Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθούμε όλοι την αποδόμηση της πατρίδας και της παράδοσης κεκτημένων που με χρόνιους και αιματηρούς αγώνες η Ελλάδα έχει κερδίσει. Με τι να ξεκινήσουμε; Με την παράδοση της Μακεδονίας, με θέματα διπλωματίας και άλλα εθνικά θέματα, με την οικονομική κατάσταση;
Από όπου και αν δούμε τα πράγματα κάτι μεθοδεύεται, κάτι δεν γίνεται προς το συμφέρον της Ελλάδας.
Θα πει κάποιος: «Τις επιλογές σας πληρώνετε», «Οι Έλληνες δεν ξέρουν τι θέλουν», «Τι νόημα έχουν τα συλλαλητήρια», «Όλοι είναι ίδιοι», «Οι Έλληνες πρέπει κάθε μέρα να μουντζώνονται», «Οι δημοσιογράφοι όλοι είναι πουλημένοι», «Πού ήταν αυτοί οι πατριώτες τόσα χρόνια για τη Μακεδονία» και πολλά άλλα. Τα λόγια αυτά ακούγονται από στόματα ανθρώπων που μονίμως αμφισβητούν τους πάντες και τα πάντα. Για όλα φταίνε οι άλλοι, για αυτούς όλοι είναι πουλημένοι, όλοι ψεύτες και όλοι οι Έλληνες λαμόγια. Και δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί είναι και μορφωμένοι, είναι και άνθρωποι μέσα στην κοινωνία, ενημερωμένοι, είναι και άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους υπερπατριώτες! Ενοχλούνται από τη συμμετοχή του κόσμου στα συλλαλητήρια της Μακεδονίας γιατί θεωρούν αυτόν τον κόσμο υπεύθυνο για ό,τι ήρθε και πως δεν έχει νόημα να διαδηλώνει. Και ίσως έχουν δίκιο… Τα λόγια τους όμως δεν έχουν αντίκρισμα στην πραγματικότητα!
Η συμμετοχή τόσο νέων ανθρώπων και το ότι οι Έλληνες δεν ανέχονται να τους πειράξει κανείς τα ιερά, όσο και αν ξεφύγαμε, όσο και αν χαλάσαμε, είναι κάτι πράγματι που ορισμένοι δεν το αντέχουν.
Άνθρωποι άλλης γενιάς που έζησαν σε χρόνια καλά και ευνοήθηκαν από τις «απάτριδες κυβερνήσεις» τις οποίες εντέλει και οι ίδιοι στήριζαν, δεν μπορούν να θεωρούν τη δική μας γενιά φανατισμένη, δεν μπορούν να μας χαρακτηρίζουν εύκολα τραμπούκους και φασίστες. Ακόμη και αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους ψηφοφόρους μικρών και ουδέτερων κομμάτων δεν έχουν κάποιο ηθικό πλεονέκτημα, σε αυτό το σύστημα έζησαν, δεν αντέδρασαν ποτέ δυναμικά, και αν το σύστημα τους ευνοούσε οικονομικά το δέχονταν, αφού ξαφνικά ξεχνούσαν τους προδότες και πουλημένους που προσφέρουν αυτές τις απολαβές.
Εμείς είμαστε νέοι άνθρωποι, λίγο έως καθόλου συμβάλαμε σε αυτήν την κατάσταση της χώρας.
