Άρθρο του Χασάν Τζεμάλ για τους νεκρούς των συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των ανταρτών του PKK. Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Τ24 χθες, όταν έγινε η πολύνεκρη επίθεση στη Ντάγλιτζα, με δεκάδες νεκρούς (15 ακούστηκε αρχικά) και αφού ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι όλα αυτά γίνονται επειδή δεν εξέλεξε το ΑΚΡ 400 βουλευτές!
Ε εσύ!
Δεν ξέρω, το έχεις αντιληφθεί;
Τα γεγονότα όσο περνούν οι μέρες είναι εκτός ελέγχου.
Η Τουρκία μετατρέπεται σε μια λίμνη αίματος.
Ολόκληρη χώρα παραδίδεται στο χάος.
Ε εσύ!
Δεν ξέρω, το έχεις αντιληφθεί;
Πίσω από αυτήν την αιματοβαμένη αστάθεια, κρύβεται το όνειρό σου για 400 βουλευτές.
Κρύβεται το όνειρό σου να γίνεις Πρόεδρος πατέρας (των Τούρκων).
Ε εσύ!
Εσύ δεν είσαι που κάθεσαι χρόνια τώρα στην καρέκλα της εξουσίας;
Εσύ που έβαλες το νέο σύνταγμα στην «αίθουσα αναμονής»;
Εσύ δεν είσαι που άλλαξες το καθεστώς με το «έτσι θέλω»;
Όλα αυτά δεν τα έκανες για τους 400 βουλευτές;
Εσύ δεν είσαι που απέρριψες την εντολή που έδωσε ο λαός στις 7 Ιουνίου για κυβέρνηση συνεργασίας;
Εσύ δεν είσαι που πάτησες το κουμπί του πολέμου, αντί της ειρήνης;
Ε εσύ!
Κοίτα, τώρα χύνεται το αίμα σαν ποτάμι!
Κι εσύ ακόμα μιλάς στις οθόνες των τηλεοράσεων για «400 βουλευτές».
Είναι κρίμα, είναι αμαρτία.
Δεν έχεις καθόλου συνείδηση, δεν έχεις τύψεις;
Δεν ξέρει τι να πει κανείς.
Όμως δεν κρατιέμαι και θα πω και κάτι άλλο.
Ε εσύ!
Εσύ είσαι ο κύριος υπεύθυνος για το αίμα που χύνεται.
Εσύ είσαι που κάθεσαι χρόνια τώρα στην καρέκλα της εξουσίας.
Εσύ είσαι αυτός που δεν έκανε αυτό που έπρεπε όσο διαρκούσε η διαδικασία επίλυσης του Κουρδικού.
Εσύ είσαι που θυσίασες τη διαδικασία επίλυσης, για να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου και να γίνεις Πρόεδρος-πατέρας.
Εσύ είσαι που απέρριψες την εντολή του λαού για κυβέρνηση συνεργασίας.
Εσύ είσαι ο κύριος υπεύθυνος για το αίμα που χύνεται σαν ποτάμι, επειδή απέκλεισες τη δημιουργία μας κυβέρνησης ευρείας συνεργασίας, που θα άνοιγε το δρόμο της ομαλοποίησης της Τουρκίας.
Ε εσύ!
Ασφαλώς θα καταδικαστεί η αιματηρή επίθεση του ΡΚΚ στη Ντάγλιτζα.
Χωρίς αμφιβολία οι καρδιές θα ραγίσουν για τους νεκρούς.
Και θα γίνουν εκκλήσεις για να βγουν τα δάχτυλα από τη σκανδάλη και να σωπάσουν τα όπλα.
Η λύση του Κουρδικού χωρίς τη χρήση όπλων και βίας θα έλθει και πάλι στο προσκήνιο.
Αυτές οι εκκλήσεις θα γίνουν για να μην χυθεί κι άλλο αίμα και να μην χύνουν τα δάκρυά τους άλλο οι μανάδες…
Ε εσύ
Κάποτε γέννησες την ελπίδα για την ειρήνη.
Κι εγώ σε επαίνεσα γι’ αυτό…
Όμως δεν έκανες αυτά που έπρεπε για την ειρήνη.
Εσύ έστησες τις αγχόνες.
Όσους σου κάναμε κριτική για την πολιτική σου, άνθρωποι που δώσαμε επί δεκαετίες αγώνες για την ειρήνη, μας έκανες στόχο στους παρακρατικούς.
Όμως κοίτα τι κατάφερες, το αίμα έγινε ποτάμι και μεγαλώνει.
Γέμισαν οι αυλές των τζαμιών με κηδείες.
Δεν είναι κρίμα και αμαρτία;
Ε εσύ!
Το όνομά σου πλέον δεν ταυτίζεται με την ειρήνη αλλά με τον πόλεμο.
Ταυτίζεται με το αίμα και τα δάκρυα.
