Το δύο χιλιάδες έτονε, Δεκαέξ’ τη χρονίας,
Ξενιτεμένος εύρεθα, σα ΗΠΑ πολιτείας.
Αεργίτα, δεύτερον Τρίτ’ κάθαν Τετραχρονίαν,
Εθνικάς γίντανε εκλογάς, και για την προεδρίαν.
Είπα κι’ εγώ ο άχαρον, το κάθηκο μ’ να εφτάω,
πέλκι καλυτερεύω την ζωή μ’, κι ολίγον έμπρου πάω!
Καλατσεύω την καρή μ’, και τερεί μ’ άμον αγρίμ’!
Γιανασεύω ατέν επ’ εκεί, με την γλώσσαν το γλυκύν!
–Να λελεύω σεν πουλί μ’, ψήφ’σον Τράμπ κι εσύ γιαβρί μ’!
Τέρεν ατόν σην τηβήν, έχ’ μετάξ’, σαρίν μαλλίν!
Πιτσιμλία αναλλαγάδα, φραγκοράφτεκα κομμένα,
Όλια έμορφα ραμμένα, και καλοσκεδιασμένα!
Άμον αητόντς τ’ όμματα τ’ παίζ’νε, κι όθεν να τερούν σκεντριάζ’νε,
Εχ’ προγράμματα πολλά, ντο θ’ εφτάει αληθινά!
Εχ’ κάστρα αψηλόκαστρα και μαρμαροχτισμένα,
Τον ουρανόν εχ’νε συνόρ’ ’ς σα λίβια φωλεμμένα,
Με τα χαλκοπαράθυρα, πόρτας μαλαματένια,
Με τ’ ανοιγάρια ολόχρυσα τα κλείδι’ ασημένια.
’Σ σον λόγον ατ’ εν’ ρήτορας, ’μπρολάτες κι ηγήτορας
Ζεγκίντς και βασιλάτορας, σ’ οσπίτ’ν ατ’ αυτοκράτορας!
Έχ’ πολιτισμόν, σοφίαν, κι Ελλενικόν λατρείαν!
Το κράτος όλιον θα σαρεύ’, τοι άνομους θα σωρεύ’,
Τοι υπηκόους προστατεύ’, και τοι ξέντς όλτς θα χατεύ’.
Ειρήνην τάζ’, ευτωχούς θα φάζ’, τα συνόρια πα θα φράζ’,
το κατεστημένον θ’ αλλάζ’, κι ο κόσμον θα φωτάζ’!
Την Washington, το θολόν κιόλ’, θα σιζεύ’ α’ με το ζόρ’
Και την κόπρον του Αυγεία, θα σύρ’ έξ’ ασά γραφεία!
Θ’ εφτάει πολλά δουλείας, να γομούνταν τα κοιλίας,
και θ’ εφτάει Αμερικήν, «G-R-E-A-T» ξάν ασήν αρχήν!
Για τ’ ατό λέω σ’ αρνόπο μ’, ψήφ’σον Τράμπ κι εσύ γιαβρόπο μ!
–Ατόν εγώ ’κί ψηφίζω, Χίλλαρην θα ποδεδίζω.
Ατέ έν’ η μορφωμέντσα, και πολιτικοψεμέντσα.
Εχ’ τον πρόσωπον πλατύν, και μυτίν άμον κουμπίν.
Τα μαλλία τς εξασμάτια, έχ’ κι γερανέα ομμάτια.
Η κουτσή έν’ αχουλήσα και πολλά πα πιτσιμλήσα,
έτονε και υπουργίνα, ιεύ’ ατέν και προεδρίνα.
Μίαν εν’ σην Ιστορίαν, έχομε ’ποψηφίαν,
θα ψηφίζω την κυράν, κι ας ευρήκω την πελιά μ’!
Ατός εν’ και κομαρτζής, γυναικάς κι’ ετεψί’ης,
από λόγια ξάι ’κί παίρ’ μόνον το δολάρ’ πιστεύ’.
Τεμπέλτς, ψεύτες, κι ανόετος, πεκρίς κι ανεβλόετος,
Ποίος ατόν θα ψηφίζ’, το μυτίν ατ’ πάντ’ υλίζ’!
Το στόμαν ατ’ απάν ’κί πάει, κι άμον παλαλός εφτάει!
–Χα το θάμαν θα σκοτούνταν, με τ’ εκλογάς αούτα,
λέ’ είνας, λέει ο άλλος, ’ποίασεν εμάς το ζάλος.
Ψέματα αληθινά, οι πολίτες ’κί νοούνε,
κι άμον πρόατα βουρλά, τα χορτάρια ντο μασούνε,
’κί εγνωρίζ’νε, ’κί εγροικούνε, τίναν ν’ ακολουθούνε!
Τα πολιτειάς οργώνε, και τον κόσμον παλαλώνε,
ατός σύρ’ αδά, ατέ κει, θα τσερίζ’νε το σακί.
Τρέχ’ ε’είνος τρέχ’ ε’είνε, ήσυχον κανάν ’κί αφήνε,
εμπροστά πάει ο Τράμπ κι άλλ’ έμπρου πά’ η Κλίντον,
άμον τ’ άχαρα τα ζα, ντο πιάν’ ατά ο Βίντον.
Έμπρου κέσ’ πάει το θελκόν, κι από πίσ’ τρέχ’ το γαρκόν,
τ’ ατωρ’νά τα εκλογάς ε’έντανε άμον ταυρολάς,
εγέντον η ψηφοφορία, έναν με ταυρολασία!
Το μιλέτ’ όλε ’μοιράεν και ’ς σην μέσεν εκουράεν,
και ’ς σην κάλπην εμπροστά, κανείς ’κί νουνιζ’ σωστά.
Εγέντανε τα εκλογάς, έρθεν πρώτος ο γιοσμάς,
η Χίλλαρη καημέντσα, ’πέμνεν παραπονεμέντσα.
Νοθεία ατέ κουίζ’ και τα μάλλοπ’ ατς φτουλίζ’,
θα εφτάει τον χειμωγκόν, «Αποζούλτσον το γαρκόν»!
Αούτο εκλογομαχία θ’απομέν’ ’ς σην Ιστορίαν,
είνας άντρας μαναχός, εγονάτσεν καθεστώς,
εθαρρεί ο ψηφοφόρον, ’γέντον τροπαιοφόρον.
Τα φετισνά τα εκλογάς, επαλάλωσαν εμάς!
Έμεις ’ς σην Μασσαχουσέττη, είμες έμπρου πολλά έτη,
εψήφ’σαμε την κάνναβην, ’πως λέουμε Χάρυβδην,
αντί ν’ ’φτάμ’ ατό σκοινία, τυλίζουμ’ ατό τσιγαρία,
κι’ απέσ’ ’ς σα καφενεία, φουσταλίζου’ με μανία,
να εφτάμε μουχαπέτια, κι ανασπάλομε τα τέρτια.
Κι αύτάρ (after) ασό καλιόν, θ’ αρχινούμε τ’ αφιόν!
Κάθουμε κι αφιονίζω, εκλογάς ’κί θα νουνίζω!
Π.Σ.,
Βοστώνη, Αεργίτα 8, 2016
