Κατατοπιστικό άρθρο της Σερπίλ Τσεβικτζάν, δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα «Milliyet», για την κατάσταση που επικρατεί στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν και τους στόχους του ΡΚΚ. Από τη μελέτη της αρθρογραφίας της Σερπίλ, προκύπτει ότι έχει σοβαρές πηγές στις τάξεις κυρίως των ενόπλων δυνάμεων και των δυνάμεων ασφαλείας της Τουρκίας και με αυτό το κριτήριο εκτιμούμε ότι θα πρέπει να αναγνωσθεί το άρθρο της που ακολουθεί, σε πιστή μετάφραση.
Πού το πάει το ΡΚΚ;
Οι τακτικές είναι ευμετάβλητες, αλλάζουν. Αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν, τη γεωγραφία και την κοινωνική δομή. Οι καθημερινές επείγουσες ειδήσεις που στάζουν αίμα, δείχνουν ότι σε μια στιγμή που το Κράτος έκλεισε το ένα του μάτι, το ΡΚΚ, με τις τακτικές που έχει αναπτύξει σε κάθε περιοχή που έχει δύναμη, αναπτύσσεται και παίρνει το δρόμο του. Με τα χαντάκια που άνοιξε στις πόλεις, έχει αποκλείσει τους αστυνομικούς και όποιος κατορθώσει να μπει μέσα στην πόλη, τον σκοτώνουν.
Στους νομούς και τις επαρχίες, διεξάγει έναν πόλεμο, όπως εκείνον που έδωσε στο Κομπάνι. Έχει εγκαθιδρύσει ένα σύστημα διοίκησης και το υπερασπίζεται.
Το ίδιο ΡΚΚ, σε στρατηγικής σημασίας γι’ αυτό περιοχές, όπως η Ντάγλιτζα, έχει εγκαθιδρύσει τη δική του κυριαρχία και έχει φυλακίσει τους στρατιώτες στα φυλάκια-πύργους που έχουν κτίσει οι ένοπλες δυνάμεις και όποιον τολμά να βγει στους δρόμους, τον υποδέχεται με τα εκρηκτικά με τα οποία έχει παγιδεύσει τους δρόμους. (Αλήθεια, το ΡΚΚ που έχει τοποθετήσει εκρηκτικά στην ύπαιθρο, άραγε τι έχει κάνει μέσα στις πόλεις;)
Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι το ΡΚΚ, έχοντας ως διαπραγματευτικό χαρτί και άλλοθι τη διαδικασία επίλυσης του Κουρδικού, έχει κερδίσει μεγάλο αριθμό οπαδών και από την Τουρκία και από τη Συρία. Διαθέτει τέτοιο αριθμό οπαδών, μελών, όπλων, εκρηκτικών και τόσες δυνατότητες συλλογής πληροφοριών, όσες ποτέ άλλοτε στην ιστορία.
Η στρατηγική της οργάνωσης, που ακολουθεί διάφορες τακτικές αναλόγως της περιοχής και των συνθηκών, είναι φανερή. Καταρράκωση, εκφοβισμός, αστάθεια.
Προσπαθεί να καταρρακώσει την κυβέρνηση. Στέλνοντας κάθε μέρα φέρετρα με νεκρούς, κάνοντας κάθε μέρα και μερικές επιθέσεις, προσπαθεί να αποδείξει ότι ο κρατικός μηχανισμός, η κυβέρνηση και η πολιτική εξουσία δεν μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα και να δώσει την εντύπωση ότι το Κράτος δεν υπάρχει.
Με άλλα λόγια λέει στην κυβέρνηση και το Κράτος ότι «θα σου χαλάσω την ψυχολογία, θα σε φέρω σε δύσκολη θέση μπροστά στην κοινή γνώμη» και το κάνει. Ξέρει ότι και να στέλνει κάθε μέρα φέρετρα με νεκρούς, αυτόν τον πόλεμο δεν μπορεί να τον κερδίσει, όμως προσπαθεί να χαλάσει την ψυχολογία εκείνων που λαμβάνουν αποφάσεις.