Να ξέρεις το εξής:
Οι πονεμένες μανάδες εσένα δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ.
Ε εσύ!
Υπεύθυνος για το χάος αυτού του κράτους και την αστάθεια, δεν είναι κανείς άλλος από σένα.
Εκείνους που δεν συμφωνούσαν μαζί σου και δεν σκέφτονταν όπως εσύ τους κατηγόρησες ως πραξικοπηματίες και πουλημένους, όμως στην πραγματικότητα εσύ είσαι τέτοιος.
Ε εσύ!
Δεν λογαριάζεις τι είναι η δημοκρατία.
Δεν σε νιάζει τι επιβάλλει το δίκαιο.
Την ελευθερία την αναγνωρίζεις μόνο για σένα και τον κύκλο σου.
Αγαπάς μόνο εκείνους που σε λιβανίζουν.
Μισείς εκείνους που δεν είναι σαν και σένα.
Γι’ αυτό γιουχάρεις δημοσίως τους δημοσιογράφους.
Ξεχνάς και δεν λογαριάζεις ότι στη δημοκρατία δίνει υπόσταση η ελευθερία της έκφρασης.
Τους πραγματικούς δημοσιογράφους του απολύεις και τους φιμώνεις.
Ε εσύ!
Βάζεις τους ανθρώπους σου να επιτεθούν στην Hurriyet, η οποία δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δημοσιεύσει αυτά που είπες εσύ ο ίδιος. Δεν θα σε ξεχάσει ποτέ η τάξη των δημοσιογράφων.
Γράψτο αυτό που θα σου πω κάπου:
Η επίθεσή σου αυτή στη Hurriyet, θα γραφεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία της δημοκρατίας μας.
Οι δημοσιογράφοι δεν θα το ξεχάσουν και δεν θα στο συγχωρήσουν ποτέ.
Ε εσύ!
Που σηκώνονται οι τρίχες σου όταν ακούς τη λέξη δημοκρατία…
Που σηκώνονται οι τρίχες σου όταν ακούς τη λέξη δίκαιο…
Που σηκώνονται οι τρίχες σου όταν ακούς τη λέξη ισότητα ανδρών και γυναικών…
Που σηκώνονται οι τρίχες σου όταν ακούς τη λέξη σεβασμός στη διαφορετικότητα και τις θρησκείες των άλλων…
Που σηκώνοτναι οι τρίχες σου όταν ακούς τη λέξη Δύση και Ευρώπη…
Να ξέρεις καλά αυτό:
Δεν μπορείς να πάρεις ολόκληρο κράτος και να το στρέψεις προς την «Ανατολή».
Ε εσύ!
Εμείς που αντιτάσσουμε σε όλα αυτά και λέμε ειρήνη, δημοκρατία, ελευθερία, αρχές και κράτος δικαίου, ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, διάκριση των εξουσιών, σεβασμό στην πίστη των άλλων, ισότητα άνδρα και γυναίκας, σεβασμός στον άλλο και σε κάθε διαφορετικότητα…
Εμείς όλοι σου λέμε μια λέξη:
Θα φύγεις!
Ε εσύ!
Άρχισες να ζεις την πτώση σου. Να φοβηθείς από αυτό. Γράψτο αυτό κάπου: Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να γίνεις πρόεδρος!
Ε εσύ!
Άρχισες να ζεις την πτώση σου.
Το έχεις καταλάβει και ο ίδιος.
Τις ρωγμές και την κατάρρευση την ακούς κι εσύ ο ίδιος.
Γι’ αυτό και όλες οι φοβίες σου…
Ο θρόνος σου τρίζει…
Κι εσύ σπαράζεις.
Δεν πρόκειται να σταματήσεις την πτώση σου.
Ε εσύ!
Γράψτο κάπου για να το θυμάσαι:
Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να γίνεις πρόεδρος!
- Το άρθρο γράφτηκε όταν ο Ερντογάν, αναφερόμενος στους νεκρούς της Ντάγλιτζα, είπε: «Όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί αν το ΑΚΡ εξέλεγε 400 βουλευτές», ομολογώντας στην ουσία ότι ο ίδιος ήταν που έδωσε το σύνθημα για τη λήξη της εκεχειρίας και την έναρξη των εχθροπραξιών. Όταν η Hurriyet αναμετέδωσε στη δήλωση αυτή, δέχτηκε επίθεση μελών του ΑΚΡ στα γραφεία της, βουλευτή και του ηγέτη της νεολαίας, με λιθοβολισμούς. Έκαψαν τη σημαία της εφημερίδας φωνάζοντας «ο Θεός είναι μεγάλος» και απείλησαν κόσμο. Ο διευθυντής της εφημερίδας Σεντάτ Εργκίν μίλησε για «μαύρη μέρα στην τουρκική δημοκρατία» και προανήγγειλε προσφυγή στη δικαιοσύνη.
