Στον Πόντο στην Ίμερα υπήρχε ένα μοναστήρι καλογραιών, ο Αη-Γιάννης. Μια φορά ο Γερβάσιος ο Δεσπότης πήγε στο μοναστήρι για να κάνει επιθεώρηση.
Κατά τα συνηθισμένα πήγε στην πόρτα η ηγουμένισσα να τον υποδεχτεί.
Να διευκρινίσουμε ότι όταν πέθαινε κάποια καλόγρια, ήταν συνήθεια ο Δεσπότης να ανεβαίνει πάνω στον τάφο της.
Ανοίγει λοιπόν, την πόρτα και μπαίνοντας μέσα ο Δεσπότης λέει στην γυναίκα που ήταν 90 χρονών.
–Ηγουμέντσα πότε θ’ αποθάντ’ς να ανεβαίνω απάν’-ι-σ’ ;( Ηγουμένισσα πότε θα πεθάνεις να ανέβω πάνω σου;)
Η ηγουμένισσα που ήταν έξυπνη και ετοιμόλογη του απάντησε:
–Δέσποτα, έβγα ατώρα κάτ’ να εγροικώ (Δέσποτα ανέβα τώρα…κάτι να “καταλάβω” κι εγώ)
(Από τα Λαογραφικά του Πόντου της Έλσας Γαλανίδου)
