Ελλάδα λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, πατρίδα του ποιητή των ποιητών Ομήρου, χώρα μητέρα της Ολυμπιακής Ιδέας. Ελλάδα της Κρήτης, των Μυκηνών, των Θηβών, της Μακεδονίας, Ελλάδα της Κνωσού, του Χρυσού Αιώνα και του Παρθενώνα. Πατρίδα της Δημοκρατίας, των σοφών, των φιλοσόφων και των μεγάλων τραγικών. Ελλάδα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Φειδία, του Ιπποκράτη κι άλλων πολλών… Πατρίδα που τα έργα της τέχνης σου μετριούνται στου κόσμου τα θαύματα τα εφτά, που τα αρχαία σου μνημεία στολίζουν της Ευρώπης μουσεία ξακουστά και οι λέξεις σου αγγίζουν και βαφτίζουν γαλαξίες, καλείσαι αλλά και προκαλείσαι να σώσεις την τιμή σου.
Καλείσαι σήμερα, μητέρα του αρχαίου αθάνατου πνεύματος, του «ή ταν ή επί τας», να αμυνθείς της εθνικής σου κληρονομιάς. Να υπερασπισθείς τα ιερά σου σύμβολα.
Καλείσαι πατρίδα μου να αντισταθείς στην πρόκληση των αλλόφυλων γειτόνων σου, που διεκδικούν το όνομα της Μακεδονίας σου.
«Ψυχή μας είναι το όνομα μας», διατύπωσε ο βραβευμένος με Νομπέλ ποιητής σου, ο Οδυσσέας Ελύτης. «Ο λαός των λειψάνων ζει και βασιλεύει χιλιόψυχος. Το πνεύμα και στο χώμα λάμπει» είπε νωρίτερα ο Παλαμάς. Μέσα σ’ αυτό το χώμα, το μακεδονικό χώμα, έλαμψε το πνεύμα του μέγιστου των φιλοσόφων, Αριστοτέλη. «Απλούς ο μύθος της αληθείας» έγραψε ο τραγικότερος των τραγικών Ευριπίδης. Αυτός που μνήμα του έχει όλη την Ελλάδα, ενώ η γη των Μακεδόνων φυλάει στα σπλάχνα της τα κόκαλά του, στην αρχαία Αμφίπολη.
Το όποιο λεκτικό κατασκεύασμα, είτε «Σλαβομακεδονία» είτε Βόρεια Μακεδονία ή όποιος άλλος προσδιορισμός με τον όρο «μακεδονικός», ουδεμία σχέση έχει με τη μία, την αληθινή κι αδιαίρετη Μακεδονία. Κάτι τέτοιο, μόνο εθνική και ιστορική ασάφεια θα δημιουργήσει. Άλλωστε, οι αρχαίοι Σκουποί, τα σημερινά Σκόπια, βρίσκονται εκτός των γεωγραφικών συνόρων της Μακεδονίας. Προς τι λοιπόν η παραχώρηση του όρου «Μακεδονία», ακόμη κι ως δεύτερο συνθετικό;
Πατρίδα του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καλείσαι τώρα ν’ αγωνιστείς ενάντια στην καπηλεία των νοτιοσλάβων γειτόνων σου, που βεβηλώνουν τα ιερά και τα όσιά σου και κλέβουν την ένδοξη ιστορία σου.
Αγνοούν οι αδαείς, πατρίδα μου, ότι η ελληνιστική περίοδος έφθασε στο απόγειό της στα χρόνια του μέγιστου των Ελλήνων, του Μ. Αλεξάνδρου. Ξεχνάει το πολυφυλετικό μόρφωμα του γειτονικού κρατιδίου ότι ο ελληνισμός έφθασε στον κολοφώνα του την εποχή των αλεξανδρινών χρόνων. Τότε που το πνευματικό κέντρο του κόσμου από την Ελλάδα μεταφέρθηκε στην Αλεξάνδρεια, με τη δημιουργία ελληνικής βιβλιοθήκης 700.000 χειρόγραφων περγαμηνών.
Κι ενώ και το δίγραμμο πνευματικό δημιούργημα προστατεύεται με «κοπιράιτ», η κατάδηλη κλοπή χιλιάδων σελίδων ιστορίας φαίνεται ν’ αφήνει την κρίση των πολιτισμένων εθνών απαθή.
Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν οι προηγμένες χώρες ότι η γλώσσα των βαρδάρειων του γειτονικού κρατιδίου είναι βουλγαρικής προέλευσης. Επομένως, ένα αντίστοιχο όνομα λογικά θα μπορούσε να είναι Βαρδαρία. Το όνομα Μακεδονία δεν παραχωρείται ούτε ως επιθετικός προσδιορισμός. Στο παζάρι της διαιτησίας οι «κοσμοδικαστές» διαπραγματεύονται το αδιαπραγμάτευτο, δίχως να τους πέφτει λόγος. Στις κονίστρες της πολιτικής διπλωματίας, συγκρούονται η αλήθεια και το ψέμα.
Σου κλέβουν πατρίδα μου οι γείτονές σου από το φως σου για να φανούν μέσα από τα σκοτάδια της ιστορικής τους ανυπαρξίας.
Το όνομα Μακεδονία, που φέγγει από την Πέλλα ως τα Ιμαλάια και από τη Βεργίνα ως την Αλεξάνδρεια, ούτε χαρίζεται αλλά ούτε και τεμαχίζεται. Η φυλή των Μακεδόνων είναι εθνικά ενιαία και είναι ελληνική. Στα χρόνια της μακεδονικής δυναστείας δεν υπάρχουν «Σλαβομακεδόνες».
Τώρα, πατρίδα μου, που τα εθνικά σου δίκαια παραβιάζονται προκλητικά ασύστολα, άντρωσε κάστρο τη φωνή. Κράτα ακαταλάγιαστη τη φλόγα της εθνικής σου υπερηφάνειας. Πότισε τη θρυαλλίδα της ελληνικής σου ψυχής με το πνεύμα της ομηρικής ρήσης «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Είναι καλύτερο να φυλάμε τώρα Θερμοπύλες παρά να θρηνούμε αργότερα χαμένες πατρίδες.