Οι Έλληνες της διασποράς που διαπρέπουν, και μας κάνουν υπερήφανους, ξεκινούν από το μηδέν και φτάνουν ψηλά με την αξία και το ταλέντο τους. Ο Άλμπερτ-Ισαάκ Μπεζερίδης, ένας από αυτούς, ξεκίνησε από καροτσέρης, έγινε φορτηγατζής, και διέπρεψε ως σεναριογράφος του Χόλιγουντ με σπουδαίες ταινίες όπου πρωταγωνιστούσαν (και είχαν γίνει φίλοι του) μεγάλοι ηθοποιοί όπως ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, η Μέριλιν Μονρόε, ο Ρόμπερτ Μίτσαμ κ.ά., ενώ συνεργάτης του και στενός φίλος του ήταν και ο συγγραφέας Ουίλιαμ Φόκνερ.
Ο Μπεζερίδης –ή «Μπαζ», όπως ήταν το παρατσούκλι του– γεννήθηκε στη Σαμψούντα το 1908. Δύο χρόνια μετά, οι διωγμοί των χριστιανικών πληθυσμών από τους Τούρκους στις περιοχές της Τραπεζούντας και της Σαμψούντας, αλλά και η χολέρα που ενέσκηψε, ανάγκασαν πολλούς Έλληνες και Αρμενίους να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να διαφύγουν σε ασφαλείς περιοχές, όπως ήταν η Ρωσία. Μερικοί πιο τολμηροί επέλεξαν να πάνε πιο μακριά. Στην Αμερική. Όπως η οικογένεια του Σωκράτη Μπεζερίδη, που με πλοίο της Ελληνικής Ακτοπλοΐας έφυγε, μέσω Πειραιά, για την Αμερική.
Ο Σωκράτης, γόνος παλιάς ποντιακής οικογένειας της Σαμψούντας, είχε νυμφευθεί στα 22 του χρόνια μια νεαρή Αρμένισσα, και ο γιος τους Άλμπερτ-Ισαάκ, δύο μόλις χρόνων, ταξίδεψε μαζί τους στην Αμερική και εγκαταστάθηκαν στην Καλιφόρνια.
Συναναστρεφόταν με εργάτες, απλούς ανθρώπους, μιλούσε μαζί τους, και όλες αυτές οι επαφές κι εμπειρίες αποτέλεσαν, όταν ωρίμασε, την πρώτη ύλη για να γράψει μυθιστορήματα. Πήγε στο κολέγιο χωρίς να το τελειώσει γιατί έπρεπε να εργαστεί ως μηχανικός αυτοκινήτων, και από φορτηγατζής να γίνει μετά… σεναριογράφος.
Το 1938 ο Μπεζερίδης κυκλοφόρησε την πρώτη του νουβέλα με τίτλο The Long Haul, η οποία δύο χρόνια αργότερα έγινε ταινία από την Warner (They Drive by Night – ελλ. τίτλος: Η φόνισσα) χωρίς όμως η εταιρεία να μπει στον κόπο να εξασφαλίσει εγκαίρως τα πνευματικά δικαιώματα από τον Μπαζ. Ο ατζέντης του Μπεζερίδη, όπως αποκαλύφθηκε, δούλευε κρυφά για τη Warner και όχι για τον Ποντιοαρμένη σεναριογράφο, στον οποίον έδωσε μόλις 2.000 δολάρια και πήρε τα δικαιώματα κατόπιν εορτής, όταν ακόμα και οι βοηθοί της παραγωγής έπαιρναν περισσότερα.
Μια υπόθεση απάτης από τις πολλές που έχει να επιδείξει το Χόλιγουντ.
Η Warner ωστόσο του έδωσε αργότερα συμβόλαιο πλήρους απασχόλησης, κάτι που όπως έλεγε o Μπαζ «ο Τζακ Γουόρνερ το έκανε από ενοχές»! Εκείνη την περίοδο, μέσα στον Πόλεμο, ο Μπεζερίδης γράφει συνέχεια νουβέλες και σενάρια για ταινίες, χωρίς να συμπαθήσει τη «βιομηχανία του Χόλιγουντ» γιατί, όπως έλεγε, «συντρίβει τα ταλέντα».
Ήταν παντρεμένος με την Υβόν φον Γκορν, με την οποία απέκτησε μία κόρη και έναν γιο. Έχει πει γι’ αυτήν: «Η Υβόν, που με υποστήριξε και με συμβούλευε όταν έγραφα τις πρώτες νουβέλες, δεν συμμετείχε πλέον όταν δούλευα στον κινηματογράφο. Αλλά κι εγώ ούτε μία φορά δεν την πήρα μαζί μου στο στούντιο. Κι εκεί αισθανόμουν, άλλωστε, σαν να πηγαίνω στο εργοστάσιο».
Ο Μπεζερίδης (τον οποίο ο διάσημος Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Τριφό χαρακτήρισε «πρώτο σεναριογράφο του νουάρ») έγραψε τα σενάρια σε κλασικές ταινίες των δεκαετιών 1940 και ’50, όπως οι Επικίνδυνο μονοπάτι, Φίλησέ με μέχρι θανάτου, Άνθρωποι του αίματος (την οποία σκηνοθέτησε ο Ζυλ Ντασέν και ήταν βασισμένη στο μυθιστόρημά του Η αγορά των κλεφτών).
Όταν χώρισε ο Μπεζερίδης από την Υβόν, γνώρισε το 1950 τη σεναριογράφο Σίλβια Ρίτσαρντς, πρώην ερωμένη του Αυστριακού σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ, η οποία ήταν δηλωμένη κομμουνίστρια. Η γνωριμία αυτή, την εποχή του μακαρθισμού, του στοιχίζει χωρίς να είναι κομμουνιστής την εγγραφή στην γκρίζα λίστα των συμπαθούντων και φίλα προσκείμενων σε κομμουνιστές. Φιλελεύθερος σε ιδέες και απόψεις, πέφτει σε δυσμένεια, τα παρατάει για μια δεκαετία και ασχολείται με την παλιά του τέχνη, τα φορτηγά.
Επέστρεψε τη δεκαετία του ’60 γράφοντας σενάρια για τηλεοπτικές σειρές (μεταξύ αυτών και Η μεγάλη κοιλάδα, 1965-1969) και μετά αποτραβήχτηκε στο παλιό, μισοερειπωμένο σπίτι του έξω από το Λος Άντζελες, όπου επιδιόρθωνε παλιά σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα.
Το 2005 ήταν πια ξεχασμένος από όλους, όταν τον ανέσυρε από την αφάνεια ο σκηνοθέτης Σπύρος Ταραβήρας ο οποίος γύρισε το ντοκιμαντέρ Buzz για τη μυθιστορηματική ζωή του Μπεζερίδη με τις ιδιορρυθμίες του, το ταλέντο του, τις παραξενιές και το οξύ χιούμορ.
Τον Αύγουστο του 2006 τιμήθηκε σε ειδική τελετή από την Ένωση Σεναριογράφων και την Ένωση Ηθοποιών. Έγινε μεγάλος θόρυβος γύρω από το όνομά του, και μετά αποτραβήχτηκε πάλι στη μοναχική ζωή του… «Ακόμα αναπνέω», απαντούσε στους ελάχιστους που του τηλεφωνούσαν. Έφυγε τις πρωινές ώρες της Πρωτοχρονιάς του 2007, σε ηλικία 98 ετών.