«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
………………………………………
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν),
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, …»
Κ. Π. Καβάφης, «Θερμοπύλες»
Η πρωτοφανής στα ποντιακά χρονικά εξέλιξη της επικαιρότητας με την νέα τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας κ. Φίλη, με αναγκάζει να επανέλθω δριμύτερος σε συνέχεια των δύο προηγουμένων προσπαθειών μου για πληροφόρηση και για ενημέρωση του κυρίου υπουργού ότι σφάλλει, και το ταχύτερο δυνατό να προλάβει να διορθώσει το σφάλμα που διέπραξε ως υπουργός Παιδείας με την απαράδεκτη άποψή του για την Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού.
Υπενθυμίζω ότι καλοπροαίρετα στις 7/10/2015 του έστειλα ένα δώρο για ενημέρωση, τους 14 τόμους, βάρους 20 χλγρ., της Ιστορίας της Γενοκτονίας του καθηγητού της Ιστορίας κ. Κων/νου Φωτιάδη, καθώς και τα Πρακτικά του 1ου Επιστημονικού Συνεδρίου, με τις εισηγήσεις καθηγητών της Ιστορίας και εγκρίτων επιστημόνων ιστορικών, το 2007 στη Θεσσαλονίκη, υπό την προεδρία μου, για τη Γενοκτονία που διαπράχθηκε.
Επειδή όμως ως φαίνεται ο κύριος υπουργός, ενώ αναφέρεται σε επιστημονικές μελέτες, δεν τον πείθουν οι επιστημονικές αποδείξεις των Ελλήνων καθηγητών της Ιστορίας, καθώς και των λοιπών εγκρίτων ιστορικών – και αναφέρω ενδεικτικά τον αείμνηστο Π. Ενεπεκίδη, πρωτοπόρο ερευνητή της Γενοκτονίας, καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης, τον Χ. Τσιρκινίδη, ερευνητή των Ξένων Απορρήτων Αρχείων (μεταξύ των έργων του το καταλυτικό βιβλίο Έχω όπλο την αγχόνη), τον Βλ. Αγτζίδη, τον Θ. Μαλκίδη κ.ά.
Διερωτώμαι, ποια άραγε ερμηνεία αποδίδει στον όρο «επιστημονικό»;
Συνεχίζοντας την καλοπροαίρετη προσπάθειά μου, εκφράζοντας τα αισθήματα του πολιτισμού που έφεραν μαζί τους οι διασωθέντες της Γενοκτονίας πρόγονοί μας, θα κάνω κι ένα τελευταίο δώρο στον κύριο υπουργό. Του αποστέλλω μια σειρά σχετικών βιβλίων και πλούσια βιβλιογραφία Τούρκων ιστορικών, καθώς και ξένων, όπου περιγράφουν και ομολογούν την διαπραχθείσα Γενοκτονία εις βάρος των Ποντίων και των λοιπών χριστιανικών λαών.
Νέες αποδείξεις για τη Γενοκτονία των Ποντίων που φέρουν την υπογραφή, μεταξύ άλλων, Τούρκων ιστορικών, στέλνει ο πρώην πρόεδρος της ΠΟΕ στον υπουργό Παιδείας
Μετά από αυτό, λυπούμαι πολύ, εάν συνεχίσει ο κύριος υπουργός να εμμένει και να προσβάλλει τους ιερομάρτυρες και εθνομάρτυρές μας και όλους εμάς τους απογόνους τους, με νωπές ο καθένας τις προσωπικές οικογενειακές μαρτυρίες και αποδείξεις, με την κατοχή πρωτογενών ιστορικών στοιχείων της Γενοκτονίας, αναγκάζομαι να του μεταφέρω ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του αειμνήστου πατέρα μου, δημοδιδασκάλου στις αλησμόνητες πατρίδες.
«Όταν εκδιωχθέντες ξεκινήσαμε για τη μητέρα Ελλάδα, η ευρύτερη οικογένεια είμασταν ψυχές 28. Κι όταν φθάσαμε εδώ μετρηθήκαμε και είμασταν 11».
Ερωτώ τον κύριο υπουργό τι έγιναν άραγε τα υπόλοιπα 17 άτομα της οικογένειας; Υπήρξαν θύματα της Εθνοκάθαρσης ή της Γενοκτονίας; Εάν ο κύριος υπουργός εξακολουθεί να εμμένει, τότε θα είναι οπαδός του Εφιάλτη, ενισχύοντας τις τάξεις και τις θέσεις των Νεοτούρκων γενοκτόνων που ήδη χρησιμοποιούν εις βάρος μας τις απαράδεκτες θέσεις του.
Θα ήθελα όμως να εκφράσω το φόβο και την πεποίθησή μου ότι στο σημείο που έφθασε η υπόθεση είναι πλέον ανεξέλεγκτο το κακό που έχει ήδη συμβεί, αφού ο τουρκικός Τύπος και η διπλωματία το εκμεταλλεύονται κατάλληλα. Έτσι ήδη ο υπουργός βρίσκεται σε δεινή θέση για την κάκιστη υπηρεσία που προσέφερε στο υψίστης σημασίας εθνικό θέμα των Ποντίων αλλά και ολόκληρου του ελληνισμού γιατί, όπως επισημάναμε και άλλη φορά, η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αφορά όλους τους Έλληνες όπως τα υπόλοιπα μείζονα ιστορικά και εθνικά γεγονότα της πατρίδας μας.
