Η επιθυμία μου να σας γράψω λίγες λέξεις βγήκε αυθόρμητα, ορμώμενος από το θαυμασμό την αμέριστη συμπαράστασή μου στο πρόσωπό σας αλλά και από τα ειλικρινή μου αισθήματα προς εσάς.
Νιώθω την υποχρέωση να σας δηλώσω ότι από πολύ μικρός που ήμουν (τώρα είμαι 65), με συγκινούσε απεριόριστα η Γενοκτονία της φυλής σας (αυτό το συμβάν που θεωρούν μερικοί σήμερα… πώς το ’πε ο κ. Φίλης;) και πάντα ένιωθα υπερήφανος σαν Έλληνας που κατά την ατυχή –για εσάς– συγκυρία, συγχωνευτήκατε με τη μάνα Ελλάδα, διότι Έλληνες γνήσιοι είσαστε κι εσείς και μάλιστα πιο γνήσιοι από εμάς τους υπόλοιπους.
Με την «ατυχή» για εσάς λοιπόν συγχώνευση, εκείνοι που ωφελήθηκαν πραγματικά είμαστε εμείς, διότι ο πολιτισμός που μεταφέρατε από τις ρίζες σας «εκπολίτισε» ακόμη πιο πολύ εμάς, απ’ ό,τι ωφεληθήκατε εσείς από εμάς. Εύχομαι κάποτε να δικαιωθεί η φυλή σας και οι αδικοσκοτωμένοι Πόντιοι να ησυχάσουν εκεί που κοιμούνται. Είσαστε άξιοι θαυμασμού, και ακόμα και οι απόγονοί σας που ζουν ανάμεσά μας ξεχωρίζουν σε πολλά πράγματα.
Συνεχίστε τον αγώνα σας με όσους από εμάς σας στηρίζουν, και δεν είναι λίγοι – πιστέψτε με.
Όχι αυτοί που βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και λένε τάχα πως αναγνωρίζουν την Γενοκτονία των Ποντίων, διότι δεν χρειάζεται… επιστημονική απόδειξη για αυτό. Είμαι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που σας σέβονται πραγματικά και σας βγάζουν το καπέλο.
Να είστε όλοι σας καλά με τις οικογένειές σας, και πάντα η Παναγιά του Πόντου, που και πρόσφατα προσκύνησα στο Βέρμιο, να σας έχει δυνατούς και άξιους. Πάντα νικητές.
Γρηγόρης Πατρινός
