Οι περιπέτειες του Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που εγκατέλειψε τη Γαλλία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη φορολογία, και βρήκε «καταφύγιο» στη Ρωσία, δημιουργούν την εικόνα ότι η χώρα γίνεται πόλος έλξης για τους πλούσιους όλου του κόσμου. Η πραγματικότητα πάντως, είναι αρκετά διαφορετική.
Μετά την απόκτηση ρωσικού διαβατηρίου από τον γάλλο ηθοποιό Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που διαφημίστηκε παγκοσμίως, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν έγραψε στο Twitter: «Στη Δύση δεν γνωρίζουν καλά τις ιδιαιτερότητες του φορολογικού μας συστήματος. Όταν τις μάθουν, θα πρέπει να περιμένουμε μια μαζική μετανάστευση των πλούσιων Ευρωπαίων στη Ρωσία». Είναι άραγε, έτσι τα πράγματα;
Μόλις πέρυσι, μετά τις πρώτες μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας της ρωσικής αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση υποχρεώνονταν κάθε τόσο να διαψεύδει πληροφορίες ότι σημαντικό κομμάτι της ρωσικής ελίτ θέλει να φύγει στο εξωτερικό. Και να που η τύχη τα έφερε έτσι, ώστε να εμφανιστεί η υπόθεση Ντεπαρντιέ. Ύστερα από τον «τσακωμό» του με τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, ο ηθοποιός ζήτησε να γίνει δεκτός από τη Ρωσία. Ο ίδιος μάλιστα, είχε στείλει σχετική επιστολή στον Β.Πούτιν. Μέσα σε σύντομο διάστημα, με απόφαση Πούτιν, δόθηκε η υπηκοότητα στον ηθοποιό, και του επιδόθηκε το ρωσικό διαβατήριο σε συνάντησή του με τον Πούτιν στην πόλη, Σότσι.
Τα υπέρ και τα κατά
Αναμφισβήτητα, η Ρωσία είναι πιο συμφέρουσα για τους πλουσίους από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Προκειμένου να πληρώνει κανείς τους χαμηλούς -συγκριτικά με την Ευρώπη- ρωσικούς φόρους, δεν είναι υποχρεωμένος να λάβει τη ρωσική υπηκοότητα. Μπορεί να διαθέτει την υπηκοότητα οποιασδήποτε χώρας ή ακόμη και να είναι πρόσωπο χωρίς υπηκοότητα. Το κυριότερο είναι να βρίσκεται στη Ρωσία 183 ημέρες το χρόνο μέσα σε ένα διάστημα 12 συναπτών μηνών. Σε αυτή την περίπτωση η φορολογία επί του εισοδήματος ανέρχεται στο 13%, ενώ παράλληλα, γεγονός σπάνιο για τον υπόλοιπο κόσμο, ο φορολογικός συντελεστής δεν εξαρτάται από το μέγεθος του εισοδήματος. «Ακόμη πιο συμφέρον είναι να ζει κανείς στην Κιργισία και το Καζακστάν, όπου ο φόρος εισοδήματος είναι 10%, αλλά αυτό είναι κάτι που μάλλον το γνωρίζουν πολλοί λίγοι», αναφέρει ο υποδιευθυντής του Κέντρου Φορολογικής Πολιτικής, Αλεξάντρ Ντεριούγκιν. Θεωρητικά, λοιπόν, η Ρωσία διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για να δελεάσει τους πλούσιους και φιλάργυρους Ευρωπαίους.
Αντίθετα, όμως, σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις η φορολογική επιβάρυνση στη Ρωσία είναι πολύ υψηλή. Μπορεί λοιπόν, άτομα να έλθουν στη Ρωσία, όχι όμως και επιχειρήσεις. Προκειμένου, ωστόσο, η υπόθεση Ντεπαρντιέ να μην αποδειχθεί μια μεμονωμένη «διαφημιστική κίνηση», και εφόσον η κυβέρνηση επιθυμεί πραγματικά να προσελκύσει τους πλούσιους αλλοδαπούς, ο πρόεδρος θα πρέπει να αποφασίσει ότι δεν θα υπάρξει αύξηση των φορολογικών συντελεστών και ότι η φορολογική κλίμακα θα είναι ίση για όλους, υπογράμμισε ο κ.Ντεριούγκιν.
