Οι πολύχρωμες εικόνες από το 12ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών θα μείνουν για καιρό αποτυπωμένες στο μυαλό όλων όσοι έγιναν μάρτυρες μιας ακόμα εκδήλωσης που αποθέωσε τον ποντιακό πολιτισμό· ο ήχος των μουσικών οργάνων που έδιναν ρυθμό στα πόδια χιλιάδων χορευτών –της λύρας, του νταουλιού, του αγγείου– θα εξακολουθεί να δονεί εσωτερικά τα σώματά τους· η αίσθηση του ανήκειν σε έναν σπουδαίο ελληνισμό, αυτόν του Πόντου, θα συνεχίσει να κάνει περήφανους τους απογόνους των ανθρώπων που έπεσαν θύματα μιας άγριας γενοκτονίας από Νεότουρκους και κεμαλιστές.
Γιατί η θυσία των γενοκτονημένων δεν πήγε χαμένη. Γιατί οι αξίες για τις οποίες αγωνίζονταν στη Γη του Πόντου και οι παραδόσεις τους παραμένουν ζωντανές πολλές γενιές μετά.
Κουρασμένοι, αλλά με τη χαρά της συμμετοχής, έφυγαν από την Ξάνθη οι χιλιάδες χορευτές που μετακινήθηκαν από όλη την Ελλάδα για το μεγάλο γεγονός. Κανείς ποτέ δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να λάβει μέρος στο θεσμοθετημένο εδώ και χρόνια φεστιβάλ της ΠΟΕ. Όλοι τους πάνε γιατί θέλουν, και αυτό το έκαναν σαφές για μια ακόμα φορά στο 12ο, όχι μόνο με την απόδοσή τους στους ποντιακούς χορούς, αλλά και την ώρα της προετοιμασίας και της ανάπαυλας.
Από τις πολύ δυνατές στιγμές του 12ου Φεστιβάλ αυτή του δρώμενου για τον Πόντο που ουσιαστικά άνοιξε το κυρίως μέρος, αμέσως μετά την εισαγωγή με τη μουσική και τα ποντιακά τραγούδια, και καθώς εισέρχονταν στο χώρο τα λάβαρα. Το ετοίμασαν και το παρουσίασαν (προκαλώντας συγκίνηση στους θεατές) τα μέλη του Συλλόγου Ποντίων Ν. Ξάνθης.
Το 12ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών πέρασε στην ιστορία αφήνοντας σε όλους την πιο γλυκιά γεύση της αλησμόνητης πατρίδας – ελπίζουμε και την αποφασιστικότητα για διαρκή αγώνα.
Φωτογραφίες: Φίλιππος Φασούλας.
