Απόσπασμα από την ομιλία του Χάρη Πασβαντίδη στην εκδήλωση για την Ενότητα του Ποντιακού Ελληνισμού.
Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, θα επιχειρήσω να απαντήσω σε ένα βασικό και κεφαλαιώδες ερώτημα: Ποιοι και γιατί είμαστε εδώ;
Είμαστε αγνοί και ανιδιοτελείς Πόντιες και Πόντιοι, που συγκροτούμε μια συνάθροιση σκέψεων, προβληματισμών, αγωνιών, ιδεών και προτάσεων που αφετηρία τους έχουν την οδυνηρή διχόνοια στο χώρο μας, και στόχο τους την αντικατάσταση της απωθητικής εικόνας του διχασμού με εκείνην, την ελκυστική και ευεργετική, της ομοψυχίας και της ενότητας.
Είμαστε εδώ γιατί κουραστήκαμε να μελαγχολούμε και να πονάμε, αναλογιζόμενοι πόσα σπουδαία και σημαντικά πράγματα θα μπορούσαμε να πετύχουμε αν δεν σπαταλούσαμε τόση πολύτιμη ενέργεια στον αλληλοσπαραγμό.
Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να ωθήσουμε τον συλλογικό αντιπροσωπευτικό μας χώρο να κάνει «ένα άλμα μεγαλύτερο από την φθορά», κατά το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη.
Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε να δούμε το όνειρο δεκαετιών της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ποντίων, για ένα και μοναδικό συλλογικό όργανο στον κόσμο και ένα και μοναδικό στην Ελλάδα, να γίνεται επιτέλους ζώσα πραγματικότητα – όνειρο που υπονομεύεται και ακυρώνεται από οργανωμένες και θορυβούσες μειοψηφίες που επιβάλουν τις απόψεις τους, εκμεταλλευόμενες τη σιωπή και την ανοχή της προαναφερθείσας συντριπτικής πλειοψηφίας.
Είμαστε εδώ γιατί επιδιώκουμε μέσα από την καθολική ενότητα να αποκτήσουμε ακαταμάχητη ισχύ, ικανή να αποτρέψει κάθε επιχείρηση παραχάραξης της ιστορίας μας, αμφισβήτησης των ιερών και οσίων μας.
Ο Χάρης Πασβαντίδης στο βήμα της συνέλευσης, δίπλα στον Γιώργο Ποζίδη (φωτ.: Φίλιππος Φασούλας)
Και δεν είμαστε εδώ για να εμπλακούμε σε ατέρμονες συγκρουσιακές συζητήσεις για το παρελθόν, αλλά για να χαράξουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν είμαστε εδώ για να προβούμε σε καταλογισμό ευθυνών, δίκην ηθικού δικαστηρίου, αλλά για να ζητήσουμε ανάληψη ευθυνών από τους πρωταγωνιστές των ποντιακών γεγονότων.
Δεν είμαστε εδώ για να αποδομήσουμε ανθρώπους –και μάλιστα συμπατριώτες μας–, αλλά για να δομήσουμε καλύτερες ανθρώπινες σχέσεις που θα βοηθήσουν στη άρση των αδιεξόδων.
Γι’ αυτά έκανα ένα ταξίδι 1.000 χιλιομέτρων μέσα σε 24 ώρες, εμπνεόμενος και από την περίφημη ρήση του Λάο Τσε που μας προτρέπει, αντί να παραπονιόμαστε για το σκοτάδι, να ανάψουμε ένα κερί. Αντί δηλαδή να παρακολουθούμε απαθείς, αδρανείς και άβουλοι μια δυσάρεστη κατάσταση, ας κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε.
Θέλω να επισημάνω ότι όσοι ζούμε στην Αθήνα, κοντά στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και τους ανθρώπους τους, βιώνουμε πολύ πιο έντονα τις καταστροφικές συνέπειες του διχασμού.
Τις βιώνουμε με ανάμικτα συναισθήματα απογοήτευσης και οργής.
Οφείλω όμως να σας εξομολογηθώ ότι με διακατέχει η αισιοδοξία της θέλησης αλλά και η απαισιοδοξία της γνώσης. Της γνώσης τόσων και τόσων προσπαθειών για την καθολική ενότητα που απέτυχαν οικτρά. Τόσων και τόσων πλοίων που βγήκαν με φουσκωμένα πανιά και επιβάτη την ενότητα, στο πέλαγος του ποντιακού ελληνισμού, και προσκρούοντας στους σκοπέλους των προσωπικών φιλοδοξιών, σκοπιμοτήτων, συμφερόντων και εμμονών, κατάντησαν ναυάγια.
Πρώτη φορά όμως βλέπω τόσο οργανωμένη και πολλαπλώς υποστηριζόμενη παρέμβαση, και γι’ αυτό η θέλησή μου ενισχύεται και η απαισιοδοξία μου μειώνεται.
Η Επιτροπή που θα εκλέξουμε έχει να διαχειριστεί ένα δύσκολο και περίπλοκο εγχείρημα, που θα καθίστατο όμως εξαιρετικά απλό αν υιοθετούσαμε το σύνθημα:
Ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω, για να κάνει ο χώρος μας ένα άλμα μπροστά.
Αυτή είναι η θέληση αλλά και η προσταγή εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων, η απαίτηση του 95% του ποντιακού ελληνισμού. Ας υπακούσουμε και ας μην ξεχνάμε ότι σε λιγότερο από τρία χρόνια θα κληθεί ο συλλογικός αντιπροσωπευτικός χώρος μας να σχεδιάσει και να οργανώσει το δεύτερο μεγαλύτερο γεγονός των τελευταίων πενήντα χρόνων. Αν η καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας Μνήμης για την Γενοκτονία μας ήταν το πρώτο, το δεύτερο είναι η συμπλήρωση 100 χρόνων από την τραγική και συγκλονιστική ιστορία μας.
Είναι προφανές, αυτονόητο και επιβεβλημένο να μην αρκεστούμε το 2019 στην παραδοσιακή εκδήλωση, αλλά να οργανώσουμε μια σειρά εκδηλώσεων και στην Ελλάδα και στον κόσμο. Να κατοχυρώσουμε τις κατακτήσεις μας, να δώσουμε μια νέα και ισχυρή δυναμική στις διεκδικήσεις μας, να εμπνεύσουμε και να παραδειγματίσουμε την νέα γενιά μας με την Ομοψυχία και την Ενότητα μας.
Ανατριχιάζω και μόνο στην ιδέα ότι το 2019 θα είμαστε όπως σήμερα.
Βυθισμένοι στο τέλμα της παρελθοντολογίας, των ερίδων και των αλληλοκατηγοριών που συντηρούν και διαιωνίζουν την υποβάθμιση, την παρακμή, την απαξίωση θεσμών και προσώπων.
Μια τέτοια κατάσταση δεν μας αρμόζει, δεν μας αξίζει, δεν μας προσδίδει περηφάνια, δεν τιμά την παράδοση, τον πολιτισμό, την ιστορία, τους νεκρούς μας.
Χάρης Πασβαντίδης