Είμαστε άνθρωποι με σπουδές, με έρευνα και με πάθος για ζωή. Είμαστε μια γενιά που δεν ενδιαφέρεται να έχει τα καλύτερα σπίτια, τα καλύτερα αυτοκίνητα και τα καλύτερα έπιπλα για να επιδεικνύεται στον διπλανό, αλλά θέλουμε να ζήσουμε, να δουλέψουμε και να προσφέρουμε. Εμείς σπουδάζουμε συνέχεια! Και ναι είμαστε πατριώτες με φλόγα, ναι δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε για τη Μακεδονία μας, για την Πίστη και την Ελλάδα! Όσο και αν εκείνη η γενιά προσπάθησε να μας κάνει τα ξεχάσουμε και εμείς όντως κάποτε ξεχάσαμε! Εμείς επιβιώνουμε με μικρούς μισθούς και θα παλέψουμε γι’ αυτήν την χώρα, που όσο και αν μας πλήγωσε την αγαπάμε με όλη μας την καρδιά. Μας αναγκάζουν να ξενιτευόμαστε και όμως εδώ είναι το μυαλό μας. Συχνή έκφραση στα χείλη μας: «Καλύτερα ένα μεροκάματο στην Ελλάδα, παρά λεφτά στο εξωτερικό».
Αυτοί, λοιπόν, που όλους και όλα τα κατακρίνουν, άραγε μπορούν να ζήσουν όπως εμείς με ένα μεροκάματο; Αυτοί που ισχυρίζονται ότι όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν έκανε κάτι για τη Μακεδονία και ότι τώρα εμείς που αντιδρούμε είμαστε υποκριτές, οι ίδιοι από τις θέσεις που είχαν, τι έκαναν άραγε; Οργάνωσαν κάποια αντίδραση; Βγήκαν στους δρόμους για το πΓΔΜ; Τι ακριβώς έκαναν αυτοί; Είχαν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να βγουν τότε στους δρόμους, όμως και τότε υπήρχε η αντίφαση: Όσοι διαδήλωναν γι’ αυτούς το 1992 είχαν στο μυαλό τους οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα… Η τότε κυβέρνηση όμως έπρεπε να δεχτεί σύνθετη ονομασία για να λήξει το θέμα και η χώρα να κερδίσει οικονομικά με επενδύσεις και συναλλαγές με τους γείτονες!
Πραγματικά, οι αντιφάσεις τους δεν υπάρχουν! «Προδότες» αυτοί που αντιδρούν και «πατριώτες» αυτοί που δέχονται για να κερδίσει η χώρα οικονομικά… και οι ίδιοι. Αυτή η γενιά κριτικάρει εμάς!
Δεχόμαστε, οι πολιτικοί δεν έκαναν τίποτα (άλλη έκφραση τσουβαλιάσματος, ας την δεχτούμε). Εσείς οι μεγάλοι αμφισβητητές; Εσείς οι μεγάλοι αριστεροί ή δεξιοί; Εσείς που μας κρίνετε ως φανατικούς και κολλημένους, χωρίς διόλου να φαντάζεστε πώς επιβιώνει η δική μας γενιά, έχετε σκεφτεί τα λάθη σας; Μήπως τελικά ο δικός σας φανατισμός μας οδήγησε εδώ;
Παρ’ όλα αυτά χρειαζόμαστε την πείρα σας, την υποστήριξή σας, την αποδοχή σας, γιατί υπήρχαν άνθρωποι της γενιάς σας που είναι πρότυπα για μας, που μας μεταλαμπάδευσαν αξίες και ιδανικά, που θυσιάστηκαν για να μας μεγαλώσουν, που έκαναν τη θεωρία πράξη και αγώνα καθημερινό.
Σταματήστε να τα μετράτε όλα με το χρήμα, σταματήστε να μας λέτε «Αυτά που έχετε δεν είναι δουλειές, πώς θα κάνετε οικογένειες, πώς θα ζήσετε;». Βοηθήστε μας να ζήσουμε και να κάνουμε οικογένειες, γίνετε κι εσείς παράδειγμα θυσίας, ακούστε τη φωνή μας τέλος πάντων και απλώστε μας το χέρι! Εμείς είμαστε το μέλλον της Ελλάδας και πρέπει να χαίρεστε που αντιδρούμε για ένα εθνικό θέμα, αυτό φανερώνει πως μας δώσατε πολλά και ας έγιναν λάθη! Μην μας αγνοείτε άλλο!
Μαρία Προκοπίδου
Εκπαιδευτικός-συγγραφέας