Οι θέσεις και οι απόψεις του υπουργού Παιδείας εισάγουν έναν νέο επιστημονικό όρο, τη σύγχρονη «αυτογενοκτονία», διότι ενισχύουν τις θέσεις της Τουρκίας για την άρνηση της Γενοκτονίας που διέπραξαν οι πρόγονοί τους.
Εν κατακλείδι, όσον αφορά τον υπουργό απαιτείται τόλμη να κάνει χρήση την οδό που σηματοδοτεί η ευθιξία, μια λέξη που σπάνια ακούμε στις ημέρες μας να εφαρμόζεται στην πολιτική. Σε ενάντια περίπτωση, το λόγο έχει πλέον ο κύριος πρωθυπουργός για την αποκατάσταση της ηθικής τάξης που διαταράχθηκε από την χιονοστιβάδα που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις του κυρίου υπουργού.
Τέλος, η κρίση μας θα ήταν ατελής εάν δεν καταγράφαμε και τα διδάγματα που απορρέουν και αφορούν την ποντιακή οικογένεια.
- Ενότητα και Ετοιμότητα του Ποντιακού Χώρου, «Η ισχύς εν τη ενώσει».
- Το θέμα της Γενοκτονίας να μην αποτελεί μόνο αντικείμενο της 19ης Μαΐου αλλά και άλλων ευκαιριών κατά τη διάρκεια του έτους.
- Απαραιτήτως να διδάσκεται η Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού σε όλα τα επίπεδα της Εκπαίδευσης.
- Το θέμα της Γενοκτονίας να αποτελεί θέμα της ατζέντας του υπουργού Εξωτερικών στις επαφές του με τους ομολόγους του.
- Συνεχής και στενή επαφή της διοίκησης του οργανωμένου ποντιακού ελληνισμού με τους προξένους και πρεσβευτές των ξένων χωρών στην πατρίδα μας για ενημέρωση και προώθηση του θέματος στις κυβερνήσεις τους.
- Χορήγηση από τα πανεπιστήμια διδακτορικών διατριβών για το θέμα της Γενοκτονίας και διενέργεια διεθνών συνεδρίων, που κατά την υπόδειξη του αειμνήστου καθηγητού της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης Π. Ενεπεκίδη, το καταλληλότερο μέρος θα είναι η Χίος, όπου έγινε το 1822 η πρώτη γενοκτονία του 19ου αιώνα.
Μετά από όλα αυτά, αφιερώνω στον κύριο υπουργό και τους υποστηρικτές των θέσεών του πίνακα ανάρτησης στα γραφεία τους, της διακήρυξης των 40 Ελλήνων διανοουμένων για την Τραγωδία του Πόντου στις 22/11/1921, καθώς και απόσπασμα από την εισήγηση του καθηγητού Π. Ενεπεκίδη:
«…Και θα κλείσω την εισήγησή μου με μία πρόταση: Εφόσον η Τουρκία δεν θέλει, ή δεν μπορεί, ή ούτε καν δέχεται να συζητήσει το θέμα της γενοκτονίας, τότε προτείνω να ετοιμασθούμε για τη σύγκληση ενός παγκόσμιου συνεδρίου γενοκτονιών που θα εξετάσει επιστημονικά τη φύση, την ιστορία και τους τρόπους αποφυγής της γενοκτονίας στο μέλλον. Έχω τη γνώμη ότι υπό τη συμπαγή πίεση πολλών χωρών θα αναγκασθεί και η Τουρκία να αλλάξει τη στάση της απέναντι του φαινομένου της γενοκτονίας πολλών εθνοτήτων που έζησαν, υπέφεραν τα πάνδεινα και πέθαναν κάτω από την απάνθρωπη κυριαρχία της.
»Και αν θα με ρωτούσε κάποιος ποιος τόπος θα ήταν κατάλληλος για να γίνει αυτό το διεθνές συνέδριο, δεν θα δίσταζα ούτε στιγμή να προτείνω το ελληνικό εκείνο νησί όπου διεπράχθηκε το 1822 η πρώτη γενοκτονία του 19ου αιώνα: η ομηρική Χίος. Στις προσθήκες της Νέας Μονής του νησιού βλέπει κανείς μέχρι σήμερα τα διάτρητα κρανία βρεφών, γυναικών και γερόντων από τις ξιφολόγχες και τις σφαίρες του φανατισμένου τουρκικού όχλου. Το θέαμα είναι φρικαλέο, αλλ’ ίσως και διδακτικό».
Επαμεινώνδας Φαχαντίδης, ομ. καθηγητής ΑΠΘ, πρώην πρόεδρος ΠΟΕ.
