Έσβησαν μετά τον τελικό μεταξύ Γαλλίας και Πορτογαλίας οι προβολείς και του τελευταίου γηπέδου στη Γαλλία, η οποία φιλοξένησε το Euro 2016. Οι αγώνες χρησίμευσαν και ως καλοκαιρινή ανάπαυλα για τον μέσο Έλληνα, του οποίου τα προβλήματα συνεχίζουν να αυξάνονται και να δημιουργούν κάθε είδους οικονομικές στεναχώριες αλλά και κοινωνικά δράματα, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πλειστηριασμούς κατοικιών και αυτοκτονίες κορυφαίων επιχειρηματιών, κυρίαρχων επί δεκαετίες στην οικονομική ζωή του τόπου.
Η κατάσταση εντός και εκτός ελληνικών συνόρων δείχνει να ξεφεύγει από την «πεπατημένη» επί δεκαετίες, όμως ο μέσος Έλληνας πολίτης συνεχίζει να βλέπει την εικόνα τού χθες όπως αυτός νόμιζε ότι ήταν και όχι όπως πράγματι ήταν.
Σε μια συνέντευξή του, ο προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας της Γερμανίας, μετά την καθαρή ήττα της με 2-0 από τη Γαλλία, έδωσε συγχαρητήρια όχι στους νικητές, αλλά στη γερμανική ομάδα γιατί ήταν, είπε, καλύτερη, έκανε εκείνο καλύτερα και ετούτο καλύτερα και το άλλο καλύτερα. Ένας ανάλογος πνευματικός φανατισμός διαπιστώνεται και σε ώριμους ανθρώπους στην Ελλάδα, οι οποίοι μη βλέποντας την πραγματικότητα εξακολουθούν να επιχειρηματολογούν, χωρίς βέβαια πειστικούς ισχυρισμούς, υπέρ ξεπερασμένων ονείρων και ονειροπολήσεων, υπέρ οπτασιών που ξεγέλασαν επιτηδευμένα τους Έλληνες.
Η «απάτη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετεξέλιξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που μοίρασε αφειδώς όνειρα και υποσχέσεις, που δημιούργησε την κατά φαντασία «ευρωπαϊκή οικογένεια» και το «ευρωπαϊκό σπίτι» συνεχίζει να φαντάζει ως ιδανική πραγματικότητα για τον μέσο Έλληνα παρά το γεγονός ότι αντί για «ευρωπαϊκό σπίτι» χάνει πλέον το δικό του σπίτι, αντί για «ευρωπαϊκή οικογένεια» χάνει τη δική του οικογένεια, τα παιδιά του, που καταντούν οικονομικοί μετανάστες σε αφιλόξενες κοινωνίες, χάνει όσα είχε ονειρευτεί, χάνει τις ευτυχισμένες προοπτικές της ζωής του και της ζωής των παιδιών και εγγονιών του.
Η συνεχής, συστηματική, πολυετής, ποικιλοτρόπως μεθοδευμένη πλύση εγκεφάλου έχει προφανώς επιφέρει τα αποτελέσματα που προσδοκούσαν οι αρχιτέκτονες του «ευρωπαϊκού σπιτιού».
Κοπάδια υποταγμένα στις οδηγίες των Βρυξελλών βοηθούμενα και από εγχώριους επιτήδειους δεν μπορούν να αρθρώσουν ελεύθερο λόγο που να αποκλίνει από τις εντολές των παρασκηνίων των Βρυξελλών. Οι πρόσφατες ελληνικές κυβερνήσεις της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς οδήγησαν στον εξευτελισμό μια ένδοξη χώρα, την οποία υπερασπίστηκαν γενναιότατα οι πατεράδες μας το 1940, ελεεινοί απόγονοι των οποίων αποδεικνύονται οι σύγχρονοι Έλληνες ηγέτες και όσοι προτιμούν να ζουν ως ραγιάδες, ως σύγχρονοι «ευρολιγούρηδες».
Μόνον οι Έλληνες της Κύπρου εμφανίζουν δείγματα γενναιότητας και ελεύθερου πνεύματος, όπως απέδειξε η απόρριψη του σχεδίου Ανάν (παρά τις αντίθετες προσπάθειες του «εθνικού κέντρου») και το πρόσφατο ψήφισμα του κυπριακού Κοινοβουλίου για άρση από την Κυπριακή Δημοκρατία των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Εμείς δεν βγάζουμε άχνα, παρά το γεγονός ότι θίγονται μεγάλα οικονομικά μας συμφέροντα, εξαγωγικά και τουριστικά, και όχι μόνο.
Το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, οι οποίες δεν δέχθηκαν ούτε έναν πρόσφυγα από τα εκατομμύρια που δημιούργησαν, εξοπλίζει τους νέους υποτακτικούς του στις βαλτικές χώρες και στα Βαλκάνια και απειλεί, περικυκλώνοντας προκλητικά τη Ρωσία, να αιματοκυλήσει νέες περιοχές, πέραν αυτών που καίγονται ακόμη στο καζάνι του πολέμου της ανατολικής Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, από την Τυνησία μέχρι το Αφγανιστάν, με κύρια εστία του δράματος των ημερών που ζούμε τη Συρία και το Ιράκ. Εμείς απερίσκεπτα ακολουθούμε και συμπράττουμε, όπως βάλαμε και την υπογραφή μας για το βομβαρδισμό της νέας Γιουγκοσλαβίας.
Η Μεγάλη Βρετανία αποφάσισε να εγκαταλείψει το σαπιοκάραβο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πιο θιγμένοι απ’ όλους αντέδρασαν οι Έλληνες, βασιλικότεροι των βασιλέων.
Η Ουγγαρία προκήρυξε δημοψήφισμα για να αποφασίσει η ίδια τι θα κάνει με τους μετανάστες. Οι Ιταλοί αντιδρούν έντονα στα γερμανικά κελεύσματα, που αφορούν τις τράπεζές τους. Η Αυστρία τα βροντάει, η Ιβηρική Χερσόνησος τρίζει, η Γαλλία αγωνιά.
Ολόκληρη η Ευρώπη, από την Πορτογαλία μέχρι τη Φινλανδία παραπαίει. Εμείς παραμένουμε φανατικά «συνεπείς εταίροι». Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι και μετά από μια ενδεχόμενη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα θα υπάρχει τουλάχιστον ένα κόμμα Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να είμαστε συνεπείς στις γραφικότητες του τόπου μας, που μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού συνεχίζουμε να έχουμε κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο δεν αξιοποιούμε ούτε καν τουριστικώς.
Η Ελλάδα έμεινε χωρίς ιδανικά και οι «εταίροι μας» κατάφεραν να μας έχουν στο ένα πόδι παρακαλώντας για τις συντάξεις μας. Οι ελπίδες (οι τελευταίες;) είναι πλέον στα χέρια της σημερινής γενιάς των εικοσάρηδων, να ξεσηκωθούν και να κάνουν τη μεγάλη ανατροπή. Ελάχιστα έχουν να περιμένουν από την «ψεκασμένη» γενιά που κυβερνά.