Μέρες γιορτών, και το pontos-news.gr βρέθηκε για λίγο στον… Πόντο. Σε ποια περιοχή του; Μα στην οδό Μπαλάνου της πλατείας Άθωνος, απέναντι από τη Μονή Αγίας Θεοδώρας.
Εκεί είναι το «Ραγιάν», όπου κάθε Πόντιος μπορεί να γευτεί, να μυρίσει, να νιώσει… πατρίδα.
Πριν από μερικούς μήνες είχαμε φιλοξενήσει συνέντευξη που παραχώρησε στον συνεργάτη μας Παντελή Σαββίδη ο εμπνευστής της επιχείρησης, Θεόφιλος Γεωργιάδης, ο οποίος εξηγεί πώς γεννήθηκε η ιδέα, ποια προβλήματα αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει, την αξία της ποντιακής διατροφής και άλλα πολλά.
Την περασμένη Κυριακή, από περιέργεια αλλά και με διάθεση να δω από κοντά όλα αυτά για τα οποία διαβάζω εδώ και ενάμιση χρόνο, αποφάσισα να επισκεφτώ το «Ραγιάν» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Η πρώτη έκπληξη ήρθε με το που βρέθηκα μπροστά του: Ζωηρά χρώματα, στολισμένα τυριά, ανθισμένες γαλότσες… Αν μη τι άλλο, πρωτότυπες ιδέες που ομορφαίνουν ακόμη περισσότερο μια όμορφη γειτονιά γεμάτη ζωή – κυρίως τις βραδινές ώρες.
Μπαίνοντας μέσα, η όραση και η όσφρηση ξυπνούν ταυτόχρονα (η γεύση λίγο αργότερα)! Και ξυπνούν ευχάριστα. Η όραση ψάχνοντας να βρει πού θα «σκαλώσει», καθώς κάθε γωνιά κρύβει και κάτι διαφορετικό: κάτω δεξιά τα τσουβάλια με τα όσπρια, από το ταβάνι κρέμονται τα «συλλεκτικά» κομμάτια, λίγο πιο πέρα τα καπνιστά κομμάτια γαΐς… Και παντού, σε όλα τα προϊόντα, οι ευφάνταστες ταμπελίτσες.
Η όσφρηση, που περίμενε το «σκύλαγμαν» απ’ το παρχαροτύρι, εξεπλάγη καθώς στο χώρο κυριαρχεί μια μυρωδιά που θα μπορούσε να είναι το άρωμα της γης. Κι αργότερα, όταν ήρθε
η ώρα του κεράσματος, οι μεμονωμένες μυρωδιές της λουίζας, του δυόσμου, του πετιμεζιού,
του κράνου…
Μετά ήρθαν οι συστάσεις, και απευθείας η ώρα της διάσημης ποντιακής φιλοξενίας. Η Λένα με ξενάγησε σε ένα προς ένα όλα τα προϊόντα του μαγαζιού, μιλώντας μου παράλληλα για την ποντιακή διατροφή, για τον (εντυπωσιακό) τρόπο παρασκευής κάθε τυριού, για το πώς τηρούν πιστά (πιστότατα) την παράδοση* – αφήγηση τόσο εντυπωσιακή που ένιωσα μια τεράστια επιθυμία να επισκεφτώ τις εγκαταστάσεις του «Ραγιάν» στη Βάθη Κιλκίς.
Κι έπειτα ήρθαν οι γεύσεις… Η γλυκύτατη Λένα μού πρόσφερε γαΐς σκέτο, γαΐς καπνισμένο με λουίζα και τσουκνίδα, τυρί κρασιού και κεφιριού, παρχαροτύρι, και μετά το απίστευτο κέικ που φτιάχνεται χωρίς ζάχαρη ή μέλι αλλά με χαρουπάλευρο, πετιμέζι δαμάσκηνο και λικέρ από κράνα. Ακολούθησε το κουλουράκι που δεν έχει αλεύρι (παρασκευάζεται με ταχίνι ολικής και μέλι καστανιάς – μην το παραλείψετε…), και τέλος το υλιστόν (δυο κουταλιές με πετιμέζι από δαμάσκηνο και δυο με πετιμέζι από κράνα), και ποιος ξέρει τι έχω ξεχάσει…
Έμεινα στη χωρο/χρονομηχανή του «Ραγιάν» γύρω στα 40-45 λεπτά, ψώνισα γαΐς σε 2-3 παραλλαγές, κι έφυγα μαγεμένη – κυρίως γιατί είδα μπροστά μου (και δοκίμασα) για πρώτη φορά γεύσεις που δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο νόστιμες!
Συμπέρασμα; Τυχεροί οι Θεσσαλονικείς που έχουν τέτοιον θησαυρό μνήμης και γεύσης δίπλα τους!
- Την τελευταία μέρα του 2015 (Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου), λίγο μετά τις 15:00, έξω από το «Ραγιάν» (Μπαλάνου 13, πλατεία Άθωνος) θα στηθεί ποντιακό γλέντι με λιχουδιές, Μωμογέρια και κεμεντζέ. Μην το χάσετε!
Κείμενο, φωτογραφίες: Χριστίνα Κωνσταντάκη