουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας το Συναξάρι της Αγίας Νήσου και όχι το γλωσσάρι των υποταγμένων. Αγωνιζόμαστε μέσα στην κοινωνία για να μην καταληφθεί από αδιαφορία, απάθεια, άγνοια, να μην την κυριεύσει η τρυφηλότητα, να μην απογοητεύεται από τους κλέφτες και διεφθαρμένους που κατέστρεψαν ό,τι άφησε ανέγγιχτο ο Αττίλας και μετέτρεψαν σε αποκαΐδια την κοινωνική συνοχή, το φρόνημα, την περηφάνεια, το φιλότιμο πολλών συμπατριωτών μας.
Αντιστεκόμαστε στην επέλαση όσων θέλουν την όποια λύση, την υποταγή, τους όρους συνθηκολόγησης που επιβάλλει η Τουρκία. Δεν αποδεχόμαστε τον τυφλοσούρτη των συνομιλιών χωρίς μπούσουλα, χωρίς στόχο, χωρίς πυξίδα, χωρίς εναλλακτική πορεία, με μόνη καθοδήγηση των ξένων αντιπροσώπων. Δεν αποδεχόμαστε να συνομιλούμε γονατισμένοι, χωρίς στρατό και ισχύ, με κατεστραμμένη οικονομία από ατιμώρητους εγκληματίες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας βρίζουν γιατί αντιτιθέμεθα στα έκνομα σχέδια τους για την τουρκοποίηση του τόπου μας και του λαού μας. Δεν θα μετατραπούμε σε υβριδική φυλή, δεν θα καταθέσουμε την ελληνική ψυχή μας, δεν θα επιτρέψουμε να μας κάνουν λοβοτομή για να χαθούν οι αρχαίες μνήμες, δεν θα απωλέσουμε την ταυτότητά μας για να μπορέσει να εφαρμοστεί η λύση. Δεν θα υποστείλουμε την Γαλανόλευκη Ψυχή μας ποτέ. Υπάρχουν εστίες αντίστασης που πυκνώνουν, μεγαλώνουν, φουντώνουν. Δεν αποδεχόμαστε τη δειλή και φοβισμένη πολιτική που ακολουθείται για χρόνια και που έχει βαφτίσει την υποταγή μας στην Τουρκία σε επανένωση τάχα και ΔΔΟ.
Διεκδικούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας, την περήφανη επιστροφή στον τόπο μας, την περηφάνεια της ελληνικής καταγωγής και του πολιτισμού μας, την ελληνική μας γλώσσα, τις αμμουδιές του Ομήρου.
Θέλουμε την ειρηνική συνύπαρξη με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, δεν θέλουμε να γίνουμε υποτακτικοί τους και τουρκικό βιλαέτι.
Αγωνιζόμαστε μέσα στη Βουλή, μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ολόκληρο τον κόσμο και κυρίως μέσα στο λαό μας να μην περάσουν τα σχέδια της Τουρκίας. Που στέλνει το στόλο της και μας απειλεί, που απαγορεύει την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, που επιδιώκει τον στρατηγικό έλεγχο του νησιού. Η Τουρκία, θεωρώντας εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία, συνεχίζει ακάθεκτη τα σχέδια της. Εμείς αντιστεκόμαστε. Η Αλληλεγγύη αντιστέκεται, μάχεται, πολεμά και δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα παρά μόνο την μέρα που θα στήσουμε επάνω στον Κυπαρισσόβουνο μια στήλη που θα φθάνει μεσούρανα, μια στήλη από το Άγιο Φως της ελευθερίας.
