Επικαλούμενος στοιχεία μετά την αποδιαβάθμιση των μυστικών πρακτικών, ο Ταλάτ Ουλουσόι της εφημερίδας Ταράφ, αποκαλύπτει τη λεηλασία των σμυρναίικων σπιτικών και όχι μόνον αυτών. «Ολόκληρη η χώρα από τον Πόντο μέχρι τη Μεσόγειο έχει λεηλατηθεί» παραδέχεται βουλευτής στα πρακτικά που είναι στην οθωμανική γλώσσα και έτσι, «με εθνική άνεση άνοιξαν», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Ουλουσόι. Το κείμενό του, σε μετάφραση του pontos-news.gr, ακολουθεί.
Η Σμύρνη θυμάται: Γιορτή απελευθέρωσης και λεηλασίας
Κάθε 9η Σεπτεμβρίου εορτάζεται η «απελευθέρωση της Σμύρνης». Το να γιορτάζεται η επέτειος της πυρπόλησης και της καταστροφής μια πόλης, είναι κάτι που ταιριάζει μόνο σε μυαλά που έχουν «τυφλωθεί» από την ιστορία του «κεμαλικού εκσυγχρονισμού».
Στην πραγματικότητα, η 9η Σεπτεμβρίου 1922 είναι η μέρα που εκπληρώθηκε ο στόχος που είχε αναθέσει η οργάνωση «Ένωσις και Πρόοδος» στον Τζελάλ Μπαγιάρ, μετέπειτα τρίτο Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, «να απαλλάξει την οικονομία και να την πάρει από τα χέρια των Χριστιανών και να εκτουρκίσει την Σμύρνη των απίστων». Εκείνοι που αρέσκονται να παρουσιάζουν την είσοδο των λυτρωτών εφίππων στρατιωτών στη Σμύρνη και να μιλούν για «την πυρπόληση της Σμύρνης από τους Έλληνες και από τους Αρμενίους», αποφεύγουν να μιλήσουν για τη λεηλασία της Σμύρνης.
Τα μυστικά πρακτικά (*) της «Ιδρυτικής βουλής», που άνοιξαν «με εθνική άνεση» γιατί είναι γραμμένα στην παλιά γλώσσα και γραφή, αποδεικνύουν ότι οι Νεότουρκοι εκπλήρωσαν αυτόν το στόχο τους στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, που απελευθέρωσαν τη Σμύρνη.
Αυτά που συνέβαιναν στη Σμύρνη ζητείται να συζητηθούν στη Βουλή, στις 11 Σεπτεμβρίου, όμως δεν γίνεται δεκτή η συζήτησή τους. Μόνον στις 25 Νοεμβρίου, ημέρα Παρασκευή, 2,5 μήνες μετά την «απελευθέρωση», αναγιγνώσκεται μια επιστολή που ήλθε από τη Σμύρνη, η οποία αναφέρεται «στη διαφθορά και τις παρανομίες που γίνονται στο ζήτημα της διαχείρισης της κινητής περιουσίας και των αντικειμένων που εγκαταλείφθηκαν στις απελευθερωμένες περιοχές», και στη συνέχεια αναγιγνώσκεται ένα τηλεγράφημα που αναφέρεται στις «απελευθερωθείσες περιοχές».
Το τηλεγράφημα αναφέρει ότι «τα αντικείμενα που έχει σφραγίσει η κυβέρνηση ή εκείνα που έχει πάρει από διάφορους, χάνονται στην κυριολεξία». Και συνεχίζει: «Τα αντικείμενα που αποτελούν προϊόν λεηλασίας, οι έμποροι λεηλατημένων δίνουν τρεις, πέντε, εκατό λίρες στον πρόεδρο και τα μέλη της Επιτροπής Εγκαταλειφθέντων Αντικειμένων (Emvali Metruke Komisyonu) και τα βγάζουν ελεύθερα από τους χώρους όπου φυλάσσονται».
Τα χρηματοκιβώτια που ανατινάχτηκαν
Ο βουλευτής Ερζερούμ, Σαλίχ Εφέντη, που πήρε πρώτος το λόγο, τα είπε όλα με μια φράση: « Όλα λεηλατήθηκαν, το ζήτημα τελείωσε».
