Από τις αυθεντικότερες φωνές του Πόντου, τραγουδιστής και λυράρης, ο Κωστίκας Τσακαλίδης αποχαιρέτησε τα επίγεια στις 7 Ιουλίου του 1982 χτυπημένος από καρκίνο. Έκλαψαν πολλοί για την απώλειά του αλλά δεν τον ξέχασαν. Οι Πόντιοι τον τίμησαν διατηρώντας ζωντανές τις παρακαταθήκες του στα μουχαπέτια τους.
Ο Σύλλογος Φίλων Κωστίκα Τσακαλίδη δημοσίευσε μια φωτογραφία ντοκουμέντο από τη συνεύρεση του Κωστίκα με τον Νίκο Ξανθόπουλο στην πολιτιστική αίθουσα των Κομνηνών της Δράμας, εκεί όπου τραγούδησαν μαζί δύο ορκισμένοι Πόντιοι κάνοντας τον κόσμο να ανατριχιάσει.
Έγραψε μετά στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα ο Νίκος Ξανθόπουλος: «γνώρισα κάποτε τον Κωστίκα Τσακαλίδη. Καλός λυράρης και πολύ καλός τραγουδιστής! Είχε ωραία φωνή και γυρίσματα, ήταν γλεντζές και συμμετείχε στην ατμόσφαιρα του μαγαζιού και ενθουσίαζε! Αυτός μ’ έπεισε να πρωτοπάω σε ποντιακό μαγαζί! “Οικογένειες είναι, βρε, το στοιχείο σου! Τι θέλεις στα μπουζουκάδικα και στα καταγώγια με κάθε καρυδιάς καρύδι, με τα σπασίματα και τους μεθυσμένους, να κινδυνεύει κι ζωή σου!”. Ο Κωστίκας είχε και ηγετικές ικανότητες, ήταν τολμηρός, έμπαινε μέσα σε όλα! Δούλεψα μαζί του, ήταν ένας αληθινός φίλος!».
