Χρόνια τώρα, εν μέσω γενικευμένης παρακμής, εδώ στον τόπο μας είμαστε εγκλωβισμένοι στον μίζερο μικρόκοσμό μας. Κυριαρχεί η φτήνεια και ο ξεπεσμός στα πολιτικά πράγματα, ανακυκλώνοντας ένα φαύλο κύκλο εσωστρέφειας, πνευματικής κατάπτωσης, παραίτησης και απουσίας ελπίδας για μια αληθινά καινούργια αρχή. Η κενολογία και η τιποτολογία κατακλύζουν τον «δημόσιο» λόγο με απίθανους πρωταγωνιστές και γραφικούς κομπάρσους. Το ψεύδος και η υποκρισία περισσεύουν στην πολιτική και κοινωνική ζωή.
Η κενή περιεχομένου συνθηματολογία αναζωπυρώνεται με τις αλλεπάλληλες ατελέσφορες εκλογικές αναμετρήσεις, οι οποίες δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να καθιστούν τους ψηφοφόρους συνενόχους των πολιτικών τυχοδιωκτών που αναρριχώνται στην εξουσία.
Δεν είναι παράδοξο ότι η παιδεία, ο πολιτισμός και η εξωτερική πολιτική δεν απασχολούν τις εκάστοτε κυβερνήσεις, γιατί η καλλιέργεια και ανύψωση των δύο πρώτων θα δημιουργήσει πολίτες συνειδητούς που εν καιρώ θα αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία των μετριοτήτων. Όσο για την ελληνική εξωτερική πολιτική, αυτή αποτελεί διαχρονικά ένα τριτεύον ζήτημα για τους κυβερνώντες, εντασσόμενο στην ενδοτικότητα, ηττοπάθεια, υποτέλεια αλλά και κακομοιριά που μαστίζουν τα πολιτικά πράγματα (το ανίατο σύνδρομο της ψωροκώσταινας).
Οι συγκλονιστικές εξελίξεις στον περίγυρο μας δεν αγγίζουν ούτε απασχολούν την πολιτική ηγεσία, τα κόμματα, πολλώ δε μάλλον τους πνευματικούς ταγούς, οι οποίοι -φευ- έχουν «βολευτεί» με την εξουσία.
Οι κυβερνώντες τη χώρα μας προσβλέπουν στη Δύση (ΗΠΑ – Ευρώπη) καθώς και στη Ρωσία με όρους οικονομικών σχέσεων και συμφερόντων παραβλέποντας την επί αιώνες συσσωρευμένη κακουργία των ισχυρών της γης. Αρκεί να αναλογιστούμε τον βαρύτατο απολογισμό του 20ου αιώνα σε ανθρώπινες ψυχές. Αυτά τα μαζικά εγκλήματα κατά της ιερότητας του ανθρώπου συνήγειραν τον Albert Camus ώστε να αναφωνήσει: «Αρνούμαστε έναν κόσμο όπου ο φόνος είναι νομιμοποιημένος και όπου η ανθρώπινη ζωή θεωρείται διαβατική».
Η Δύση σήμερα πληρώνει τα επίχειρα αυτής της κακουργίας. Οι άφρονες επεμβάσεις της -κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό- στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Αίγυπτο, τη Λιβύη και τη Συρία εξέθρεψαν και υποστήριξαν το εξτρεμιστικό Ισλάμ, το οποίο έχει ήδη πάρει σάρκα και οστά με την εγκληματική δράση της οργάνωσης “Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας (ISIS)”.
Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τα κίνητρα και οι επιδιώξεις των αιμοσταγών δολοφόνων του ISIS -διότι περί αυτού πρόκειται- είναι ξεκάθαρα. Απειλούν τη Δύση, δηλαδή τη μήτρα που τους γέννησε. Εξολοθρεύουν μαζικά χριστιανικούς πληθυσμούς στη Μέση Ανατολή, αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες τραγωδίες να εκτυλίσσονται μπροστά στην αναλγησία και την υποκρισία του δήθεν πολιτισμένου κόσμου.
