Στην ιερή μνήμη των Τραντέλλενων, Νίκου Καπετανίδη και των 353,000 Μαρτύρων του Πόντου.
Κάτιναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ ν’ ελέπ’ς τα σκοινία.
’Σα πακουρένια τα σινία
Βζήουντανε τα κερία –
Έλα έλεπον τα σκοινία
Έλα τσάκωσον τα σκαμνία.
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ να κλαις με μαύρον δάκρυν.
Το νέικον το παλληκάριν
Κατακόφτ’νε άμον κριάριν –
Έλα κλάψον μαύρον δάκρυν
Έλα δακρύζ’ το Μαυροθαλασσάκριν.
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ να τερείς, ’ς σον Πόντον, σην Σαμψούνταν.
‘Σ σο μεϊντάν ’ς σην Τραπεζούνταν
Τα καρδίας πως ματούνταν, –
Έλα τέρεν σην Σαμψούνταν
Έλα τ’ όμματα θολούνταν.
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ να καίεις ολίγον θυμιάμαν.
Τον πάπαν και την μάναν
Πέει ατς ν’ εφτάγνε τάμαν –
Έλα κάψον ολίγον θυμιάμαν
Έλα να ’ίνεται το θάμαν.
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ ν’ αφουγκράσε τα λαλίας.
Τα σαρία τα μαλλίας
Φωτάζ’νε απέσ’ ’ς σα ψήα σ’ –
Έλα αφουγκρού τα λαλίας
Έλα άνοιξον την καρδίας.
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ να πιάντ’ς το χέρι μ’.
Νε μέλι μ’, νε σεκέρι μ’
Έλα άψον τ’ αγιοκέρι μ’ –
Έλα πίασον το χέρι μ’
Έλα φέρον τον Α’έρη μ’.
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ να φερτς ολίγον φως.
Βασιλεύ’ ο αδελφός
Ήλες έμουν ο κρυφός –
Έλα φέρον ολίγον φως
Έλα βζήν’ ο αδελφός.
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ να γονατί’εις και κλάψον.
Το κοντύλ’ ’ς σο αίμα μ’ βάψον
Επεκεί κάτσον και γράψον –
Έλα γονάτσον και κλάψον
Έλα το κορμόπο μ’ θάψον.
Και τον Τούρκον ανασκάψον!
Κάτ’ναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ ν’ ακούς την μοιρολοΐαν.
Εικόνα με τη Μαναμαρίαν
Κλαίει δίχως παργορίαν –
Έλ’ άκ’σον την μοιρολοΐαν
Έλα σκαλών’ γενοκτονίαν.
Τραντέλλεναν κρεμάνε οσήμερον
Έλα κι’ εσύ να ομνύεις, ’ς σην Παναΐαν.
Πάντα να λές την Ιστορίαν
Ντο εγέντον, σην Τουρκίαν –
Έλα όμνυσον ’ς σην Παναΐαν
Να καταλαλείς ατό ’ς σην κοινωνίαν!
Αγαρηνοί κατέστρωσαν ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΝ!
Δημήτρης Κοσμίδης
Βοστώνη, Καλομηνάς 2015
