Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Έλληνες έχουν πραγματοποιήσει πολυάριθμες απόπειρες να αναγνωριστεί η γενοκτονία των αυτοχθόνων Ελλήνων που ζούσαν στην οθωμανική Τουρκία μεταξύ των ετών 1914-1923. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι αναγνωρίσεις συνδέθηκαν με μια συγκεκριμένη περιοχή (συνήθως τον Πόντο) και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας απέκλεισαν τους υπόλοιπους Έλληνες από την αναγνώριση και την μνήμη. Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε μία αίτηση διαμαρτυρίας, με την ελπίδα να θέσει τέρμα στην πράξη αποκλεισμού θυμάτων ελληνικής καταγωγής από μελλοντικές αναγνωρίσεις της γενοκτονίας. Η αίτηση διαμαρτυρίας έχει ήδη λάβει περισσότερες από 700 υπογραφές μέσα σε 7 ημέρες.
Η γενοκτονία είναι η απόλυτη πράξη αποκλεισμού και επομένως θα πρέπει να μνημονεύεται με τρόπους συνολικούς.
Παρότι οι λόγοι για τους οποίους οι Έλληνες επιλέγουν να διεκδικούν την αναγνώριση για μια συγκεκριμένη περιοχή αποκλείοντας άλλους Έλληνες από την αναγνώριση είναι σύνθετοι, η θεμελιώδης πράξη του αποκλεισμού θυμάτων της ελληνικής γενοκτονίας από την αναγνώριση πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Το 2007, οι κατεξοχήν ειδικοί σε θέματα γενοκτονίας, τα μέλη της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών περί Γενοκτονίας (ΔΕΜΓ), επιβεβαίωσαν επίσημα την γενοκτονία των Ελλήνων στην οθωμανική Τουρκία. Η ΔΕΜΓ χρησιμοποίησε τον όρο Έλληνες του «Πόντου και της Ανατολίας» για να περιγράψει τις περιοχές στις οποίες Έλληνες υπήρξαν θύματα. Παρά το γεγονός ότι ο Πόντος ήταν μια περιοχή της Ανατολίας, η αναγνώριση αυτή θα έπρεπε να λειτουργήσει ως καταλύτης για να συμπεριληφθούν περισσότεροι Έλληνες σε μελλοντικές αναγνωρίσεις. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη.
Το 2009, η Κάτω Βουλή της Νοτίου Αυστραλίας καταδίκασε μόνο την γενοκτονία των Ποντίων σε μια κοινή αναγνώριση (μαζί με τα θύματα αρμενικής και συριο-ορθόδοξης καταγωγής), ενώ το 2010, η σουηδική Βουλή επίσης αναγνώρισε μόνο τη γενοκτονία των Ποντίων. Είχε καταστεί φανερό ότι οι Έλληνες αγνοούσαν την απόφαση των ερευνητών σε θέματα γενοκτονίας συνεχίζοντας την πολιτική του αποκλεισμού.
Παρότι η έρευνα γύρω από την ευρύτερη εμπειρία της γενοκτονίας των Ελλήνων έχει επεκταθεί, και παρότι το ελληνικό κοινό αντιλαμβάνεται όλο και περισσότερο το εύρος της γενοκτονίας, είναι απαραίτητες περισσότερες ενέργειες για την ευαισθητοποίηση του κοινού.
Το πρόβλημα του αποκλεισμού χρειάζεται να αντιμετοπισθεί. Με όλα τα παραπάνω υπόψη, το Κέντρο Τεκμηρίωσης της Ελληνικής Γενοκτονίας (Greek Genocide Resource Center) έχει προωθήσει μία αίτηση διαμαρτυρίας προτρέποντας όλους τους υποστηρικτές της αναγνώρισης της γενοκτονίας να το ψηφίσουν. Η αίτηση διαμαρτυρίας διατυπώνει τα ακόλουθα αιτήματα:
- όλες οι μελλοντικές αναγνωρίσεις, να δείχνουν σεβασμό προς όλους τους Έλληνες που έπεσαν θύματα της γενοκτονίας, χρησιμοποιώντας ορολογία που δεν διαχωρίζει τα θύματα ελληνικής καταγωγής με βάση την περιοχή από όπου προέρχονταν, και
- όλες οι μελλοντικές αναγνωρίσεις να αναφέρονται στα θύματα ελληνικής καταγωγής ως «Έλληνες» ανεξαρτήτως της περιοχής από την οποία προέρχονταν.
Για λόγους σαφήνειας και ομοιομορφίας, το ψήφισμα επιπλέον ζητά:
- η γενοκτονία να αναφέρεται ως Γενοκτονία των Ελλήνων και εναντιώνεται κατηγορηματικά στην υιοθέτηση πολλαπλών προσδιορισμών της γενοκτονίας με βάση τις περιοχές. Η καθολική χρήση ενός όρου είναι κοινή πρακτική σε αναφορές σε γενοκτονία, και συνάδει με την πρακτική άλλων θυμάτων όπως οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι, που αναφέρονται στη γενοκτονία τους ως Γενοκτονία των Αρμενίων και Γενοκτονία των Ασσυρίων, αντίστοιχα.
Ένας από τους στόχους του ψηφίσματος είναι ο Καναδός γερουσιαστής Λέο Χουσάκος (Leo Housakos). Ο γερουσιαστής Χουσάκος σύντομα θα καταθέσει μία πρόταση στην καναδική Γερουσία ζητώντας την αναγνώριση της γενοκτονίας μόνο των 353.000 θυμάτων από τον Πόντο. Καθώς ο αριθμός των θυμάτων της ελληνικής γενοκτονίας στο σύνολο της είναι περίπου 1.000.000 Έλληνες, προκαλεί έκπληξη ότι ένας Γερουσιαστής ελληνικής καταγωγής θα αποκλείσει περίπου 700.000 Έλληνες από την αναγνώριση και τη μνήμη. Ο κύριος Χουσάκος δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής κάποια δήλωση σχετικά με τους λόγους για τους οποίους απέκλεισε τόσους Έλληνες από την πρόταση του.
Άλλοι στόχοι του ψηφίσματος περιλαμβάνουν Ποντιακά σωματεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Παρότι ο δρόμος για την αναγνώριση των Ελλήνων ήταν κατά κύριο λόγο ένας δρόμος αποκλεισμού, θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρξαν και κάποιες συνολικές αναγνωρίσεις. Για παράδειγμα το 2013, η Νομοθετική Συνέλευση της Νέας Νότιας Ουαλίας αναγνώρισε τη γενοκτονία όλων των θυμάτων ελληνικής καταγωγής, ανεξαρτήτως περιοχής. Παρότι η αναγνώριση αυτή ήταν άψογη στη διατύπωση της, έχει αποτελέσει την εξαίρεση παρά τον κανόνα.
Όποιος επιθυμεί να υπογράψει το ψήφισμα μπορεί να το κάνει ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο όπου εμφανίζεται στα Αγγλικά και Ελληνικά.
Άρης Τσιλφίδης, Greek Genocide Resource Center.