Η καθημερινή αναφορά από το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Syrian Observatory for Human Rights) των απίστευτων φρικαλεοτήτων που διαπράττονται συνταράσσει συνειδήσεις, αλλά αφήνει παγερά αδιάφορες τις ηγεσίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Προφανώς, ο ανθρώπινος πόνος δεν αγγίζει τους ψυχρούς τεχνοκράτες και γραφειοκράτες.
Οι εγκληματίες του ISIS μισούν και καταστρέφουν αδιακρίτως τα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Ανεξίτηλες θα μείνουν στη μνήμη μας οι εικόνες από τις καταστροφές που έγιναν στις αρχαίες πόλεις Χάτρα, Νιμρούντ και των προϊστορικών γλυπτών στο Μουσείο της Μοσούλης στο βόρειο Ιράκ. Στην ιστορική Παλμύρα, το «Μαργαριτάρι της Ερήμου» όπως αποκαλείται, οι τζιχαντιστές ανατίναξαν αρχαίους ναούς μετατρέποντάς τους σε σωρούς ερειπίων. Η κτηνωδία ξεπέρασε κάθε όριο όταν οι δολοφόνοι του ISIS εκτέλεσαν με τον πλέον θηριώδη τρόπο τον 82χρονο διακεκριμένο Σύριο αρχαιολόγο Χαλέντ αλ-Ασάαντ όταν αρνήθηκε να αποκαλύψει στους τζιχαντιστές πού βρίσκονται οι θησαυροί της Παλμύρας. Ο αρχαιολόγος αποκεφαλίστηκε και η σορός του κρεμάστηκε από κίονα στον αρχαιολογικό χώρο. Η δολοφονία αυτή συγκλονίζει με τη βαρβαρότητά της. Ο Χαλέντ αλ-Ασάαντ βρίσκεται πλέον στο πάνθεον των μαρτύρων του Πολιτισμού.
Ας ελπίσουμε ότι κάποιοι θα παραλάβουν τη σκυτάλη του Φωτός στον αγώνα κατά του Σκότους.
Όσο για τη στάση της Ρωσίας, απέναντι σε αυτή την κακουργία των Δυτικών, πιστεύουμε ότι η αμφιλεγόμενη και συχνά αλλοπρόσαλλη πολιτική της οδηγεί σε μια περιπλοκή της κατάστασης, που αντί να δίνει δυναμικές λύσεις επιδεινώνει τα πράγματα.
Δυστυχώς, η Ρωσία -παρά τα αντιθέτως θεωρούμενα- είναι σήμερα η πληγωμένη αρκούδα του βορρά. Μετά την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος μάταια αναζητεί το χαμένο της πρόσωπο. Η προ-επαναστατική διανόηση με τους φλογερούς πατριώτες τεράστιας πνευματικής εμβέλειας που ενέπνεαν όραμα χάθηκε ανεπιστρεπτί. Τώρα, η απόλυτη παγωνιά κυριαρχεί, με έναν αινιγματικό ηγέτη να παρεμβαίνει στα διεθνή ζητήματα κατά τρόπο σπασμωδικό.
Η από το 2011 απάθεια και αδράνεια της Ρωσίας στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, φαίνεται σήμερα να μετασχηματίζεται σε ανοικτή επέμβαση στη χώρα επιδιώκοντας να εξουδετερώσει τον αντιπολιτευόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό και να προασπίσει τον Σύριο ηγέτη. Στη συνέχεια, θα θελήσει να αποκτήσει πλήρη έλεγχο της περιοχής με βλέψεις στο Ιράκ, και πάντα με την ιρανική υποστήριξη. Πολλοί έγκυροι αναλυτές θεωρούν ότι ανοίγει ένα νέο, αιματηρό και με απρόβλεπτες εξελίξεις κεφάλαιο στον συριακό πόλεμο. Κάποιοι μιλούν για «νέο Αφγανιστάν» και μια νέα οδυνηρή περιπέτεια της ανθρωπότητας. Οψόμεθα.
Επίλογος
Η Ελλάδα ως αντίβαρο και διέξοδο από την οικονομική κρίση πρέπει να προτάξει τα ιδανικά της ελευθερίας, του πολιτισμού και να ηγηθεί μιας πανανθρώπινης εκστρατείας για την αποκατάσταση των αξιών που τόσο βάναυσα ποδοπάτησαν οι ισχυροί της γης. Για το αληθινό νόημα της ζωής…