Εκφοβίζει. Προσπαθεί να φέρει τη σχετική πλειοψηφία των πολιτών σε σημείο να πουν «φτάνει πια, δεν είναι δυνατόν να έχουμε τόσους νεκρούς, επιτέλους ό,τι είναι να γίνει ας γίνει».
Αποσταθεροποιεί. Φέρνει τους πολίτες αντιμέτωπους στους δρόμους. Θέλει να ανοίξει και πάλι χάσματα μεταξύ των πολιτών. Οδηγώντας τη διαδικασία επίλυσης του Κουρδικού σε αδιέξοδο, δημιουργεί εκρηκτικό κλίμα στην κοινωνία. Όσοι γνωρίζουν από αυτές τις υποθέσεις λένε ότι οργανώσεις όπως το ΡΚΚ, δεν μπαίνουν σε έναν πόλεμο του οποίου το αποτέλεσμα δεν είναι σίγουρο. Τη στιγμή μάλιστα που δίνει έναν άλλον πόλεμο σε μέτωπα (Συρία) που του έχουν δώσει τη νομιμοποίηση που δεν μπόρεσε να αποκτήσει επί 40 χρόνια.
Με άλλα λόγια, αντί να πάει σε έναν πόλεμο του «όλα ή τίποτα», προσπαθεί να κάνει τον αντίπαλο να υποχωρήσει και να αποκομίσει η οργάνωση, πολιτικά κέρδη. Αυτή είναι η πραγματικότητα που έχει φυλακίσει την Τουρκία στα δάκρυα και τις οιμωγές.
Θέλει να φέρει το Κράτος σε ένα σημείο που θα το αναγκάσει να εφαρμόσει τη συμφωνία του Ντολμάμπαχτσε*! Αυτά έχουν οι διαδικασίες επίλυσης. Φθάνουν σε αποτέλεσμα και με συμπλοκές και με συζητήσεις. Για το ΡΚΚ η διαδικασία επίλυσης συνεχίζεται. Αυτή τη φορά με συμπλοκές.
Όσον αφορά το Κράτος, το σημαντικό ζήτημα είναι να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία του στην περιοχή και να αποκτήσει και πάλι το χαρακτήρα της νόμιμης εξουσίας. Αυτή η απώλεια που έγινε σε διάρκεια ετών, δεν αποκαθίσταται σε τρεις μέρες. Αυτό είναι το δύσκολο της υπόθεσης.
Πρώτα πρέπει να λάβει μια απόφαση. Θα εγκαταλείψει την πολιτική του part-time.
Θα εκσυγχρονίσει την οργάνωσή του. Θα επιβάλλει την πολιτική του αποφασιστικότητα. Θα υπολογίσει και θα αποδεχτεί το κόστος. Και θα περάσει στην υλοποίηση. Πάντως ό,τι και να κάνει για να επιστρέψει στις μέρες που δεν θα έρχονται τα φέρετρα με τους νεκρούς, δεν πρέπει να αποστεί ούτε πόντο από τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου.
Όσον αφορά την ασφάλεια των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου, τίθενται τα εξής ερωτήματα: Τι κλίμα θα δημιουργήσει και πώς θα επηρεάσει την ελεύθερη έκφραση των πολιτών η επιχείρηση εγκαθίδρυσης κλίματος ασφάλειας από πλευράς του κράτους σε περιοχές που είναι ισχυρό το ΡΚΚ; Κι ύστερα, την επόμενη μέρα των εκλογών, όταν θα φορτωθούν οι σάκοι με τα ψηφοδέλτια στα φορτηγά, ποιος θα βρίσκεται στα εκλογικά τμήματα; Η αστυνομία, ο στρατός και η στρατοχωροφυλακή;
* Η Συμφωνία του Ντολμάμπαχτσε είναι μια συμφωνία δέκα άρθρων που συνυπέγραψε η τουρκική κυβέρνηση και το HDP, στο τέλος Φεβρουαρίου 2015, με την οποία καθορίζεται το γενικό πλαίσιο επίλυσης του Κουρδικού στην Τουρκία.