Όπως και να’χει πάντως, ακόμη και για τους απελπισμένους πλούσιους Ευρωπαίους που θα θελήσουν να γίνουν «συμπατριώτες» του Ντεπαρντιέ, ο δρόμος για τη ρωσική υπηκοότητα μπορεί να αποδειχθεί στρωμένος με αγκάθια. Ο Μιχαήλ Φιλίνοφ, συνεργάτης του ομίλου εταιριών επαγγελματικών υπηρεσιών στον τομέα των οικονομικών και φορολογικών αξιολογήσεων, PricewaterhouseCoopers στη Ρωσία, επισημαίνει ότι η χορήγηση καθεστώτος φορολογούμενου στη Ρωσία δεν αποτελεί εγγύηση για φοροαπαλλαγή σε άλλες χώρες. Όπως εξηγεί, είναι ιδιαίτερα σύνηθες ρώσοι επιχειρηματίες να έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα στη Ρωσία, ενώ η οικογένεια και η ακίνητη περιουσία τους να βρίσκονται στο εξωτερικό, συνήθως στη Γαλλία, την Ιταλία ή την Ισπανία.
Σε αυτή την περίπτωση, ακόμη και αν ο επιχειρηματίας μένει το μεγαλύτερο διάστημα του έτους στη Ρωσία και θεωρεί ότι υπόκειται στο ρωσικό φορολογικό καθεστώς, μπορεί να αναγνωριστεί ως φορολογούμενος στη Γαλλία, σύμφωνα με την εσωτερική νομοθεσία της τελευταίας. Βέβαια, υπάρχει μια διαδικασία ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γαλλία, κατά την οποία οι φορολογικές αρχές των δύο χωρών εξακριβώνουν ποιάς χώρας μόνιμος κάτοικος είναι το φυσικό πρόσωπο, ώστε να πληρώνει εκεί όλους τους φόρους. Πρόκειται όμως για μια δύσκολη και δυσάρεστη για τον φορολογούμενο ιστορία, η οποία παρ’ όλα αυτά απαντάται αρκετά συχνά σήμερα στη Ρωσία.
Επιπλέον εμπόδια
Παρά τη μεγάλη ελκυστικότητα της Ρωσίας ως παραδείσου της φορολογίας και της διασκέδασης, οποιοσδήποτε, ακόμη και ένας πλούσιος και επιτυχημένος αλλοδαπός, πριν αποκτήσει ρωσικό διαβατήριο θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τη ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αλλοδαπών (FMS). Και ας μην γελιόμαστε. Οπως και να το κάνουμε, η απόφαση που αφορούσε τον Ντεπαρντιέ είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Στην FMS αναφέρουν ότι η Υπηρεσία δεν διαθέτει κάποιο νόμο που προβλέπει την άμεση χορήγηση υπηκοότητας σε οποιονδήποτε διάσημο αλλοδαπό.
Όπως διευκρινίζει η γραμματέας Τύπου της FMS, Ζαλίνα Κορνίλοβα, αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει πολύ συχνά. Απλά, ο πρόεδρος της χώρας παίρνει τη σχετική απόφαση και η Υπηρεσία σε πολύ σύντομο χρόνο κάνει όλες τις διατυπώσεις των εγγράφων. Η Κορνίλοβα εμφανίζεται σίγουρη ότι η χορήγηση υπηκοότητας στον Ντεπαρντιέ θα προσελκύσει και άλλους ξένους στη Ρωσία, ενώ σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της FMS, το 2012 απέκτησαν τη ρωσική υπηκοότητα 51.276 άτομα. Όπως τονίζει η γραμματέας, κάθε χρόνο μεταξύ των νέων ρώσων υπηκόων αυξάνεται ο αριθμός των εξειδικευμένων επαγγελματιών από την Ευρώπη, αν και στην πλειοψηφία τους εκείνοι που αποκτούν τη ρωσική υπηκοότητα προέρχονται από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
Πηγή: rbth.gr