Σε εκείνους που ζητούν να συζητηθεί το θέμα σε μυστική σύνοδο της βουλής, ο βουλευτής Κιουτάχειας Μπεσίμ Αταλάι λέει: «Σύντροφοι, ολόκληρη η χώρα, από τον Πόντο μέχρι τη Μεσόγειο έχει λεηλατηθεί. Αυτό πρέπει να το συζητήσουμε ανοικτά. Να τα μάθει ο κόσμος. Δεν θα ήταν σωστό να κρύβουμε τις κλεψιές, όπως έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση».
Συνεχίζοντας την αγόρευσή του είπε: «Να πάτε να δείτε ποιοι κατοικούν σε εκείνα τα λεηλατημένα σπίτια. Να δείτε σε ποιους φίλους τα έδωσαν και παρέδωσαν αυτά τα σπίτια. Να δείτε πώς κάποιοι έσπασαν τις σφραγίδες και πήραν τα αντικείμενα, υποτίθεται για να καλυφθούν ανάγκες του στρατού. Από εκεί πολλά αντικείμενα έχουν κλαπεί, σύντροφοι».
Ο υπουργός Οικονομικών, Χασάν Φεχμί, βουλευτής Αργυρούπολης, σε μια μακρά ομιλία, αφού είπε ότι «δεν πρέπει να στενοχωριέστε για τα αντικείμενα που εκλάπησαν», κατέληξε: «Κύριοι, η Σμύρνη κάηκε… Όμως δεν έχουν βρεθεί όλα τα χρηματοκιβώτια που έμειναν κάτω από τις στάχτες και τα ερείπια των σπιτιών. Τα άλλα χρηματοκιβώτια έχουν μπει σε αποθήκες. Κάποια, όμως, από αυτά που έμειναν κάτω από τα ερείπια τα βρίσκουν οι έφεδροι στρατιώτες, τα ανατινάζουν για να τα ανοίξουν και παίρνουν ό,τι υπάρχει μέσα».
Παρεμβαίνοντας ο βουλευτής Ερζερούμ Σαλίχ Εφέντη, ερωτά: «Και ποιος έκλεψε τόσα χρήματα κύριε;»
Κατηγορίες για το στρατό
Στη συνέχεια ακολουθεί η κριτική από τον Ιμπραήμ μπέη, βουλευτή Μάρντιν: «Κύριε, ακούμε ότι στη λεηλασία της Σμύρνης συμμετείχαν αξιωματικοί και ανώτατοι διοικητές. Αυτό έγινε όντως; Ο διοικητής της Πρώτης Στρατιάς πήρε όλα τα λεφτά και τα αντικείμενα και αρκετά από αυτά τα διαμοίρασε. Είναι αλήθεια; Εκείνα τα λεφτά πόσα ήταν; Επίσης, αρκετοί βουλευτές μας μπήκαν σε επιπλωμένα σπίτια και μένουν ακόμα σ’ αυτά. Είναι αλήθεια;»
Για χρόνια επικρατεί η άποψη ότι «στρατός-πολίτες-διανοούμενοι λύτρωσαν και απελευθέρωσαν τη χώρα». Ναι κύριοι, υπάρχει λύτρωση, όμως αυτή πιο πολύ σχέση έχει με τις «τσέπες» κάποιων.
Ο υπουργός Οικονομίας προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα: «Όπως ξέρετε, όταν ο στρατός μας έκανε προέλαση από το Ουσάκ στη Φιλαδέλφεια (Alaşehir), στείλαμε τρεις Επιτροπές Πολεμικών Λαφύρων. Οι επιτροπές αυτές άρχισαν να καταγράφουν τα λάφυρα. Όμως τα λάφυρα ήταν τόσο πολλά, που το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν ήταν να τα καταγράψουν… Δεν έγινε τίποτα για την προστασία τους. Επίσης, υπήρχαν πολλά λάφυρα που δεν καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων. Αυτά όλα χάθηκαν».
Ώστε έτσι λοιπόν, όλοι οι Χριστιανοί της Σμύρνης, ακόμα και τα παιδιά που ήταν στις κούνιες, είναι «προδότες», «εχθροί», και η περιουσία τους είναι «λάφυρο» και μάλιστα «χαλάλ» (καθαγιασμένο)! Τι νοοτροπία είναι αυτή; Λες και έγινε εκστρατεία για να καταληφθεί η Σμύρνη!
