Μια υπέροχη συναυλία γεμάτη Πόντο και Ελλάδα ήταν αυτή που διοργάνωσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στις αρχές Μαΐου, στη Νέα Υόρκη. Πολύ φυσικό, αφού η συναυλία με τίτλο «Είμαι τραγούδι, είμαι λαός» ήταν αφιερωμένη στον Πόντιο λαϊκό τραγουδιστή της ξενιτιάς, Στέλιο Καζαντζίδη.
Για δύο ώρες η μουσική σκηνή του Town Hall στο Μανχάταν γέμισε με τις μοναδικές φωνές του Γεράσιμου Ανδρεάτου και της Γιώτας Νέγκα που έδωσαν το δικό τους στίγμα στα αξέχαστα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη, έχοντας πολύτιμους αρωγούς την παιδική χορωδία των ομογενειακών συλλόγων της Νέας Υόρκης. Το ποντιακό πρόγραμμα που ακολούθησε είχε την υπογραφή του Συλλόγου Ποντίων «Πόντος» από το Νόργουοκ του Κονέκτικατ.
Η βράβευση της Βάσως Καζαντζίδη
«Δεν θα ήθελα απόψε να μιλήσω για τον Στέλιο, προτιμώ να μας μιλήσει εκείνος μέσα από τα τραγούδια του και είμαι σίγουρη ότι έχει να μας πει πολλά» είπε φανερά συγκινημένη η Βάσω Καζαντζίδη, η γυναίκα που σφράγισε τη ζωή του Πόντιου καλλιτέχνη, χαιρετίζοντας τους ομογενείς που «τόσο λάτρεψε ο Στέλιος» και οι οποίοι είχαν κατακλύσει τη μουσική σκηνή.
«Στο πρόσωπό σου κυρία Βάσω τιμάμε τον οικουμενικό Στέλιο», τόνισε ο πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού, Ηρακλής Κρεμμύδας, απονέμοντάς της τιμητική πλακέτα, όπου αναγραφόταν «Είμαι τραγούδι, είμαι λαός, δεν είμαι σκλάβος κανενός», για τον άνθρωπο που τραγούδησε «τους καημούς, τα βάσανα και τις ελπίδες του λαού μας».
Και μπορεί ο λαϊκός τραγουδιστής να μην ήταν εκεί, ωστόσο οι Έλληνες ομογενείς συμφώνησαν πως…
Τιμητική πλακέτα στη Βάσω Καζαντζίδη απένειμε και ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων «Πόντος» Γιώργος Τσιλφίδης, τονίζοντας πως «είναι τιμή μας να θυμηθούμε έναν πολυαγαπημένο μας Πόντιο που μας τίμησε με τη φωνή του και τη ζωή του».
Κι εκείνη με τη σειρά της δώρισε μια κασετίνα με το διάρκειας τεσσάρων ωρών ντοκιμαντέρ Στέλιος Καζαντζίδης: τ’αχνάρια ενός μύθου…, για τη ζωή και του έργο του Στέλιου Καζαντζίδη, του οποίου μεγάλος χορηγός ήταν ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης. Στη διάρκεια της εκδήλωσης η Πόντια Βασιλική Τσανακτσίδου αφηγήθηκε την ιστορία του «ωραίου Πόντιου Έλληνα».
«Στέλιο, τι όμορφα που ήταν τα χωριά μας στον Πόντο…. Σαν γάργαρο νερό των βουνών του Πόντου και η φωνή σου Στέλιο. Από εκεί κατέβηκε η φωνή σου και μας πήρε μαζί της στους δρόμους της προσφυγιάς, της ξενιτιάς, της εργατιάς», είπε η Τσανακτσίδου για να προσθέσει ότι «παράπονο η φωνή σου σαν την ιστορία μας, και δύναμη η φωνή σου σαν την ψυχή μας και πείσμα η φωνή σου σαν τους αγώνες μας. Παράπονο η φωνή σου σαν την ιστορία μας, δεν μας επέτρεψαν να ζήσουμε στον τόπο μας, παράπονο γιατί μας ξερίζωσαν».
Οι παρευρισκόμενοι καταχειροκρότησαν όταν στην αίθουσα ακούστηκε το ποντιακό τραγούδι «Πατρίδα μ’ αραεύω σε» και στη συνέχεια στη σκηνή ανέβηκαν νέοι και νέες χορευτές του Συλλόγου Ποντίων «Πόντος». Λύρα έπαιξε ο Χρήστος Τικταπανίδης, ενώ νταούλι έπαιξαν οι Βασίλειος Γεωργιάδης και Σωκράτης Τογρίδης.
