Η πολιτική έχει αξία, όταν από θεωρία μετουσιωθεί σε πράξη. Όταν από ιδεολογία γίνει αρετή που ενεργοποιεί όλες τις άλλες. Η πολιτική που λεκτικά διατυπώνεται γλαφυρά, αλλά στην πράξη αποτυπώνεται σκληρά, κρύβει την αλήθεια από τον πολίτη. Την αλήθεια που βλέπουν τα κόμματα διαφορετικά, αν είναι ή όχι κυβερνητική εξουσία.
Η πολιτική στην πλατιά μας κοινωνία είναι συνώνυμη με τη ρητορεία. Ο λόγος αν και εκφέρεται ανέξοδα, πείθει εύκολα. Και δικαιώνει απόλυτα τον ρήτορα Γοργία που λέει: «Λόγος μέγας δυνάστης εστί».
Τα λόγια ως συνήθως προηγούνται, ενώ τα έργα έπονται. Η αντιστοιχία ανάμεσα στα λεγόμενα και τα δρώμενα επιβεβαιώνει το λόγο, ενώ η αναντιστοιχία τον ακυρώνει. Έτσι εξηγείται γιατί τα ποσοστά στα κόμματα εξουσίας κινούνται από το ναδίρ στο ζενίθ και τανάπαλιν.
Το να είσαι δεινός ρήτορας δεν σημαίνει πως είσαι και καλός πολιτικός, ακόμη κι αν είσαι βουλευτής ή υπουργός. Πλείστα όσα παραδείγματα το διαβεβαιώνουν στην πολιτική ιστορία του τόπου μας.
Οι καιροί είναι αβάσταχτοι και οι μέρες που διανύουμε οργισμένες. Θεωρίες και ιδεολογίες έχουν διαστρεβλωθεί. Η πραγματικότητα όμως ήταν και παραμένει μία: Κανείς δεν μπορεί να σβήσει τη δίψα του αλλουνού πίνοντας ο ίδιος! Ή όπως λέει μια ποντιακή παροιμία, «ο χορτασμένον ας ση πεινασμένονος το χάλ’ ’κ’ εγροικά».
«Θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. […] θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια […] και θα ’ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα» μας θυμίζει ο Ελύτης. Κι ο λόγος του αυτός επαληθεύεται τώρα. Οι νέοι στενάζουν από την ανεργία. Η πατρίδα αδειάζει από το νέο αίμα. Και πολλοί που μένουν πίσω, το κάνουν γατί έχουν υποχρεώσεις ή γιατί δεν τους δέχεται η ξενιτιά λόγω της μεγάλης ηλικίας τους.
Στη δύσκολη αυτή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα, οφείλει ο καθένας να αναλάβει το φορτίο που του αναλογεί, σε σχέση με τη θέση και την οικονομική υπόσταση που έχει.
Ως Έλληνες οφείλουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε και φιλέλληνες. Και πρώτοι από όλους εκείνοι που τα προηγούμενα χρόνια είχαν αποκομίσει τεράστια οφέλη. Αλλιώς το σκάφος που το λένε «Ελλάδα» κινδυνεύει να ναυαγήσει.
Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, όπου το δημόσιο χρέος πρέπει να μειωθεί, να δημιουργηθούν θέσεις δουλειάς, να προστατευθούν μισθοί και συντάξεις, να αναστηθεί η αγορά, η πατρίδα θέλει πατριώτες κι όχι παρτάκηδες.
Είναι δύσκολο να γίνεις ήρωας στις μέρες μας, αν δεν έχεις όπλα κι αν δεν γνωρίζεις να πολεμάς. Είναι δύσκολο να φανείς κοινωνικά γενναίος με την τσέπη σου άδεια. Να κρατήσεις τη στάχτη των ονείρων σου ζεστή, αν δεν έχεις να ρίξεις στο τζάκι ξύλα. Πραγματικός ήρωας σήμερα είναι αυτός που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο γονιός που κόβει το ψωμί για να σπουδάσει τα παιδί του. Ο χρεωμένος που αγωνίζεται για να σώσει το σπίτι του από τον πλειστηριασμό. Ο άνεργος που τρέμει μήπως του κόψει η ΔΕΗ το φως ή τον πετάξει έξω στο δρόμο ο σπιτονοικοκύρης του.
Τούτες τις κρίσιμες ώρες η πολιτεία οφείλει να είναι δίπλα στον αδύναμο πολίτη-οπλίτη.
Η πατρίδα πρέπει πάση θυσία να έχει αξιόμαχη άμυνα για κάθε ενδεχόμενη εδαφική ή θαλάσσια απειλή. Si vis pacem, para bellum (=Αν θες ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο) έλεγαν οι Λατίνοι, και μας το υπενθυμίζουν καθημερινά οι εξ Ανατολών γείτονές μας.
Χρέος του πολιτικού πολιτισμού είναι να δείξει το κοινωνικό του πρόσωπο. Να δουν μια στάλα φως και τα ανήλιαγα υπόγεια. Τα θεμέλια της πολιτείας που βαστάζουν τα «κοινωνικά ρετιρέ», τώρα που οι καιροί για τους πολλούς είναι αβάσταχτοι. Τη λύση ο μόνος που μπορεί να τη δώσει είναι ο άνθρωπος. Ο Άνθρωπος που έψαχνε ο Διογένης με το φανάρι του. Ο άνθρωπος που έγινε η αιτία να γκρεμιστεί η Σφίγγα πάνω από το βράχο. Διότι κανείς δεν μπορεί να γίνει καλός πολίτης ή πολιτικός, αν έχει πεθάνει μέσα του ο Άνθρωπος.