Όμως δεν ήταν έτσι. Οι Χριστιανοί κάτοικοι της Σμύρνης, ήταν ισότιμοι πολίτες με τους μουσουλμάνους. Η λεηλασία και η κλοπή των περιουσιών αυτών των ανθρώπων και ο διωγμός τους από τα σπίτια τους, δεν μπορεί να λέγεται «απελευθέρωση» της πόλης.
Διαβάστε την ανακοίνωση της Διοίκησης Έκτακτης Ανάγκης της εποχής:
«Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι που είναι σε θέση να κρατήσουν όπλο […] Από 18 μέχρι 45 χρονών, θα κρατηθούν αιχμάλωτοι στα στρατόπεδα. Όλοι οι άλλοι, καθώς και οι ελληνικές και αρμενικές οικογένειες που ήλθαν στη Σμύρνη από την ενδοχώρα, έχουν διορία να εγκαταλείψουν την Τουρκία μέχρι τις 30 Ιουλίου 1922.»
Η περιουσία των Χριστιανών ως λάφυρο είναι καθαγιασμένη;
Η κλοπή με βάση το δίκαιο είναι αδίκημα, ενώ με βάση την πίστη είναι χαράμ (αμαρτία). Όποιος κι αν είναι αυτός από τον οποίο κλέβουμε την περιουσία του, ο κλέφτης είναι κλέφτης και διαπράττει αμαρτία. Μάλιστα, «επειδή η συγχώρηση είναι πιο δύσκολη, η ευθύνη να παραβιάσεις τα δικαιώματα ενός μη μουσουλμάνου είναι ακόμα μεγαλύτερη». (**)
Τον τελευταίο λόγο είχε ο Ρεσάτ μπέη, βουλευτής Μούγλων: «Τα όσα έγιναν στη Σμύρνη, οι κλοπές, δεν είναι κάτι κρυφό. Οι κλοπές και η διαφθορά είναι στο προσκήνιο. Είναι τόσα τα γεγονότα της κλοπής και της διαφθοράς, που δεν μπορώ να τα απαριθμήσω. Πλούτος που θα μπορούσε να τροφοδοτεί τον κρατικό προϋπολογισμό, διασπαθίζεται. Και ο κύριος υπουργός Οικονομικών έχει ένα σπίτι που του έχει δοθεί εκεί στη Σμύρνη. Το σπίτι αυτό το είχε αρπάξει με τη βία από τους ιδιοκτήτες του ο Σεραφετίν μπέη, υπασπιστής του στρατηγού Καζίμ Καραμπεκίρ. Συμμορίες στρατιωτικών που δρουν στη Σμύρνη και είναι υπό τις διαταγές του Αρχηγού του Στρατού, δεν υπακούν σε κανέναν…»
Η άποψη που έχουν οι «συντηρητικοί ισλαμιστές» με τους «εκσυγχρονιστές κεμαλιστές» για την 9η Σεπτεμβρίου 1922, είναι ίδια. Με μια διαφορά. Οι μεν μιλούν για «Πόλεμο Θρησκευτικής Λύτρωσης» και οι δε για «Απελευθερωτικό Πόλεμο».
Και οι δυο, όμως, δεν βλέπουν τη λεηλασία και τις κλοπές, μιλούν μόνο για «ιερομάρτυρες» που έπεσαν στον πόλεμο.
Όμως όσο δεν βλέπουμε και δεν μιλάμε για τις λεηλασίες που κάναμε όταν απελευθερώναμε και ιδρύαμε αυτή τη χώρα, όσο δεν λέμε ότι «αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει ποτέ», δεν θα έλθει και δεν θα επικρατήσει ποτέ σ’ αυτά τα χώματα η δικαιοσύνη και η αλήθεια.
(*) TBMM Gizli Oturum Tutanakları 11.9.1922; 29 Kasım 1922; 25 Kasım 1922; 7 Aralık 1922
(**) https://sites.google.com/ diyanetin213soruyaverdiğicevaplar-2, cevap no 166
